انسداد‌های کوچک در سیستم مغز می‌تواند باعث میگرن شود

به گزارش مجله خبری نگار، هیچ کس واقعاً نمی‌داند چه چیزی باعث میگرن می‌شود، اما تعدادی از مطالعات شروع به کنار هم قرار دادن مکانیسم‌های پشت این سردرد‌های جهنمی کرده‌اند. این مطالعه جدید در مجله تحقیقات بالینی منتشر شده است.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد زنجیره‌های کوتاه اسید‌های آمینه به نام پپتید‌های مرتبط با ژن کلسی‌تونین (CGRPs) ممکن است عروسک‌گردان‌های شیطانی پشت حملات دردناک میگرن باشند و در حال حاضر درمان‌هایی در بازار وجود دارد که CGRP‌ها را هدف قرار می‌دهند. همچنین نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد سیستم‌های تخلیه مایعات معیوب در مغز ممکن است گاهی اوقات درگیر باشند.

اکنون، یک تیم تحقیقاتی از دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد CGRP ممکن است مستقیماً در مسدود کردن جریان مایع مغزی نخاعی از مغز نقش داشته باشد و فشار و دردی را که در طول میگرن تجربه می‌شود، ایجاد کند.

کاتلین کارون، فیزیولوژیست، می‌گوید: «مطالعه ما اهمیت سیستم لنفاوی مغز را در پاتوفیزیولوژی درد میگرن نشان می‌دهد. ما دریافتیم که میگرن تحت تأثیر تعاملات تغییر یافته با سلول‌های ایمنی و CGRP قرار می‌گیرد که مانع جریان مایع مغزی نخاعی از لنفاوی مننژ می‌شوند.»

این نوروپپتید معمولاً مفید در لایه‌هایی از بافت مغز به نام مننژ در طول حملات میگرنی به وفور یافت می‌شود. محققان از طریق یک سری آزمایش روی موش‌ها و سلول‌های کشت‌شده آنها، دریافتند که CGRP نه تنها درد را بین نورون‌ها منتقل می‌کند، بلکه جریان مایعات از سیستم لنفاوی مغز را نیز مسدود می‌کند، که ممکن است احساس فشار مرتبط با میگرن را توضیح دهد.

در یک مدل موشی میگرن ناشی از نیتروگلیسیرین، موش‌هایی که از نظر ژنتیکی اصلاح شده بودند تا فاقد گیرنده‌های CGRP لنفاوی باشند، که اساساً آنها را در برابر نوروپپتید "مصون" می‌کرد، کاهش قابل توجهی در درد مزمن میگرن نشان دادند که با مقیاس Grimace اندازه‌گیری شد.

مایع مغزی نخاعی (CSF) در سیستم عصبی در چندین محفظه ذخیره می‌شود که توسط یک شبکه لوله‌کشی پیچیده از رگ‌های لنفاوی مننژیال به هم متصل هستند. این رگ‌ها جریان مایعات را به بافت‌های مغز فراهم می‌کنند، همانطور که یک شلنگ آب، قطره‌ای آب را به هر گیاه در یک ردیف باغ می‌رساند. علاوه بر این، این "خیس‌کننده‌های" لنفاوی همچنین سلول‌های ایمنی را به پوشش محافظ مغز می‌رسانند، جایی که می‌توانند مانند باغبان‌های کوچک برای آفات و بیماری‌ها گشت‌زنی کنند.

هنگامی که محققان CGRP را مستقیماً به مخزن مهم مایع مغزی نخاعی در مغز موش‌های مبتلا به میگرن تزریق کردند، منافذ در امتداد MLV بسته شدند و در نتیجه جریان خون مغزی مختل شد و میزان نشت مایع مغزی نخاعی از جمجمه به میزان قابل توجهی کاهش یافت.

اگرچه این مطالعه جدید به شواهد رو به رشدی که CGRP را در میگرن و به ویژه درد میگرنی دخیل می‌دانند، می‌افزاید، اما هنوز مشخص نیست که دقیقاً چه چیزی باعث این اختلال سیستمیک می‌شود. با این حال، به درک بهتر اینکه چرا درمان‌های میگرنی که CGRP را هدف قرار می‌دهند مؤثر هستند و اثرات خود را در کجای بدن اعمال می‌کنند، کمک می‌کند.

گام بعدی در دستور کار این خواهد بود که بفهمیم آیا مشکلات سیستم لنفاوی می‌تواند توضیح دهد که چرا زنان سه برابر بیشتر از مردان از میگرن رنج می‌برند.

کارون می‌گوید: «از آنجا که اختلال عملکرد لنفاوی در زنان نیز بسیار شایع است، می‌توان حدس زد که اختلالات عصبی مانند میگرن ممکن است به دلیل تفاوت‌های جنسیتی در غدد لنفاوی مننژیال باشد.» «اگر این درست باشد، آنگاه استراتژی‌های درمانی جدید یا اهداف دارویی که جریان لنفاوی و گلیمفاتیک مننژیال را در زنان افزایش می‌دهند، مطلوب خواهند بود.»