زخم عمیق می‌تواند باعث ایجاد تغییراتی در باکتری‌های روده شود

به گزارش مجله خبری نگار/آسیب پوستی همیشه سطحی نیست. یک مطالعه جدید نشان داده است که زخم‌های بدن می‌توانند باعث مشکلات سلامتی شوند که فراتر از پوست گسترش می‌یابند و عواقبی دارند که به روده نیز می‌رسند. این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

مدت‌هاست که مشخص شده بین سلامت روده و سلامت پوست ارتباط وجود دارد، اما اکثر دانشمندان به طور سنتی فرض کرده‌اند که میکروب‌های موجود در سیستم گوارش ما بر پوست ما تأثیر می‌گذارند، نه برعکس.

اکنون، تیمی به رهبری متخصصان پوست در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، شواهد مستقیمی مبنی بر وجود محور پوست-روده در موش‌ها یافته‌اند که نشان می‌دهد آسیب پوستی، تعادل دفاعی روده را مختل کرده و ترکیب میکروبیوم روده را تغییر می‌دهد.

چندین اندام وجود دارند که با دنیای «بیرون» در تماس هستند که بارزترین آنها پوست است. اندام‌های دیگر مانند روده‌ها و ریه‌ها نیز دارای موانعی هستند که مرز‌های بدن را تعریف و محافظت می‌کنند.

این موانع از بافت‌های اپیتلیال تشکیل شده‌اند که به عنوان نگهبانان مسلح عمل می‌کنند و رشد بیش از حد میکروب‌های مفید (باکتری‌های «خوب» روده را تصور کنید که با خوشحالی از صبحانه شما تغذیه می‌کنند یا کنه‌های عمدتاً بی‌ضرری که در حال جارو کردن صورت شما هستند) را محدود کرده و از تهاجم مزاحمان ناخواسته مانند اشریشیا کلی، کرم‌های خونی و قارچ کاندیدا جلوگیری می‌کنند.

جالب توجه است که آسیب به یک سطح اپیتلیال گاهی اوقات می‌تواند همزمان نشان‌دهنده‌ی تغییراتی در سایر اندام‌های دوردست باشد. به عنوان مثال، التهاب روده با آسیب ریه مرتبط است.

برای آزمایش نظریه محور پوست-روده، تیم تحقیقاتی برش‌هایی به طول ۱.۵ سانتی‌متر در پوست یک گروه از موش‌ها ایجاد کرد. سپس مدفوع آنها را با مدفوع یک گروه کنترل از موش‌ها مقایسه کردند تا ببینند آیا تفاوتی در میکروبیوم روده این گروه‌ها وجود دارد یا خیر.

موش‌های آسیب‌دیده باکتری‌های بیماری‌زای بیشتر و باکتری‌های مفید کمتری در مدفوع خود داشتند که نشان‌دهنده تغییر قابل توجه در میکروفلور است.

نتایج مشابهی در آزمایش بعدی به دست آمد که در آن موش‌ها از نظر ژنتیکی اصلاح شدند تا آنزیم بیشتری تولید کنند که مولکول هیالورونان (که به عنوان اسید هیالورونیک یا HA نیز شناخته می‌شود) را تجزیه می‌کند.

این افزایش سطح آنزیم، آسیب پوستی را تقلید کرد، اما به موش‌ها آسیبی نرساند و به ما این امکان را داد تا مکانیسم دقیق ارتباط بین پوست و روده را مشخص کنیم. HA نقش مهمی در آسیب و ترمیم بافت دارد و هنگامی که پوست در اثر بیماری‌هایی مانند پسوریازیس آسیب دیده یا ملتهب می‌شود، به صورت موضعی از لایه داخلی پوست آزاد می‌شود.

محققان همچنین موش‌ها را برای القای اختلال گوارشی کولیت تحت درمان قرار دادند تا رابطه بین آسیب پوستی و شدت بیماری روده را بررسی کنند.

هم موش‌های دارای زخم‌های پوستی و هم موش‌های دارای آسیب HA، موارد بسیار بدتری از کولیت نسبت به گروه‌های کنترل داشتند. برخی از موش‌ها پیوند مدفوع از موش‌هایی که در آزمایش‌های اصلی شرکت کرده بودند، دریافت کردند که نشان می‌دهد حساسیت به کولیت همراه با میکروبیوم روده پیوند شده منتقل می‌شود.

نویسندگان می‌نویسند: «مطالعات قبلی، دیس‌بیوز (اختلال در تعادل زیستی) را در میکروبیوم روده در افراد مبتلا به بیماری‌های التهابی پوست مشاهده کرده‌اند که نشان می‌دهد میکروب‌های روده بر پوست تأثیر می‌گذارند.»

اگرچه برای تأیید این موضوع به مطالعات انسانی نیاز است، نویسندگان معتقدند که «این نتایج توضیح غیرمنتظره‌ای برای ارتباط بین بیماری‌های پوستی و روده در انسان ارائه می‌دهد.»