به گزارش مجله خبری نگار،روزنامه «تاگس آنسایگر» در مطلبی به پیچیدگی روند احتمالی دستیابی به صلح در اوکراین با توجه به روی کار آمدن مجدد «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا پرداخته و این پرسش را مطرح کرد که راه آتش بس چیست؟ دولت‌های اروپایی در حالی می‌خواهند این کشور مورد حمله روسیه را تقویت کنند که اهداف دونالد ترامپ نامشخص است.

جنگی که روسیه علیه اوکراین آغاز کرده تقریباً حدود سه سال است که ادامه دارد. صد‌ها هزار نفر در جریان این جنگ جان باخته‌اند. جنگی که به عنوان یک درگیری منطقه‌ای آغاز شد، اکنون ده‌ها کشور و چندین قدرت هسته‌ای، از آمریکا گرفته تا اروپا و چین را درگیر خود کرده است. پتانسیل تشدید تنش بسیار زیاد است، همچنین هزینه‌هایی که غرب باید برای کمک به این کشور متحمل شود بالا است؛ بنابراین این مسئله تعجب آور نیست که دولت‌های اروپا به طور فزاینده‌ای نه تنها به چگونگی حمایت از اوکراین در این جنگ بلکه در مورد چگونگی پایان دادن به آن نیز فکر می‌کنند. این مهم‌ترین موضوع در نشست پیش از کریسمس سران کشور‌های عضو اتحادیه اروپا در بروکسل بود و عباراتی مانند «آتش بس»، «مذاکرات» و «نیروی حافظ صلح» در بحث‌ها غالب بود.

این بحث‌ها همچنین با توجه به به رویدادی که در ۲۰ ژانویه ۲۰۲۵ رخ خواهد داد شکل گرفت. در این روز دونالد ترامپ در واشنگتن برای دومین بار به عنوان رئیس جمهور آمریکا سوگند یاد می‌کند و وعده داده است که جنگ در اوکراین را در سریع‌ترین زمان ممکن یا به عبارت دقیق تر: ظرف ۲۴ ساعت پایان دهد. این وعده هر چقدر هم که ممکن است متناقض به نظر برسد، دقیقاً همان چیزی است که ترس و وحشت روزافزونی را در اروپا برانگیخته است؛ زیرا منظور ترامپ از صلح می‌تواند بسیار با آنچه مد نظر اروپایی‌ها است متفاوت باشد.

همه در غرب خواهان صلح در اوکراین هستند. اما هنوز هیچ توافق فراآتلانتیکی در مورد چگونگی رسیدن به آن و معنای عملی صلح وجود ندارد.

از منظر اروپا، صلح نمی‌تواند به سادگی به این معنا باشد که یک آتش بس اجباری شکل گیرد، درگیری در خط مقدم متوقف شده و سپس مذاکراتی انجام شود که در آن روسیه شرایط را به اوکراین دیکته می‌کند.

برای جلوگیری از این امر، اروپایی‌ها می‌خواهند اوکراین را از نظر نظامی در بهترین موقعیت ممکن قبل از آتش‌بس قرار دهند. به زعم اروپاییان صلح از طریق قدرت فرمولی است که باید به یک راه حل پایدار منصفانه و بلند مدت برای مناقشه منجر شود. بر اساس این طرح، اوکراین باید قبل از موافقت با آتش بس، ابتدا به حالت تهاجمی در میدان نبرد بازگردد. پس از آن، باید به طور دائم در برابر حملات بیشتر روسیه چه از طریق تسلیح مجدد، ضمانت‌های نظامی یا، همانطور که برخی کشور‌های اروپایی خواستار آن هستند، حتی از طریق عضویت در ناتو ایمن شود.

رهبران اروپایی در هفته‌های اخیر سعی کرده‌اند ترامپ را به این استراتژی متقاعد کنند. با این حال، آنها دقیقا نمی‌دانند که تلاش‌های آن‌ها در این راستا موفقیت آمیز بوده است یا خیر.

"اولاف شولتز"، صدراعظم آلمان هفته گذشته پس از گفتگوی تلفنی با ترامپ در جریان نشست اتحادیه اروپا درباره توافق با وی در این باره براز خوش بینی کرد، اما برخی مقامات دولتی و اروپایی به مراتب بدبین‌تر از وی هستند، زیرا اروپا هیچ اهرمی واقعی برای فشار بر ترامپ ندارد.

اتحادیه اروپا حتی قدرت رهبری خود را نیز از دست داده است. صدراعظم آلمان و رئیس جمهور فرانسه به عنوان مراکز قدرت اتحادیه اروپا، با مشکلات سیاسی داخلی دست و پنجه نرم می‌کنند و نمی‌توانند برای مقابله با ترامپ اقدامات مناسب را انجام دهند و بدون آنها، اروپا به سختی قادر به اثبات خود است.

در بدترین سناریو، مفهوم اروپایی صلح می‌تواند به زودی با مفهوم مد نظر ترامپ گره بخورد. در این سناریو به منظور اجبار برای پایان سریع خصومت ها، رئیس جمهور آینده ایالات متحده می‌تواند کی یف را به عقب نشینی در ارائه کمک‌های تسلیحاتی تهدید کند. در این صورت، دولت اوکراین چاره‌ای جز تسلیم شدن نخواهد داشت؛ سپس سلاح‌ها در اوکراین ساکت خواهند شد. در این صورت این کشور عملا تسلیم می‌شود و ۲۰ درصد از قلمرو ملی اشغال شده توسط روسیه احتمالاً از دست می‌رود.

این سناریو یک پیروزی برای روسیه بوده و برای اروپا یک کابوس امنیتی است چرا که در این صورت به زعم بروکسل متجاوز پاداش خواهد گرفت. آنچه باقی می‌ماند ترس از این مسئله است که یک صلح کوتاه با جنگ‌های جدیدی دنبال شود.

آزمون جدید و دشوار ناتو در رویارویی با ترامپ

روزنامه فرانکفورتر روند شای هم در مطلبی نوشت: کریسمس ۸۳ سال پیش در سال ۱۹۴۱ نقطه مهمی در تاریخ روابط بین دو سوی آتلانتیک بود. وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا و فرانکلین دی. روزولت، رئیس جمهور ایالات متحده، که با حمله ژاپن به پرل هاربر متحد شده بودند، کریسمس را با هم در واشنگتن جشن گرفتند. این نه تنها نشانه همبستگی بود، بلکه آغاز همکاری نزدیکی بود که سیاست جهانی را برای چندین دهه شکل داد. امروزه پس از گذشت بیش از هشت دهه، این ارتباط فراآتلانتیکی با آزمون جدید و دشواری رو‌به‌رو است.

جو بایدن آخرین کریسمس خود را در کاخ سفید می‌گذراند و تا چند هفته دیگر جای خود را به دونالد ترامپ می‌دهد. ترامپ که پیش از این با وعده‌های بلندپروازانه از جمله پایان دادن به جنگ در اوکراین ظرف ۲۴ ساعت و حل و فصل مناقشه غزه در انتخابات شرکت کرده بود، می‌تواند ائتلاف غربی ناتو را در موقعیت دشواری قرار دهد. این سوال باقی می‌ماند که آیا ناتو و شراکت ترانس آتلانتیک در برابر چالش‌هایی هستند که ممکن است در سال‌های آینده ایجاد شود.

اینکه چگونه دونالد ترامپ قصد دارد به وعده خود برای پایان دادن به جنگ در اوکراین ظرف ۲۴ ساعت عمل کند، هنوز مشخص نیست. ترامپ در طول مبارزات انتخاباتی، تاکید کرد که آماده است کمک‌های آمریکا به اوکراین را متوقف کند و کی یف را به سمت مذاکرات فوری صلح سوق دهد.

اما آیا ترامپ واقعاً فروش تسلیحات به اوکراین را متوقف خواهد کرد؟ به هر حال، شرکت‌های دفاعی آمریکایی به طور قابل توجهی از کمک‌های نظامی ناتو بهره می‌برند و حدود ۶۸ درصد سفارش‌ها به شرکت‌های آمریکایی داده می‌شود.

دونالد ترامپ در اولین دوره ریاست جمهوری خود بار‌ها تهدید کرده بود که اگر متحدان هزینه‌های دفاعی خود را افزایش ندهند، ایالات متحده را از ناتو خارج خواهد کرد. این مطالبات اکنون با تاکید بیشتر در حال بازگشت هستند. در حالی که هیچ تهدید آشکاری مبنی بر خروج در طول مبارزات انتخاباتی ۲۰۲۴ وجود نداشت، رئیس جمهور منتخب ایالات متحده در مصاحبه‌ای با NBC در ابتدای دسامبر به صراحت گفت که متحدان باید صورتحساب‌هایشان را بپردازند.

گزارش اخیر فایننشال تایمز هم نشان می‌دهد که ترامپ اکنون خواستار بودجه‌های دفاعی بالاتری از متحدان است و بر این عقیده است که در آینده، کشور‌های عضو ناتو باید پنج درصد از تولید اقتصادی خود را و بیش از دو برابر هدف قبلی که دو درصد بود را درزمینه دفاعی هزینه کنند و در مقابل تراپ هم اعلام کرده که به تداوم کمک‌ها به اوکراین ادامه خواهد داد.

مارک روته، دبیرکل ناتو نیز بر این عقیده است که ترامپ در بحث هزینه‌های دفاعی، ناتو را تحت فشار قرار خواهد داد. روته در مصاحبه‌ای با خبرگزاری آلمان گفت: وی از ما می‌خواهد که کار‌های بیشتری انجام دهیم. تصمیم در مورد افزایش هزینه‌های دفاعی ناتو باید در نشست سران ناتو در ژوئن ۲۰۲۵ اتخاذ شود.

در این میان جان بولتون، مشاور سابق امنیت ملی در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ هم در سخنانی در سازمان ملل درباره دور دوم ریاست جمهوری ترامپ هشدار داده و اعلام کرده است که یک بحران بزرگ بین‌المللی «بسیار محتمل‌تر» است، زیرا ترامپ «نمی‌تواند بر سیاست خارجی تمرکز کند».

وی ورود مجدد ترامپ به کاخ سفید را آزمون جدیدی برای متحدان غربی ارزیابی کرد.