به گزارش مجله خبری نگار، ترامپ دستور اجرایی افزایش تعرفه واردات فولاد از ۲۵ درصد به ۵۰ درصد را امضا کرد، اقدامی که هفته گذشته به آن اشاره کرده بود و از نیمه شب چهارشنبه اجرایی شد.
ترامپ روز جمعه در یک گردهمایی در پنسیلوانیا گفت: «ما تعرفه فولاد برای ایالات متحده را از ۲۵ درصد به ۵۰ درصد افزایش خواهیم داد که این امر امنیت صنعت فولاد کشورمان را بیش از پیش تقویت خواهد کرد.»
افزایش تعرفههای جدید همچنین شامل محصولات آلومینیومی نیز میشود که در کنار عوارض بر خودروها و قطعات یدکی وارداتی، تحت اختیار اجرایی و بدون تأثیر از احکام اخیر دادگاه که اختیار رئیس جمهور برای اعمال موانع تجاری را زیر سوال میبرد، اعمال میشود.
این اقدام مورد استقبال شرکتهای فولاد آمریکایی قرار گرفت، که معتقد بودند با کاهش هزینه واردات، به نفع صنعت داخلی است، آن هم در زمانی که مخالفت گستردهای با سیاستهای حمایتگرایانه به طور کلی وجود داشت.
انجمن تولیدکنندگان فولاد با صدور بیانیهای از اظهارات ترامپ تمجید کرد و گفت: «فولاد آمریکا در قلب برنامه رئیس جمهور ترامپ برای احیای تولید داخلی و بازگرداندن کشور به جایگاه اقتصادی پیشرو خود قرار دارد.»
سرمایهگذاران به این تصمیم واکنش مثبتی نشان دادند و سهام فولاد ایالات متحده روز دوشنبه با افزایش جمعی مواجه شد، زیرا قیمت فولاد و آلومینیوم در بازار ایالات متحده افزایش یافت.
با این حال، اتحادیه کارگران فولاد آمریکا در بیانیهای اعلام کرد: «اگرچه میتوان از تعرفهها به عنوان ابزاری مؤثر برای ایجاد تعادل در تراز تجاری به صورت استراتژیک استفاده کرد، اما ضروری است که ما همزمان با همکاری متحدان مورد اعتمادی مانند کانادا، اصلاحات جامعی را در سیستم تجارت جهانی دنبال کنیم تا بازیگران سوءاستفادهگر و ظرفیت مازادی را که همچنان صنایع ما را تضعیف میکنند، مهار کنیم.»
این اتحادیه همچنین مخالفت خود را با مشارکت پیشنهادی بین شرکت فولاد ایالات متحده و همتای ژاپنی آن، نیپون استیل، ابراز کرد؛ توافقی که ترامپ قبلاً با آن مخالفت کرده بود، اما اکنون آن را به عنوان "موتوری" برای ایجاد حداکثر ۷۰، ۰۰۰ شغل ترویج میدهد.
صنعت فولاد ایالات متحده در حال حاضر تقریباً ۸۶۰۰۰ کارگر را مستقیماً استخدام میکند، که کسری از تقریباً نیم میلیون شغلی است که این صنعت در دهههای پس از جنگ جهانی دوم ایجاد کرده است، اگرچه نرخ کاهش در سالهای اخیر کند شده است.
کارشناسان معتقدند که جهانی شدن تجارت، عامل اصلی افول این صنعت در دهههای گذشته بوده است، اما پیشرفتهای فناوری نیز نقشی موازی ایفا کردهاند. فناوریهای مدرن تولید، مانند کورههای قوس الکتریکی، اکنون بسیار کارآمدتر از کورههای بلند سنتی هستند که در طول قرن بیستم بر این صنعت تسلط داشتند.
تولید در مقیاس بزرگ که زمانی به نیروی کار زیادی نیاز داشت، اکنون با تعداد محدودی از کارگران انجام میشود. در اوایل دهه ۱۹۸۰، تولید یک تن فولاد تقریباً به ۱۰ ساعت کار نیاز داشت، اما اکنون به لطف همکاری بین چندین کارخانه، میتوان آن را تنها در یک ساعت انجام داد.
یک مطالعه قبلی نشان داد که تعرفههای فولاد ترامپ در سال ۲۰۱۸، ۱۰۰۰ شغل جدید ایجاد کرد، اما به دلیل کاهش رقابتپذیری ناشی از هزینههای بالاتر، تا ۷۵۰۰۰ شغل برای صنایع وابسته به فولاد هزینه داشت.
منبع: انبیسی نیوز