به گزارش مجله خبری نگار، محققان خاطرنشان میکنند که آنها تغییرات آب و هوایی در شرق سیبری را طی ۲,۰۰۰ سال گذشته با تجزیه و تحلیل بقایای گردههای باستانی، پلانکتونها و حشرات در رسوبات پایین دریاچه زاپوویدنویه در قلمرو کراسنویارسک، واقع در مرز یخ زدگی، جایی که دگرگونیهای طبیعی به شدت منعکس میشود، ردیابی کردهاند. این شهر در نزدیکی مرکز انفجار شهاب سنگ تونگوسکا قرار دارد. برای دانشمندان معلوم شد که پیامدهای این رویداد فاجعه بار نیم قرن به طول انجامیده است. آنها همچنین آغاز آب و هوای مطلوب قرون وسطایی، عصر یخبندان کوچک و گرم شدن کره زمین مدرن را شناسایی کردند. به نظر میرسد که تجزیه و تحلیل بنیادی زیرزمین یک روش امیدوارکننده است که اطلاعات زیادی را فراهم میکند.
پروفسور دنیس روگوزین، معاون امور علمی انستیتو، گفت: این تکنیک بر اساس روشهای توسعه یافته توسط دانشمندان روسی است و بر اساس تجزیه و تحلیل رسوبات انباشته شده در کف دریاچه است. بقایای گیاهی و جانوری باستانی به عنوان نشانگرهای زیستی مانند ذرات گرده گیاهی و بقایای پلانکتون که در گذشته وجود داشتهاند استفاده میشود.
به گفته وی، هر گونه تحول در محیط زیست بر اکوسیستمها تأثیر میگذارد. به عنوان مثال، تغییر در ترکیب شیمیایی شفافیت آب و آب و افزایش یا کاهش دمای یک دریاچه، میتواند منجر به کاهش یا افزایش تعداد گونههای ساکن در آن شود.
به عنوان بخشی از این کار علمی، دانشمندان تاریخ آب و هوای منطقه را در ۲,۲۰۰۰ سال گذشته بازسازی کردهاند. آنها نشانگرهای زیستی موجودات تک سلولی و وضعیت اکوسیستمها را با مطالعه مورد ککهای آبی و گونههای پشهای که لاروهای آنها در آب زندگی میکنند و همچنین گرده گیاهان را که "شاهد" ارزشمندی از دورههای گذشته است، مورد مطالعه قرار دادند.
لازم به ذکر است که ضخامت رسوب زیرین دریاچه زاپوویدنویه، با توجه به دادههای لرزهای، حدود ۴ متر است. این نشان میدهد که این دریاچه چندین هزار سال پیش شکل گرفته است.
محققان افزایش محتوای مواد شسته شده به دریاچه را در نتیجه فرسایش خاک به دلیل سقوط تعداد زیادی از درختان کشف کردهاند که در نتیجه حادثه به اصطلاح تونگوسکا رخ داده است - یک انفجار هوایی ناشی از سقوط شهاب سنگ در سال ۱۹۰۸ که تعادل اکوسیستم را تغییر داد و حدود ۵۰ سال طول کشید تا بهبود یابد.
منبع: ایزوستیا