مطالعه نشان می‌دهد: سرگرمی مورد علاقه ترامپ ممکن است او را به سمت یک بیماری جدی سوق دهد!

به گزارش مجله خبری نگار، با این حال، یک مطالعه علمی اخیر که در مجله پزشکی JAMA Network Open منتشر شده است، ارتباطی بین زندگی در نزدیکی زمین‌های گلف و افزایش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون نشان داده است. طبق داده‌های بیش از ۵۵۰۰ نفر، افرادی که در فاصله یک مایلی از زمین گلف زندگی می‌کنند، ۱۲۶ درصد بیشتر از افرادی که در فاصله بیش از شش مایلی از آن زندگی می‌کنند، در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

نتایج نشان داد که با افزایش فاصله از زمین‌های گلف، خطر به تدریج کاهش می‌یابد، اما تا فاصله ۳ مایلی همچنان بالا باقی می‌ماند.

محققان این نتایج را به قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌های شیمیایی مورد استفاده در مراقبت از چمن گلف نسبت دادند که ممکن است به آب‌های زیرزمینی نفوذ کنند یا از طریق هوا منتقل شوند و ساکنان اطراف را آلوده کنند.

این مطالعه خاطرنشان کرد که این خطر به ویژه در میان جمعیت‌هایی که به چاه‌های آب زیرزمینی به عنوان منبع آب آشامیدنی متکی هستند، به ویژه در مناطقی با خاک متخلخل که نفوذ آلاینده‌ها را تسهیل می‌کند، بسیار زیاد است.

اگرچه ترامپ در حال حاضر در اقامتگاه دائمی نزدیک زمین گلف اقامت ندارد، اما اقامتگاه زمستانی او در مار-ئه-لاگو، فلوریدا، حدود سه مایل از باشگاه گلف بین‌المللی ترامپ در وست پالم بیچ فاصله دارد.

ترامپ همچنین در چندین زمین گلف دیگر که در سراسر جهان دارد، از جمله یکی در آبردین، اسکاتلند و دیگری در کلتس نک، نیوجرسی، وقت می‌گذراند.

این مطالعه تأکید کرد که نتایج نشان‌دهنده‌ی ارتباط آماری بین نزدیکی به زمین‌های گلف و افزایش میزان بیماری پارکینسون است، بدون اینکه رابطه‌ی علت و معلولی مستقیمی را اثبات کند. با این حال، این نتایج با تحقیقات قبلی در مورد اثرات آفت‌کش‌ها بر سلامت سازگار است.

در این رابطه، کاترین فلچر، محقق اصلی انجمن پارکینسون بریتانیا، اظهار داشت: «شواهد علمی موجود، اگرچه متناقض هستند، نشان می‌دهند که قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد، اما به سطح اثبات یک رابطه علت و معلولی قطعی نمی‌رسد.»

از سوی دیگر، گزینه‌های درمانی برای بیماری پارکینسون شاهد پیشرفت‌های سریعی هستند، اگرچه هنوز درمان قطعی برای این بیماری یافت نشده است. تحقیقات اخیر نتایج امیدوارکننده‌ای را برای سیلوسایبین، ترکیبی که در قارچ‌های روانگردان یافت می‌شود، در بهبود خلق و خو و عملکرد حرکتی در بیماران نشان داده است.

تاواپادون، دارویی که اثر دوپامین را در مغز تقلید می‌کند، نیز در آزمایش‌های بالینی نتایج مثبتی در کاهش نوسانات حرکتی با عوارض جانبی کمتر در مقایسه با درمان‌های مرسوم نشان داده است.

در تحولی دیگر، سازمان غذا و داروی ایالات متحده پاییز گذشته استفاده از پرودوپا را تأیید کرد، اولین درمانی که از طریق تزریق مداوم به بیماران ارائه می‌شود.

پزشکان توصیه می‌کنند برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری، روی اقدامات پیشگیرانه مانند ورزش منظم و رژیم غذایی سالم و متعادل تمرکز کنید، ضمن اینکه از مصرف غذا‌های ناسالم مانند فست فود خودداری کنید.

منبع: روزنامه پست