تدبیری برای عبور از بحران آب در کرمان

به گزارش مجله خبری نگار، کرمان یک استان خاص است، آسمان پر ستاره‌ای دارد، ماه از روزی که به مویی می‌ماند تا روزی که قرص کامل می‌شود و دوباره به همان شکل بر می‌گردد در آسمانش هویداست، خورشید هم دوستدار کرمان و کرمانی‌هاست از صبح که طلوع می‌کند تا زمانی که پشت کوه‌ها می‌رود، مستقیم می‌تابد و می‌سوزاند ...

در این روز‌های گرم، خشک و سخت، آنچه بیش از همیشه احساس نیاز می‌شود و مصرفش بالا و بالاتر می‌رود آب است، مایه حیاتی که خیلی وقت است در کرمان به یک چالش تبدیل شده و چند سالی هم به بحران رسیده است.

این قصه تلخ، اما از کجا آغاز شد ...

کرمان کویری بود و آبش کم، اما از مردمانش مضایقه نمی‌کرد، دست سخاوتش روی سر فرزندانش بود و هرچند کژدار و مریز، اما داشت بارش را به سر منزل می‌رساند و پیش می‌رفت ... قصه طبیعت همین است، دست در آن نبریم و راهش را کج نکنیم با ما راه می‌آید.

تا اینکه پای صنایع و شرکت‌های صنعتی و معدنی به شهر کرمان باز شد و چاهی که هیچ وقت پر نمی‌شد، روی دست زمین و مردمان این خطه قرار گرفت! 

شرکت‌ها تور خود را کنار هم پهن کردند و در رقابت نابرابر با مردم قرار گرفتند، طولی نکشید که زمین خشکید و شهر شرمنده چشم‌های طفلانش شد!

صنایع که در این سال‌ها بار خود را بسته و ثروتی را از جیب این استان برداشته بودند، با حمایت دولت قبل، آب را از خلیج فارس آوردند و در سیرجان بر ساحلش نشستند.

عملیات اجرایی آن پرطمطراق بود و گوش‌ها را می‌خراشید، می‌گفتند آب به فلات مرکزی آمد، جیغ بنفش‌شان که خوابید دستشان رو شد که این آب برای مردم نیست!

سپاه، اما لب‌های خشکیده مردم را دید و تانکرهایش را به جاده انداخت تا سطل و تشت و پارچ‌های اهالی را پر کند تا مردم بیش از این به درد سر نیفتند!

چند سال گذشت، دولت سیزدهم روی کار آمد و قول داد آب خلیج فارس را به خانه‌های مردم هم ببرد، روندی که زمان خودش را می‌برد و تا آن روز باید صبر کرد.

سال گذشته اوج بحران آب در کرمان بود، نمایندگانی که نامزد انتخابات مجلس بودند، روی آب خلیج فارس مانور زیادی دادند و مطالبه‌هایشان در گوشه و کنار شنیده می‌شد، اما باز هم آنچه سهم مردم شد، همان صدای تانکر‌ها و آبی بود که در سطل و تشت ریختند و به خانه بردند.

حالا یک سال از آن روز‌های سخت گذشته! چشم بر هم گذاشتیم و روز‌های گرم دوباره زودتر از موعد از راه رسیدند، گرمترین نقطه کشور در کرمان است، بیشتر نقاط استان هم سوزان شده و انگار از سر و روی شهر عرق می‌چکد!

حالا باید دید برنامه استان برای عبور از این بحران چیست!

هر چند صرفه‌جویی اولین راه حل است و مسؤولان امر هم در نخستین مطالبه خود، آن را از مردم تشنه درخواست می‌کنند، اما خودشان هم می‌دانند که کفگیر به ته دیگ خورده و راه چاره دیگری می‌طلبد.