تله اقتصادی آمریکا برای فیلیپین

به گزارش مجله خبری نگار/رسالت: مانیل استاندارد گزارش داد که فیلیپین، ایالات متحده و ژاپن در حاشیه مجمع تجاری هند و اقیانوس آرام در مانیل گفتگو‌های ابتدایی را در مورد کریدور اقتصادی «لوزون» برگزار کردند. این اولین نشست کمیته راهبری اقتصادی لوزون از زمانی بود که جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده ماه گذشته مجموعه‌ای از پروژه‌های زیرساختی در فیلیپین را تحت عنوان مشارکت برای زیرساخت و سرمایه گذاری جهانی (PGII) اعلام کرد.‌

نمی‌توان انکار کرد که فیلیپین نیاز مبرمی به توسعه زیرساخت‌ها دارد، اما سوال اصلی اینجاست که این سرمایه گذاری و توسعه زیرساخت‌ها باید چگونه و بر اساس چه مکانیسمی و از همه مهم تر، با حمایت چه بازیگرانی صورت گیرد؟ اگر آمریکا در این معادله تبدیل به شریک اقتصادی مانیل شود، قطعا چین چنین مسئله‌ای را مصداق عینی دخالت آمریکا در شرق آسیا (به درستی) تلقی خواهد کرد و همین مسئله، مانیل را در مقابل پکن قرار می‌دهد. 

حمایت آمریکا از زیرساخت‌های فیلیپین با هدف تشدید تنش‌های منطقه‌ای با چین و استفاده از آن به عنوان بهانه‌ای برای مداخله در وضعیت دریای چین جنوبی صورت می‌گیرد. به هر حال، برای فیلیپین ضروری است که تشخیص دهد که هسته استراتژی ایالات متحده در قبال چین، بیرون راندن چین از زنجیره صنعتی جهانی از طریق حمایت از «جداسازی» زنجیره تامین است.

این رویکرد به ناچار یک معضل جدی برای اقتصاد فیلیپین ایجاد خواهد کرد. به عبارت بهتر، فیلیپین در صورتی که به ابزار نبرد و زمین بازی غرب و در راس آن آمریکا علیه چین تبدیل شود، بدترین اشتباه ممکن را در محاسبات بین المللی خود صورت داده است. 

از یک سو، مانیل فرصتی برای تقویت مشارکت‌های اقتصادی و بهره مندی از یکپارچگی اقتصادی منطقه‌ای از طریق همکاری با کشور‌های همسایه، به ویژه چین دارد. از سوی دیگر، فیلیپین ممکن است در یک رقابت استراتژیک به رهبری ایالات متحده گرفتار شود و به طور بالقوه منجر به وضعیتی شود که مجبور شود از چین «جدا شود».

فیلیپین که در این تقاطع قرار دارد، باید محتاطانه بین منافع کوتاه مدت و توسعه بلندمدت خود انتخاب کند. فیلیپین سال ۲۰۲۳ را با سرعت بالایی به پایان رساند و با نرخ رشد ۵.۶ درصدی، سریع‌ترین رشد اقتصادی در سراسر آسیای جنوب شرقی بود. با این حال، همچنان برخی از آسیب‌پذیری‌ها در اقتصاد فیلیپین وجود دارد که با کاهش شدید اخیر ارزش پول این کشور نشان داده شده است. پرداختن به این آسیب‌پذیری‌ها به جای پیروی از نیاز‌های استراتژیک ایالات متحده برای «جدا کردن» و «گسستن زنجیره‌ها»، نیاز به ادغام عمیق‌تر فیلیپین در اقتصاد منطقه‌ای برای دستیابی به توسعه پایدار بلندمدت دارد.

در هر حال، مانیل باید اولویت و جایگاه اقتصاد منطقه‌ای را بیش از پیش درک کند. فیلیپین به عنوان عضوی از آسه آن، از همکاری‌های اقتصادی و تجاری منطقه‌ای از نظر فرصت‌های بازار و توسعه زنجیره صنعتی بهره زیادی برده و تغییر این مسیر و تبدیل آن به «بازی در زمین آمریکا»، یک قمار اقتصادی دوسرباخت برای این بازیگر شرق آسیا خواهد بود.