به گزارش مجله خبری نگار، تیمی از دانشمندان آمریکایی به رهبری دانشگاه کارولینای جنوبی مطالعهای در مقیاس بزرگ روی جمعیت سگهای ساکن در منطقه ممنوعه نیروگاه هستهای چرنوبیل انجام دادند. اگرچه قرار گرفتن در معرض تشعشعات بر ظاهر حیوانات تأثیری نداشت، اما تغییرات قابل توجهی در DNA آنها مشاهده شد. نتایج این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شد.
دانشمندان بر اساس میزان تشعشعات پسزمینه، سه گروه اصلی از سگها را شناسایی کردهاند: آنهایی که در خود چرنوبیل، آنهایی که در منطقه راکتور تخریبشده بودند و آنهایی که در شهر نسبتاً "پاک" اسلاووتیچ زندگی میکردند. جمعیتی که مستقیماً در نزدیکی نیروگاه زندگی میکردند، از نظر ژنتیکی منزویترین بودند، اما زمان دقیق شکلگیری آن هنوز ناشناخته است.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی تفاوتهای قابل توجهی را بین گروهها نشان داد. سگهای چرنوبیل به پینچرها نزدیکتر بودند، در حالی که سگهای نیروگاه به ژرمن شپردها نزدیکتر بودند. جالب اینجاست که برخلاف گرگها، هر سه جمعیت ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند و یک اکوسیستم منحصربهفرد را در این محیط منزوی تشکیل میدهند.
جهشهای مرتبط با ترمیم DNA و پاسخ ایمنی توجه ویژه محققان را به خود جلب کرده است. این تغییرات ممکن است مقاومت قابل توجه سگهای چرنوبیل در برابر سرطان و سایر بیماریهای ناشی از تشعشعات را توضیح دهد. به گفته دانشمندان، این سازگاری در مکانیسمهای ترمیم سلولی بهبود یافته و دفاع ایمنی تقویتشده خود را نشان میدهد و به حیوانات در مواجهه با قرار گرفتن مداوم در معرض تشعشعات، مزیت تکاملی میدهد.
این کشف نه تنها به درک چگونگی بقای حیوانات در شرایط سخت کمک میکند، بلکه میتواند پایه و اساس تحقیقات جدید در زمینههای پزشکی، ژنتیک و رادیوبیولوژی را نیز تشکیل دهد.