به گزارش مجله خبری نگار، ساندرا ویگلن، متخصص تغذیه و کارشناس تغذیه جهانی در کالج VIA در دانشگاه آرهوس دانمارک، به WellnessPulse گفت: اعتیاد به قند یک رفتار است و از نظر بیولوژیکی شبیه اعتیاد به مواد مخدر یا الکل نیست.
به گفته این پزشک، به دلیل رواج سبک زندگی سالم، ترک شیرینیجات توجه بسیاری از مردم را به خود جلب کرده است. راهنماهایی برای «سمزدایی قند» در اینترنت ظاهر میشوند که نوید بهبود سریع در سلامت و کاهش وزن را میدهند. با این حال، دکتر ویگلیِنِه خاطرنشان کرد که چنین رژیمهایی ضروری نیستند.
این متخصص توضیح داد: «خودِ شکر سمی نیست که نیاز به «پاکسازی» از بدن داشته باشد. مشکلات سلامتی ممکن است نه با وجود شکر در رژیم غذایی، بلکه با نوع، مقدار و عادات مصرف آن مرتبط باشند.»
این متخصص تغذیه توضیح داد که در یک رژیم غذایی استاندارد (۲۰۰۰ کالری)، بزرگسالان میتوانند بیش از ۱۲ قاشق چایخوری (۵۰ گرم) شکر افزوده در روز مصرف نکنند؛ و منظور از «افزوده شده» تمام قندهای موجود در غذا و نوشیدنیها به جز میوهها، سبزیجات و شیر است.
ویگلیِنِه افزود که بسیاری از افراد اغلب از مقادیر توصیهشده تجاوز میکنند. دلیل این امر وابستگی رفتاری به قند است.
این متخصص خاطرنشان کرد: «برخی مطالعات حیوانی نشان دادهاند که شکر، به ویژه هنگامی که با چربی یا کربوهیدراتهای تصفیهشده ترکیب شود، میتواند بخشی از مغز را که مسئول لذت و شکلگیری عادت است، تحریک کند.»
به گفته این متخصص تغذیه، اثر مشابهی میتواند در انسان نیز رخ دهد. با این حال، مطالعات علمی مدرن از این ایده که قند مانند مواد مخدر یا الکل باعث وابستگی جسمی میشود، پشتیبانی نمیکنند. این بدان معناست که قند باعث اعتیاد بالینی نمیشود که نیاز به سمزدایی بالینی داشته باشد.
این پزشک یادآور شد که دلایل اصلی هوس شیرینیجات، رژیمهای غذایی سخت، تلاش برای ترک کامل قند و تغذیه ناکافی در طول روز است. همچنین، عادت به "فرو خوردن" احساسات میتواند به "اعتیاد به شیرینیجات" منجر شود.