رضایت از زندگی با خوردن صبحانه!

به گزارش مجله خبری نگار/اطلاعات آنلاین، یک مطالعه نشان می‌دهد کودکان و نوجوانانی که به طور منظم صبحانه نمی‌خورند، احتمال نارضایتی بیشتری دارند.

محققان دریافتند هر چه افراد ۱۰ تا ۱۷ ساله بیشتر صبحانه بخورند، از زندگی خود رضایت بیشتری دارند.

آنها داده‌های تقریباً ۱۵۰ هزار نفر را در ۴۲ کشور تجزیه و تحلیل کردند و متوجه شدند بالاترین نمره رضایت از زندگی در میان شرکت‌کنندگانی است که هر روز صبحانه می‌خوردند و کمترین آن در کودکانی است که هرگز صبحانه نمی‌خوردند.

محققان بر این باورند که دلایل متعددی برای این امر وجود دارد، از جمله اینکه چگونه ویتامین‌ها و مواد مغذی موجود در صبحانه می‌توانند به دانش آموزان در تمرکز و یادگیری در مدرسه کمک کنند.

در میان کشور‌های مورد مطالعه، کودکان و نوجوانانی که در پرتغال هر روز صبحانه می‌خوردند، بالاترین سطح رضایت از زندگی را داشتند.

در مقابل، کمترین امتیاز رضایت از زندگی در کودکان و نوجوانان رومانیایی مشاهده شد که هرگز صبحانه نمی‌خوردند.

محققان دانشگاه آنگلیا راسکین و دانشگاه دلاس آمریکا می‌گویند که یافته‌های آنها عوامل بالقوه اجتماعی-اقتصادی را نیز نشان می‌دهد.

در میان افرادی که هر روز صبحانه می‌خورند، کودکان و نوجوانانی در انگلیس پنجمین امتیاز پایین‌ترین میانگین رضایت از زندگی را داشته و تنها پس از رومانی، مجارستان، آلمان و اتریش قرار گرفتند.

لی اسمیت، نویسنده ارشد، استاد بهداشت عمومی در ARU، گفت: مطالعه ما گسترده بود و ارتباط ثابتی بین دفعات صبحانه و رضایت از زندگی پیدا کرد و دلایل بالقوه متعددی برای این امر وجود دارد.

مطالعات قبلی نشان می‌دهد که خلق و خوی ضعیف در میان نوجوانانی که صبحانه نخورده‌اند و همچنین موارد بیشتری از اضطراب، استرس و افسردگی را نشان می‌دهد.

علاوه بر این، مصرف یک صبحانه کافی انرژی و مواد مغذی لازم را برای عملکرد شناختی بهینه فراهم می‌کند و تمرکز، حافظه و توانایی یادگیری را افزایش می‌دهد.

دلیل دیگر می‌تواند ترکیبی از ویتامین‌ها و مواد معدنی باشد که از صبحانه روزانه دریافت می‌کنیم، و عدم دریافت منظم آنها ممکن است به مرور زمان باعث کاهش رضایت از زندگی شود.

یک روال منظم که شامل صبحانه است نیز می‌تواند ساختار و لحن مثبتی را به بقیه روز بدهد.

«نتایج برخی ناسازگاری‌ها را بین کشور‌ها نشان می‌دهد که ممکن است تحت تأثیر فرهنگ‌ها و سبک‌های زندگی متنوع و عوامل اجتماعی-اقتصادی باشد.

یک مطالعه نشان می‌دهد کودکان و نوجوانانی که به طور منظم صبحانه نمی‌خورند، احتمال نارضایتی بیشتری دارند.

محققان دریافتند هر چه افراد ۱۰ تا ۱۷ ساله بیشتر صبحانه بخورند، از زندگی خود رضایت بیشتری دارند.

آنها داده‌های تقریباً ۱۵۰ هزار نفر را در ۴۲ کشور تجزیه و تحلیل کردند و متوجه شدند بالاترین نمره رضایت از زندگی در میان شرکت‌کنندگانی است که هر روز صبحانه می‌خوردند و کمترین آن در کودکانی است که هرگز صبحانه نمی‌خوردند.

محققان بر این باورند که دلایل متعددی برای این امر وجود دارد، از جمله اینکه چگونه ویتامین‌ها و مواد مغذی موجود در صبحانه می‌توانند به دانش آموزان در تمرکز و یادگیری در مدرسه کمک کنند.

در میان کشور‌های مورد مطالعه، کودکان و نوجوانانی که در پرتغال هر روز صبحانه می‌خوردند، بالاترین سطح رضایت از زندگی را داشتند.

در مقابل، کمترین امتیاز رضایت از زندگی در کودکان و نوجوانان رومانیایی مشاهده شد که هرگز صبحانه نمی‌خوردند.

محققان دانشگاه آنگلیا راسکین و دانشگاه دلاس آمریکا می‌گویند که یافته‌های آنها عوامل بالقوه اجتماعی-اقتصادی را نیز نشان می‌دهد.

در میان افرادی که هر روز صبحانه می‌خورند، کودکان و نوجوانانی در انگلیس پنجمین امتیاز پایین‌ترین میانگین رضایت از زندگی را داشته و تنها پس از رومانی، مجارستان، آلمان و اتریش قرار گرفتند.

لی اسمیت، نویسنده ارشد، استاد بهداشت عمومی در ARU، گفت: «مطالعه ما گسترده بود و ارتباط ثابتی بین دفعات صبحانه و رضایت از زندگی پیدا کرد و دلایل بالقوه متعددی برای این امر وجود دارد.

مطالعات قبلی نشان می‌دهد که خلق و خوی ضعیف در میان نوجوانانی که صبحانه نخورده‌اند و همچنین موارد بیشتری از اضطراب، استرس و افسردگی را نشان می‌دهد.

علاوه بر این، مصرف یک صبحانه کافی انرژی و مواد مغذی لازم را برای عملکرد شناختی بهینه فراهم می‌کند و تمرکز، حافظه و توانایی یادگیری را افزایش می‌دهد.

دلیل دیگر می‌تواند ترکیبی از ویتامین‌ها و مواد معدنی باشد که از صبحانه روزانه دریافت می‌کنیم، و عدم دریافت منظم آنها ممکن است به مرور زمان باعث کاهش رضایت از زندگی شود.

یک روال منظم که شامل صبحانه است نیز می‌تواند ساختار و لحن مثبتی را به بقیه روز بدهد.

«نتایج برخی ناسازگاری‌ها را بین کشور‌ها نشان می‌دهد که ممکن است تحت تأثیر فرهنگ‌ها و سبک‌های زندگی متنوع و عوامل اجتماعی-اقتصادی باشد.