معرفی طولانی‌ترین فیلم‌های وسترن که یک لحظه هم چشم ازشون بر نمی‌دارید!

به گزارش مجله خبری نگار، ژانر وسترن همیشه مترادف با روایت‌های وسیعی بوده که مخاطب را ساعت‌ها مجذوب خود می‌کنند. برخی از بهترین فیلم‌های وسترن دارای فیلم‌برداری فوق العاده، تنش آرام سوز، و داستان‌گویی ماندگار هستند که نمی‌توان آنها را در یک زمان معمولی ۹۰ دقیقه‌ای خلاصه کرد. چه یک شاهکار تامل برانگیز باشد یا یک نبرد انفجاری و حماسی، وسترن‌های بیش از سه ساعت به طور کلی به این معنی هستند که باید همگی به آن‌ها توجه کنند. در ادامه این مطلب شما را با ۱۰ مورد از بهترین فیلم‌های وسترن آشنا می‌کنیم که بیش از سه ساعت طول دارند.

بهترین فیلم‌های وسترن با طول بیش از ۳ ساعت

۱۰- Heaven’s Gate (۱۹۸۰)

۹- Wyatt Earp (۱۹۹۴)

۸- Giant (۱۹۵۴)

۷- Horizon: An American Saga (۲۰۲۴)

۶- Oklahoma! (۱۹۹۹)

۵- The Hateful Eight (۲۰۱۵)

۴- The New Land (۱۹۷۲)

۳- Dances With Wolves (۱۹۹۰)

۲- Lonesome Dove (۱۹۸۹)

۱- The Good, The Bad, And The Ugly (۱۹۶۶)

۱۰- Heaven’s Gate (۱۹۸۰)

۲۱۹ دقیقه

دروازه بهشت ساخته کارگردان مشهور مایکل چیمینو، یکی از جنجالی‌ترین و بدنام‌ترین فیلم‌های دوران حرفه‌ای اوست. داستان فیلم تا حدودی بر اساس جنگ جانسون کانتی است که در دهه ۱۸۹۰ در وایومینگ اتفاق می‌افتد و مناقشه بین نخبگان ملاک ثروتمند و مهاجران اروپایی را در داستانی حماسی از درگیری‌های طبقاتی، انعطاف پذیری و مقاومت شدید در برابر استبداد روایت می‌کند. کریس کریستوفرسون در نقش یک مارشال ثروتمند بازی می‌کند که به مهاجران در نبرد حماسی شان کمک می‌کند، جنگی که از ابتدا تا انتها مملو از بی رحمی و خونریزی است.

فرایند تولید دروازه بهشت، به شکلی مشهور، ​​با فاجعه‌ها و جنجال‌هایی همراه بود، با اتفاقات ناخوشایند متعدد، افزایش هزینه‌های هنگفت، صحنه‌هایی که نیاز به فیلم‌برداری مجدد داشتند، و شایعاتی درباره فرآیند فیلمبرداری ضعیف و همراه با نارضایتی. این فیلم تقریباً چهار برابر بودجه اولیه خود هزینه داشت که توضیحی برای فیلمبرداری‌های بیشتر و طول بی سابقه فیلم و ۲۱۹ دقیقه‌ای آن است. اگرچه در زمان اکران، این فیلم به طور گسترده مورد انتقاد منتقدان قرار گرفت، اما در سال‌های اخیر مقبولیت بیشتری از نظر منتقدان پیدا کرده است.

۹- Wyatt Earp (۱۹۹۴)

۱۹۱ دقیقه

در یکی از بهترین کارگردانی‌های لارنس کاسدان، وایت ایرپ، کوین کاستنر به طرز ماهرانه‌ای نقش شخصیت اصلی داستان، یکی از بدنام‌ترین و افسانه‌ای‌ترین چهره‌های تاریخ وسترن آمریکا را به تصویر می‌کشد. این فیلم داستان سال‌های اولیه زندگی او به عنوان یک کشاورز جوان آیوایی تا تبدیل شدن به یک مرد قانون ترسناک و مورد احترام را تا زمان حضورش در تومستون، آریزونا، و درگیری‌هایی که منجر به درگیری مسلحانه در اوکی کورال شد، دنبال می‌کند. در این فیلم گروه بزرگی از بازیگران حضور دارند که ستارگانی مانند جین هکمن، مارک هارمون، و بیل پولمن در کنار کاستنر در نقش اصلی، را شامل می‌شود.

در حالی که هیچ کمبودی از وسترن‌های قوی و درخشان در مورد وایت ایرپ و داک هالیدی وجود ندارد، این فیلم نیز از این قاعده مستثنی نیست. در یک زمان ۱۹۱ دقیقه‌ای، سرعت فیلم در یک سوم اول کمی کند به نظر می‌رسد در حالی عمیقاً به داستان گذشته و تاریخچه زندگی ایرپ می‌پردازد. این رویه روایت خالی از لطف نیست، زیرا دیدگاهی منحصر‌به‌فرد از این چهره افسانه‌ای غرب وحشی ارائه می‌کند، دیدگاهی که دیگر فیلم‌های مرتبط با این موضوع در کشف آن ناکام مانده‌اند. بازی بی عیب و نقص کاستنر جذاب و واقع گرایانه است، که آن را به فیلمی طولانی‌تر با پایانی انفجاری تبدیل می‌کند که همچنان می‌تواند تماشاگران را از ابتدا تا پایان مجذوب خود نگه دارد.

۸- Giant (۱۹۵۶)

۲۰۱ دقیقه

در فیلمی که عنوان آن نمادی از مقیاسی بزرگ و حماسی از ابتدا تا پایان است که داستان از طریق آن روایت می‌شود، فیلم غول داستان یک خانواده ثروتمند تگزاسی و آزمایش‌ها و مصیبت‌های آنها را در چندین نسل دنبال می‌کند. در این فیلم بازیگران اسطوره‌ای مانند الیزابت تیلور، راک هادسون و جیمز دین، در آخرین فیلم خود به عنوان بازیگر نقش اول قبل از مرگ نابهنگامش در یک تصادف رانندگی، بازی می‌کنند. این فیلم داستان ماجرا‌ها و مشکلات این خانواده را در طول رونق اکتشاف نفت در تگزاس نشان می‌دهد و موضوعات بسیاری از جمله نژاد، ثروت و مناسبات اجتماعی خانوادگی را پوشش می‌دهد.

با مدت زمان چشمگیر ۲۰۱ دقیقه، روایت فیلم طوری است که هرگز احساس نمی‌کنید بیش از حد کشیده شده یا راکد است، زیرا بازیگران ستاره فیلم از همان دقیقه اول صفحه نمایش را در اختیار خود می‌گیرند. داستان با سرعتی عالی پیش می‌رود و جذابیت متقابل اعضای خانواده نسبت به هم، و همچنین درگیری‌های آنها با افراد خارجی، تعادلی عالی ایجاد می‌کند که بهترین و بدترین حالت این شخصیت‌ها را نشان می‌دهد. با فیلمبرداری زیبا، نقد اجتماعی، و بازی‌های جذاب، همه چیز در این فیلم طوری با هم ترکیب می‌شوند تا فیلمی را بیش از سه ساعت طول دارد را طوری روایت کنند که اصلا خسته کننده نیست و انگار بسیار کوتاه‌تر است.

۷- Horizon: An American Saga (۲۰۲۴)

۱۸۱ دقیقه

به کارگردانی و بازی کوین کاستنر، استعداد‌های این بازیگر و کارگردان در پشت و جلوی دوربین در این اثر حماسی در طول سرحدات آمریکا به نمایش گذاشته شده است. کاستنر به ژانر وسترن عشق و ارادت خاصی دارد و این مجموعه حماسی چهار قسمتی را خلق می‌کند که در قسمت اول آن خانواده‌ای از مهاجران در حال حرکت به سمت غرب در طول کشور را نشان می‌دهد که در پس زمینه قبل و بعد از جنگ داخلی رخ می‌دهد. همانند دیگر شاهکار حماسی وسترن مشهور، او با گرگ‌ها می‌رقصد، افق: حماسه آمریکایی نیز مضامین جنگ، درگیری فرهنگی، و مهاجرانی که به مردم بومی و آداب و رسوم آنها حمله می‌کنند را نشان می‌دهد.

زمان روایت سه ساعته این فیلم تنها اولین قسمت از چهار قسمت برنامه ریزی برای این روایت است، بنابراین مقیاس و عظمتی که برای کل مجموعه مورد انتظار است واقعاً در سطحی حماسی است. روایت آرام و سکانس‌های فراگیر و زیبا از منظره‌های خشن به شکلی بی نقص مکمل اکشن و خطراتی است که مهاجران و شخصیت‌های اصلی هر روز با آنها دست و پنجه نرم می‌کنند. داستان سرایی فیلم نیز حسی واقعی و کامل دارد، نه صرفاً مانند یک قطعه پازل که هنوز تمام نشده است، که برای توسعه شخصیت‌ها و داستان در بخش اول یه چهارگانه، تلاش خارق العاده‌ای است.

۶- Oklahoma! (۱۹۹۹)

۱۸۰ دقیقه

دومین و مدرن‌ترین اقتباس سینمایی از موزیکال فوق العاده‌ای به همین نام ساخته ریچارد راجرز و اسکار همرستین، اوکلاهما! هیو جکمن را در یکی از اولین نقش‌های اصلی او دارد. در این فیلم وسترن حماسی، جکمن در نقش گاوچرانی مرموز به نام کرلی مک‌لین بازی می‌کند که سعی دارد محبت دختر یک کشاورز را جلب کند در حالی که تلاش می‌کند یک خواستگار رقیب را از عشق خود دور کند. اگرچه اوکلاهما! یک وسترن معمول تاریک و همراه با هفت تیرکشی فراوان نیست، هنوز هم بسیاری از دوست داشتنی‌ترین مضامین مانند خانواده، عشق، خیانت و درگیری‌ها بر سر زمین‌های کشاورزی را حفظ کرده است.

این فیلم منحصر‌به‌فرد است و موتیف‌ها و عناصر وسترن را به قالبی موزیکال می‌آورد و به شکلی این کار را انجام می‌دهد که بسیاری از فیلم‌های دیگر نتوانسته‌اند به آن دست یابند. جکمن بسیار دوست داشتنی ظاهر می‌شود، روایت قانع کننده و دائما در حال تکامل است و سکانس‌های موزیکال فیلم همگی به طرز ماهرانه‌ای طراحی شده‌اند. عناصر موزیکال همگی طوری هستند که انگار دارند داستان را به پیش می‌برند و نه صرفاً صحنه‌های مستقلی که ماهیت موزیکال فیلم را حفظ می‌کند، و به همین دلیل است که مدت زمان سه ساعته فیلم بسیار کوتاه‌تر به نظر می‌رسد، اما در زمینه به تصویر کشیدن روایت‌های پرتنش و پیچیده‌تر دیگر فیلم‌ها کمی دچار ضعف است.

۵- The Hateful Eight (۲۰۱۵)

۱۸۷ دقیقه

در فیلمی که مطلقاً کوئنتین تارانتینویی است، هشت نفرت‌انگیز داستان گروهی پیچیده متشکل از هشت شخصیت متفاوت را روایت می‌کند که برای فرار از یک کولاک بزرگ در خانه‌ای در دوران پس از جنگ داخلی پناه می‌گیرند. مانند تقریباً تمام فیلم‌های تارانتینو، بازیگران این فیلم مملو از استعداد‌های طراز اول هالیوود هستند، از جمله ساموئل ال جکسون، کرت راسل، جنیفر جیسون لی و والتون گوگینز. در شرایطی که خشونت بالا گرفته و غریبه‌های دمدمی مزاج با هم صحبت کرده و درگیر می‌شوند، داستان در جنون فرو می‌رود و رفته رفته درگیری در داخل کلبه به حدی باورنکردنی می‌رسد.

برای اینکه کمی از مدت زمان و کیفیت این فیلم ایده بگیرید، در سال ۲۰۱۹، نتفلیکس یک مینی سریال توسعه یافته از فیلم را در چهار قسمت سفارش داد. با همه سبک‌های فیلمسازی معمول تارانتینو، دیالوگ‌ها تند و تیز و هوشمندانه هستند، همه بازیگران بازی‌هایی خارق العاده دارند، اکشن داستان انفجاری و به شدت خشن است، و روایت دارای پیچش‌ها و چرخش‌های داستانی زیادی است که بیننده را دائماً در حال حدس زدن نگه می‌دارد. اگرچه این فیلم زمان پخش طولانی اش را مخفی نمی‌کند، اما میزان طنز، اکشن و خشونتی که تارانتینو توانسته در این داستان ترکیب کند، ارزش تماشا دارد.

۴- The New Land (۱۹۷۲)

۲۰۴ دقیقه

فیلم حماسی سوئدی یان ترول به نام سرزمین جدید، داستان خانواده‌ای از مهاجران سوئدی را دنبال می‌کند که به ایالات متحده سفر می‌کنند و سعی دارند در سرحدات خشن آمریکا زنده مانده و پیشرفت کنند. این فیلم بر اساس دو رمان پایانی، مهاجران (۱۹۵۶) و آخرین نامه به خانه (۱۹۵۹) در مجموعه‌ای چهار قسمتی درباره این مهاجران فقیر سوئدی ساخته شده است. این فیلم یک بازگویی همراه با احترام و مناسب از رویداد‌هایی است که به منابع اصلی ادای احترام کرده و کیفیت آن‌ها را بهبود می‌بخشد.

مانند بسیاری از فیلم‌های مبتنی بر کتاب، سرعت روایت طبیعی، اما کندتر و متفکرانه‌تر که به خوبی از صفحه کتاب به صفحه نمایش ترجمه می‌شود، در زمان پخش ۲۰۴ دقیقه‌ای فیلم مشهود است. این فیلم بر روی مطالعه عمیق شخصیت اعضای خانواده و مناسبات آنها در کنار هم تمرکز می‌کند، در شرایطی که آنها در یک فضای شاعرانه و وسیع و در داستانی که بسیاری با آن همزاد پنداری می‌کنند، با سرزمین جدیدشان سازگار می‌شوند. سرزمین جدید با ظرافت سرخپوستان بومی آمریکا و روابط و پیوند‌های تجربی که سعی می‌شود بین آنها و مهاجران ایجاد شود را به تصویر می‌کشد.

۳- Dances With Wolves (۱۹۹۰)

۱۸۱ دقیقه

با گرگ‌ها می‌رقصد، فیلمی که کوین کاستنر هم کارگردانی و هم در آن بازی کرد، یکی از بهترین فیلم‌های دوران حرفه‌ای طولانی این بازیگر سرشناس است و فیلمی است که نگاه بینندگان به فیلم‌های بلندتر را تغییر داد. این فیلم به شکلی عمیق رابطه بین یک سرباز دچار بحران شده نیرو‌های اتحادیه (کاستنر) و رابطه او با یک قبیله محلی از سرخپوستان سیو را بررسی می‌کند. شخصیت سروان دانبار با بازی کاستنر، به طور کامل درگیر ایده‌آل‌ها و شیوه زندگی بومیان آمریکا می‌شود که جهان‌بینی تنگ نظرانه‌اش را تغییر می‌دهد و او را مجبور به درگیری با همکاران قدیمی اش در ارتش و تضاد فرهنگ‌ها بین زندگی قدیمی و دیدگاه‌های جدیدش می‌کند.

در حالی که فیلم‌های بیش از سه ساعت ممکن است در عصر مدرن عادی‌تر شده باشند، در سال ۱۹۹۰، هنوز برای فیلم‌های ژانر نسبتاً نادر بود، و Dance with Wolves به خوبی نشان داد که چطور می‌توان از این زمان طولانی به شکلی موثر و کارآمد استفاده کرد. این فیلم در آن سال، با ۱۲ نامزدی اسکار و هفت جایزه‌ای که به خانه برد، در مراسم اسکار ستاره اصلی بود و نه تنها در میان تماشاگران، بلکه از نظر منتقدان، نیز به عنوان یک شاهکار مورد استقبال قرار گرفت. تصویر پیچیده و حساس سربازی که آداب و رسوم و فلسفه‌های قدیمی و ارزشمند را یاد می‌گیرد به طرز ماهرانه‌ای ساخته شده بود و سرعت روایت فیلم باعث می‌شد هر صحنه‌ای ارزشمند و مهم به نظر برسد.

۲- Lonesome Dove (۱۹۸۹)

۳۸۴ دقیقه (۴ قسمت)

اگرچه از نظر تکنیکی Lonesome Dove به عنوان یک مینی سریال معرفی شده است، اما بر اساس اتفاق نظر در دنیای سینما، این فیلم به درستی به عنوان یک فیلم حماسی با بیش از ۳۸۰ دقیقه روایت شناخته می‌شود. اپیزود‌ها به شکلی بی نقص با هم ترکیب می‌شوند و یک داستان منسجم را روایت می‌کنند که واقعاً به عنوان یک فیلم بهتر از یک سریال اپیزودیک تماشا می‌شود. این فیلم داستان رابرت دووال و تامی لی جونز را در نقش دو رنجرز تگزاسی دنبال می‌کند که مدت‌هاست بازنشسته شده‌اند و وظیفه هدایت یک گله گاو در طول مرز‌های وحشی را بر عهده دارند.

این فیلم با زمان روایتی طولانی و داستان حماسی خود، بسیاری از خرده روایت ها، جزئیات و شخصیت‌هایی را پوشش می‌دهد که کلیت داستان را تشکیل می‌دهند. این فیلم حاوی بسیاری صحنه‌های فراگیر از مناظر حیرت انگیز و لحظات دلخراش و صمیمی که در مورد حس برادری و رفاقت این دو شخصیت است را به نمایش می‌گذارد. دووال و جونز هر دو در یکی از موفق‌ترین وسترن‌هایی که تا به حال در تلویزیون به نمایش درآمده، بازی‌های جاودانه‌ای را ارائه می‌کنند، در حالی که تخمین زده می‌شود که ۲۶ میلیون خانوار به تماشای این فیلم نشستند، عدد کمتر دیده شده‌ای برای ژانر وسترن در تاریخ سینما و تلویزیون.

۱- The Good, The Bad, And The Ugly (۱۹۶۶)

۱۸۰ دقیقه

خوب، بد، و زشت ساخته سرجیو لئونه با القاب بسیار زیادی، از جمله یکی از بهترین وسترن‌های تمام دوران شناخته می‌شود، فیلمی که به نظر می‌رسید سرنوشتش همان چیزی بود که شد، چه ۵۰ دقیقه چه ۵۰۰ دقیقه. از بسیاری جهات، شاهکار ماندگار این کارگردان مشهور، داستان سه قانون شکن به یک اندازه کاریزماتیک و جذاب را دنبال می‌کند که به شکل بی عیب و نقصی نقش آن‌ها را کلینت ایستوود، الی والاش و لی ون کلیف به تصویر کشیده‌اند. این سه نفر در ماجراجویی‌های خشونت آمیز و پرفراز و نشب در بیابان، شراکتی آزار دهنده را تشکیل می‌دهند.

چه به خاطر کارگردانی منحصر‌به‌فرد لئونه، چه بازی‌های سه بازیگر نقش‌های اصلی، چه موسیقی متن متن هیجان‌انگیز انیو موریکونه یا ترکیبی از هر سه، فیلم حتی یک بار هم این احساس را ایجاد نمی‌کند که متوقف شده یا کند و بی رمق پیش می‌رود. اکشن و داستان فیلم طلسم کننده هستند، و اگرچه به اندازه برخی فیلم‌های وسترن دیگر طولانی نیست، نسخه توسعه یافته آن ۱۸۰ دقیقه طول دارد و تدوین آن چنان بی نقص است که یکی از بهترین وسترن‌های تاریخ شکل می‌گیرد. بهترین فیلم‌ها باعث می‌شوند بیننده هیچ‌وقت تمایلی به چک کردن گذشت زمان نداشته باشد، و این فیلمی است که مخاطب را از ابتدا تا یکی از حماسی‌ترین تیراندازی‌های پایانی یک فیلم، در خود غرق می‌کند.

منبع:روزیاتو