آیا اضافه وزن بر توانایی‌های شناختی تأثیر می‌گذارد؟

به گزارش مجله خبری نگار، در طول پنجاه سال گذشته، چندین مطالعه رابطه معکوس بین BMI بالا و هوش را نشان داده است که نشان می‌دهد افراد چاق تمایل به داشتن سطح IQ پایین‌تر دارند یا شیوع چاقی در بین افراد با هوش پایین بیشتر است. با افزایش چشمگیر چاقی، که "اپیدمی چاقی" نامیده می‌شود، محققان تعجب کردند که آیا این رابطه در طول زمان تغییر کرده است یا خیر.

مطالعات قبلی دانمارکی شامل افراد متولد شده قبل از سال ۱۹۶۰ نشان داده است که بین BMI و هوش رابطه‌ای وجود دارد و هوش در افراد با BMI بالا کمتر است. یک مطالعه همچنین اشاره کرد که این الگو با وجود افزایش شیوع چاقی، در طول زمان ثابت باقی مانده است.

محققان خاطرنشان کردند که این یافته‌ها ممکن است به این معنی باشد که رابطه معکوس بین BMI و هوش از نظر تاریخی در میان گروه کوچکی از افراد مبتلا به نوع خاصی از چاقی بارزتر بوده است. با این حال، این رابطه در دهه‌های اخیر تغییر قابل توجهی نداشته است.

در این مطالعه، محققان بررسی کردند که آیا افزایش شیوع چاقی و اضافه وزن بر رابطه بین BMI و هوش در دو گروه مرد دانمارکی تأثیر می‌گذارد یا خیر.

گروه اول شامل متولدین بین سال‌های ۱۹۳۹ و ۱۹۵۹ بود، در حالی که گروه دوم شامل متولدین بین سال‌های ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۱ بود. همه شرکت کنندگان در سن ۱۸ سالگی به عنوان بخشی از استخدام سربازی و قبل از رسیدن به سن ۲۷ سالگی تحت آزمون‌های شناختی و فیزیکی قرار گرفتند.

وزن و قد اندازه گیری شد و شاخص توده بدنی برای هر شرکت کننده محاسبه شد. هوش همچنین با استفاده از Børge Priens Prøve ارزیابی شد، یک آزمون شناختی استاندارد که از سال ۱۹۵۷ بدون تغییر باقی مانده است و از چهار بخش تشکیل شده است: ماتریس‌های حروف، که توانایی شناسایی الگو‌ها و ارتباطات بین حروف را اندازه گیری می‌کند، سری اعداد، که توانایی استنباط اعداد گمشده را در یک دنباله اعداد آزمایش می‌کند، اشکال هندسی، که توانایی درک اشکال هندسی و درک روابط بین آنها را آزمایش می‌کند، و تشبیهات کلامی، که توانایی درک روابط کلامی را اندازه گیری می‌کند. بین کلمات.

پاسخ‌های صحیح به صورت نمره IQ جمع آوری شد.

گروه اول شامل داده‌های بیش از ۷۲۸۰۰۰ شرکت کننده بود، در حالی که گروه دوم شامل بیش از ۵۱۴۰۰۰ شرکت کننده بود.

نتایج نشان داد که گروه دوم نسبت به گروه اول (۸/۰ درصد) میزان چاقی بالاتری (۷/۶ درصد) داشتند. میزان اضافه وزن نیز در گروه دوم (۳/۲۱ درصد) بیشتر از گروه اول (۹/۷ درصد) بود.

اگرچه میانگین نمره بهره هوشی در گروه دوم (۱/۴۱) نسبت به گروه اول (۴/۳۹) اندکی بالاتر بود، اما توزیع کلی هوش بین دو گروه متفاوت بود.

نتایج نشان داد که شیوع چاقی در بین افرادی که در آزمون هوش نمره بالایی کسب کرده بودند کمتر بود، در حالی که در بین افرادی که نمره پایین داشتند بیشتر بود. با این حال، با وجود این توزیع متفاوت چاقی در سطوح IQ، رابطه معکوس بین چاقی و هوش بین دو گروه ثابت ماند (یعنی افراد چاق تمایل دارند ضریب هوشی کمتری داشته باشند و بالعکس).

این مطالعه همچنین تأیید کرد که افراد با BMI پایین (یعنی در سطحی نزدیک به ۲۰ کیلوگرم بر متر مربع) بالاترین نمرات را در آزمون IQ کسب کردند. با افزایش BMI (یعنی اضافه وزن یا چاقی)، نمرات IQ به تدریج شروع به کاهش می‌کند.

با این حال، پس از رسیدن به BMI تقریبا ۳۸ کیلوگرم بر متر مربع، کاهش نمرات IQ دیگر مداوم نیست، بلکه به مرحله پایداری رسیده است، زیرا نمرات IQ با افزایش BMI پس از این مرحله تغییر قابل توجهی نکرده است.

این مطالعه نشان داد که افراد کم وزن نمرات IQ کمی پایین‌تر از افراد با وزن طبیعی دارند. نمرات IQ در افراد با BMI حدود ۲۰ کیلوگرم بر متر مربع بالاترین بود، با کاهش جزئی در افراد کم وزن، مفروضاتی را به چالش می‌کشد که همیشه لاغری را به هوش بالاتر مرتبط می‌کند.

محققان به اهمیت درک این رابطه برای کمک به توسعه استراتژی‌های بهداشت عمومی برای مبارزه با چاقی و بهبود عملکرد شناختی اشاره کردند.

منبع: نیوزمدیکال