ویتامینی که می‌تواند به پیشگیری و درمان پانکراتیت حاد کمک کند

به گزارش مجله خبری نگار، حتی برای کسانی که بهبود می‌یابند، اغلب عوارض مزمن به دنبال دارد که به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی آنها تأثیر می‌گذارد.

تا به امروز، بسیاری از سوالات در مورد درمان مطلوب برای پانکراتیت حاد بی پاسخ باقی مانده است. مهمتر از همه، عوامل دارویی مورد نیاز است که بتوانند اندام‌های اولیه در لوزالمعده را مهار کنند.

در یک مطالعه جدید توسط محققان چینی، تیمی به سرپرستی دکتر کوانون فان، از بخش جراحی دستگاه گوارش در بیمارستان چهارم غرب چین، دانشگاه سیچوان، و گروه علوم زیست پزشکی و بالینی، دانشگاه لینکوپینگ، اپیدمیولوژی ژنتیکی انسان و مدل‌های حیوانی را برای کشف و تأیید نقش ویتامین B۱۲ در پیشگیری و تسکین پانکراتیت حاد ترکیب کردند.

دکتر فن توضیح داد که این تیم ابتدا متاآنالیز مطالعات ارتباط ژنوم (GWAS) را با استفاده از بزرگترین مجموعه داده‌های ژنتیکی موجود برای پانکراتیت انجام داد. آنها سپس روابط بین مواد مغذی متابولیک مونوکربنی مختلف و خطر ابتلا به پانکراتیت را بررسی کردند.

تجزیه و تحلیل نشان داد که سطوح بالای سرمی ویتامین B۱۲ به شدت با کاهش خطر ابتلا به انواع مختلف پانکراتیت مرتبط است.

محققان سعی کردند با استفاده از مدل‌های تجربی پانکراتیت در موش‌هایی که ژن CD۳۲۰ را از دست داده بودند، که فاقد یک ژن کلیدی مسئول جذب ویتامین B۱۲ بود، تعیین کنند که آیا ویتامین B۱۲ اثرات محافظتی و درمانی بالقوه‌ای را نشان می‌دهد یا خیر.

دو مدل متمایز پانکراتیت در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت: یکی برای نظارت بر پاسخ‌های اولیه آسیب پانکراس، و دیگری برای ردیابی پیشرفت پانکراتیت حاد.

نتایج نشان داد که ویتامین B۱۲ به طور مستقیم از سلول‌های آسینار (سلول‌های آسینار، خوشه‌ای از سلول‌های انگور مانند) در برابر نکروز (مرگ سلول‌های التهابی) در مراحل اولیه پانکراتیت حاد محافظت می‌کند و سپس نفوذ لنفوسیت T را کاهش می‌دهد.

افزایش مصنوعی سطح ویتامین B۱۲ سرم قبل و بعد از القای پانکراتیت نه تنها شدت بیماری را کاهش می‌دهد، بلکه باعث ترمیم بافت پس از آسیب پانکراس نیز می‌شود.

مکمل ATP در موش‌های مبتلا به کمبود CD۳۲۰ نیز آسیب لوزالمعده را کاهش می‌دهد و از این فرضیه حمایت می‌کند که اثرات محافظتی ویتامین B۱۲ ناشی از بهبود تامین انرژی سلولی به جای تنظیم استرس اکسیداتیو است.

"این یافته‌های جدید هیجان انگیز به شواهد فزاینده‌ای می‌افزاید که ویتامین B۱۲ می‌تواند شدت پانکراتیت حاد را با افزایش سطح آدنوزین تری فسفات (مولکولی که در حمل و نقل و ذخیره انرژی مورد نیاز بدن برای انجام فرآیند‌های حیاتی مختلف مانند سنتز پروتئین، متابولیسم غذا، انتقال یون و انقباض عضلانی) در بافت لوزالمعده کاهش می‌دهد و بینش جدیدی را در مورد استراتژی‌های درمانی بالقوه برای این بیماری ارائه می‌دهد. "این مطالعه پایه‌ای قوی برای کاربرد‌های بالینی ویتامین B۱۲ در آینده در مدیریت پانکراتیت حاد ایجاد می‌کند. "

منبع: مدیکال اکسپرس