به گزارش مجله خبری نگار، آیلا پارمار، متخصص تغذیه و سلامت باروری، به یک پدیده جالب اشاره میکند: این داروها به روشهای متضاد بر باروری و ظرفیت تولید مثل تأثیر میگذارند.
از یک طرف، تقریباً ۱۵٪ از مصرفکنندگان این داروها با مشکلاتی مانند چرخههای قاعدگی نامنظم و تأخیر در تخمکگذاری در زنان و کاهش کیفیت مایع منی در مردان مواجه میشوند.
کارشناسان این مشکلات را به عوامل متعددی نسبت میدهند، که مهمترین آنها کمبود شدید مواد مغذی ضروری مانند پروتئین، آهن، فولات و ویتامین B۱۲ است که در نتیجه کاهش سریع وزن رخ میدهد و بر تعادل هورمونی و سلامت تولید مثل تأثیر منفی میگذارد.
از قضا، همین داروها ممکن است باروری را در گروه دیگری از مصرفکنندگان نیز بهبود بخشند. بسیاری از زنان، به ویژه زنانی که مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک (علت اصلی ناباروری زنان) هستند، پس از استفاده از این داروها، بهبود قابل توجهی در نظم چرخه قاعدگی و احتمال بارداری خود تجربه میکنند، پدیدهای که "نوزادان اوزمپیک" نامیده میشود. این به دلیل توانایی داروهای GLP-۱ در بهبود حساسیت به انسولین و کاهش التهاب مزمن در بدن است که دو عامل کلیدی در بهبود سلامت باروری هستند.
پارمار توضیح میدهد که این تناقض آشکار در اثرات، نشان دهنده این واقعیت است که این داروها مانند شمشیر دولبه عمل میکنند. اگرچه به بهبود برخی از عوامل ناباروری کمک میکنند، اما اگر با یک رژیم غذایی متعادل و نظارت دقیق پزشکی همراه نشوند، میتوانند مشکلات جدیدی ایجاد کنند. او تأکید میکند که راز این امر در ایجاد تعادل مناسب بین فواید دارو و نیازهای تغذیهای بدن در حین تلاش برای بارداری نهفته است.
پارمار برای زوجهایی که قصد دارند در حین مصرف این داروها باردار شوند، مجموعهای از توصیههای عملی ارائه میدهد:
مصرف دارو نباید به طور ناگهانی قطع شود، بلکه باید تحت نظر پزشک قطع شود.
پیروی از یک رژیم غذایی غنی از عناصر ضروری، با تأکید بر پروتئین، چربیهای سالم و ویتامینها و مواد معدنی تقویتکننده باروری، ضروری است.
توصیه میشود که به صورت دورهای سطح مواد مغذی در بدن بررسی شود و ۸ تا ۱۰ هفته قبل از اقدام به بارداری، مصرف دارو متوقف شود تا بدن بتواند تعادل هورمونی خود را بازیابی کند.
پیام کلیدی این است که برنامهریزی موفقیتآمیز بارداری در حین استفاده از داروهای GLP-۱ نیازمند یک رویکرد جامع است که ترکیبی از مصرف عاقلانه دارو، تغذیه دقیق و نظارت دقیق پزشکی باشد. همانطور که پارمر توضیح میدهد، "بدن برای عملکرد بهینه سیستم تولید مثل به سیگنالهای شیمیایی مناسب و مواد مغذی کافی نیاز دارد. " این رویکرد یکپارچه، امید را برای بسیاری از زوجهایی که میخواهند ضمن حفظ سلامت کلی خود، به فرزندآوری دست یابند، فراهم میکند.
منبع: نیویورک پست