انگ اجتماعی و پیامد‌های روانی برای بیماران آبله میمونی از بثورات پوستی تأثیر بیشتری دارد

به گزارش مجله خبری نگار-پاریس: بیماران سابق و مراقبان آنها در فرانسه هشدار داده‌اند که بیماران مبتلا به آبله میمونی علاوه بر بثورات پوستی و حملات تب، از اثرات روانی مرتبط با این بیماری نیز رنج می‌برند.

کورنتین هنبرت، ۲۷ ساله، که پس از «یکی از اولین مبتلایان» در فرانسه، علناً صحبت کرد، می‌گوید: «ما از بیماری‌ای که اینقدر به ما آسیب رسانده، بیرون نمی‌آییم.» «ما علاوه بر بار تبعیض، سه هفته است که در حبس هستیم.» از زمان بهبودی‌اش، بیماران دیگری با او تماس گرفته‌اند و مانند او درباره «عوارض روانی» این بیماری صحبت کرده‌اند.

ناتان بیور-اسمادجا، متخصص بیماری‌های عفونی در بیمارستان بیچات (پاریس)، که یک مطالعه پزشکی روی افراد مبتلا به آبله میمونی انجام داده است، تأیید می‌کند که «پریشانی روانی با عوامل متعددی مرتبط است».

او توضیح می‌دهد که از یک طرف، «درد» و «عواقب احتمالی، به ویژه عواقب زیبایی‌شناختی» وجود دارد و از طرف دیگر، واقعیت ابتلا به «بیماری‌ای که مردم قبلاً هرگز در مورد آن نشنیده‌اند» دو سال پس از کووید-۱۹ وجود دارد که باعث قرنطینه سه هفته‌ای جدید می‌شود.

آلوده: ما از بیماری‌ای که این همه به ما آسیب رسانده، بهبود نیافته‌ایم، سه هفته است که در قرنطینه هستیم، علاوه بر بار تبعیض.

او اضافه می‌کند که درصد کمی از بیماران دچار چرک داخلی «بسیار دردناک» می‌شوند که گاهی اوقات نیاز به بستری شدن در بیمارستان یا حتی جراحی دارد.

تیغ‌های مخصوص

این مورد برای هنیپر صدق می‌کرد، که تعریف می‌کند: «دائماً احساس می‌کردم از درون با تیغ به من ضربه می‌زنند.»

قبل از اینکه شروع به مصرف ترامادول، یک مسکن قوی، کند، به دلیل قطع غذا خوردن «هفت کیلوگرم در سه روز» وزن کم کرد. او به یاد می‌آورد: «به هیچ چیز جز درد فکر نمی‌کردم.» «من تنها نبودم؛ دیگران هم با من تماس گرفتند و گفتند که خسته هستند و مدام گریه می‌کنند.»

سباستین تالی، ۳۲ ساله، که هیچ دردی را تجربه نکرده بود، گفت که به طور خاص تحت تأثیر این بثورات قرار گرفته است. او اضافه کرد: «زشت به نظر می‌رسید و نمی‌دانستم چه کار کنم. نگران بودم که روی صورتم ظاهر شود.»

دکتر: از یک طرف، «درد»، «عواقب احتمالی، به خصوص عوارض زیبایی‌شناختی» و این واقعیت که شما از «بیماری‌ای که مردم قبلاً هرگز نامش را نشنیده‌اند» رنج می‌برید، حس جدیدی از انزوا را به همراه دارد.

مایکل اوهایون، مدیر ۱۹۰، یک مرکز سلامت جنسی، با اشاره به سارکوم کاپوسی، سرطانی که یکی از برجسته‌ترین «علائم ایدز» بود، توضیح می‌دهد: «وقتی بیماری قابل مشاهده می‌شود، ترسناک می‌شود، زیرا می‌تواند به یک انگ تبدیل شود.»

این مقایسه‌ای است که معمولاً توسط افراد مربوطه انجام می‌شود. به گفته نیکولاس دیرچه، مدیر ملی مرکز سلامت جامعه SOS، گروهی متشکل از ۶۵۰ سازمان اجتماعی و پزشکی-اجتماعی، اگرچه این دو بیماری از نظر شدت «نامرتبط» هستند، اما آبله میمونی «آسیب‌های روانی ناشی از HIV را دوباره بیدار می‌کند».

شوک تازه ناشی از اچ‌آی‌وی

وینسنت لکلرک، یکی از فعالان گروه Aides، می‌گوید که آبله میمونی «آسیب‌های بسیار خشونت‌آمیزی را در افراد مبتلا به ایدز دوباره فعال کرده است»، هم از نظر «ترس از تشخیص» و هم «بهبود انگ».

همانطور که در مورد HIV اتفاق افتاد، آبله میمونی اکنون عمدتاً در جامعه HSH (مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند) شیوع پیدا می‌کند و منجر به تبعیض مجدد می‌شود.

سباستین تالی، فعال حقوق دگرباشان جنسی و وکیل، که می‌گوید با انبوهی از توهین‌ها و اظهارات تحقیرآمیز مواجه شده است، توضیح می‌دهد: «همجنس‌گراستیزی زیادی وجود دارد و این تأثیر واقعی بر سلامت روان دارد.»

آبله میمونی «آسیب‌های روانی بسیار شدیدی را در افراد مبتلا به ایدز دوباره فعال کرد.»

او ادامه می‌دهد: «بسیاری از مردم از ترس انگ اجتماعی نمی‌گویند که به آبله میمونی مبتلا شده‌اند یا شده‌اند.» او افزود: «جوانانی هستند که هنوز گرایش جنسی خود را برای خانواده‌هایشان آشکار نکرده‌اند، یا افرادی که به دلیل دوره قرنطینه (سه هفته‌ای) می‌ترسند که کارفرمایانشان گرایش جنسی آنها را کشف کنند.»

در ماه اوت، سانته پابلیک فرانس از طریق خط تلفن خدمات اطلاعاتی مانکی‌باکس خود که به تمام امور مربوط به آبله مرغان اختصاص دارد، از «مشکلات روانی و ارتباطی» خبر داد. انجمنی که این سرویس شنود را اداره می‌کند به خبرگزاری فرانسه گفت که ۲۲ درصد از تماس‌ها مربوط به این موضوعات بوده است.

از دیگر پیامد‌های ذکر شده می‌توان به تأثیرات سلامت روان از نظر «بی‌ثباتی» برای برخی، مانند فریلنسر‌ها یا کارگران جنسی، به دلیل سه هفته انزوا، و «بدتر شدن زندگی جنسی»، همانطور که نیکلاس دیرش می‌گوید، اشاره کرد.

(خبرگزاری فرانسه)