به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه که توسط محققان آمریکایی انجام شده است، نشان داد که ترکیب دو نوع درمان در مقایسه با درمانهای سنتی، بهبود قابل توجهی در پاسخ بیماران ایجاد میکند.
این رویکرد درمانی جدید، تحریک سیستم ایمنی را با هدف قرار دادن مستقیم سلولهای سرطانی ترکیب میکند و اثر همافزایی قویتری در مبارزه با بیماری ایجاد میکند.
محققان گزارش دادند که ترکیب آولیماب و ستوکسیماب نتایج امیدوارکنندهای برای بیماران مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی پیشرفته پوست به همراه داشته است. نتایج نشان داد بیمارانی که این ترکیب را دریافت کردهاند، چهار برابر بهتر از بیمارانی که تنها ایمونوتراپی دریافت کردهاند، پاسخ دادهاند.
کارسینوم سلول سنگفرشی پیشرفته (SCC) مرحلهای جدی از سرطان پوست است که در آن تومور به اعماق پوست گسترش یافته یا به سایر اندامها متاستاز داده است. برجستهترین علائم آن شامل زخمهای پوستی التیامنیافته، رشد تودههای سفت یا برآمده با سطح ناهموار و خونریزی یا درد احتمالی در ناحیه آسیبدیده است. در موارد پیشرفته، بیمار ممکن است تورم غدد لنفاوی، کاهش وزن بیدلیل و خستگی عمومی را تجربه کند. این نوع سرطان، بهویژه هنگامی که به مرحله متاستاتیک میرسد، تهاجمیتر از کارسینوم سلول بازال است و برای جلوگیری از پیشرفت آن نیاز به درمان فشرده دارد.
این مطالعه که توسط یک تیم تحقیقاتی به رهبری دکتر دن زاندربرگ از مرکز سرطان UPMC هیلمن انجام شد، شامل ۵۷ بیمار مبتلا به مراحل پیشرفته بیماری بود. محققان خاطرنشان کردند که میانگین زمان بقای بیماران بدون وخامت حال، هنگام استفاده از درمان ترکیبی از ۳ ماه به ۱۱ ماه افزایش یافته است.
این دو دارو به روشهای مکمل عمل میکنند: آولیماب به عنوان یک محرک سیستم ایمنی عمل میکند، در حالی که ستوکسیماب مستقیماً سلولهای سرطانی را هدف قرار میدهد. دکتر زاندربرگ توضیح داد که این همافزایی بین این دو مکانیسم، نتایج مثبت مشاهده شده را توضیح میدهد.
علیرغم این نتایج امیدوارکننده، محققان هشدار میدهند که این ترکیب هنوز برای تبدیل شدن به یک درمان استاندارد آماده نیست، به خصوص با توجه به وجود داروهای پیشرفتهتر دیگری مانند پمبرولیزوماب و سمپیلیماب که در مطالعات قبلی مؤثرتر بودهاند.
با این حال، اهمیت این مطالعه در این است که اولین مطالعه سیستماتیک است که این درمان ترکیبی را با درمانهای تکی مقایسه میکند و راه را برای توسعه درمانهای مؤثرتر در آینده هموار میکند. همچنین نشان داد که افزودن ستوکسیماب پس از شکست ایمونوتراپی ممکن است گزینه بهتری نسبت به توسل مستقیم به شیمیدرمانی باشد.
این نتایج گامی مهم در جهت بهبود گزینههای درمانی برای این بیماران است و بر اهمیت ادامه تحقیقات بالینی برای یافتن راهحلهای مؤثرتر برای این نوع سرطان تأکید میکند.
نتایج این مطالعه در مجلهی Clinical Oncology منتشر شده و در نشست انجمن آمریکایی سرطانشناسی بالینی (ASCO) ارائه شده است.
منبع: مدیکال اکسپرس