مرد شلیک‌های استثنایی؛ رنسانس روزبه چشمی، از دوحه تا تهران

به گزارش مجله خبری نگار، روزبه چشمی که بچه تهران است، با رسیدن سال جدید ۳۱ ساله می‌شود، اما او قطعاً آرزو می‌کند که‌ای کاش تمامی عمر ورزشی وی به همان شکلی سپری می‌شد که یک‌سال و اندی اخیر سپری شده است. چشمی تا قبل از اینکه به جام جهانی ۲۰۲۲ در کشور قطر برود، همیشه مورد انتقادات اساسی قرار داشت. ناظران می‌گفتند او نه به درد پست هافبک وسط می‌خورد، چون قوه پردازش بازی را ندارد و نه در دفاع وسط کارساز است، زیرا بیش از حد خشونت به خرج می‌دهد و موجب اعلام ضربات پنالتی به سود حریفان می‌شود. در نتیجه هم استقلال و هم تیم ملی فوتبال ایران که از او استفاده می‌کردند، این استفاده را فقط در برخی مسابقات اعمال می‌داشتند. مربیان این تیم‌ها از این می‌ترسیدند که بهره‌گیری حداکثر از او اثر عکس بگذارد و چشمی که در سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ عضو تیم ملی امید بود، ناشیگری به خرج داده و بلای جان‌شان شود.

انفجار شادی در دوحه

این کارلوس کی‌روش بود که این سد‌های هراس را از میان برداشت و چشمی را نه فقط به اردو‌های تیم ملی بزرگسالان هم آورد بلکه ادعا کرد او مدرن‌ترین مدافع وسطی است که کل فوتبال ایران در یک بازه زمانی ۱۰ ساله به خود دیده است. با این حال مصدومیتی مزمن و ۲۰ ماهه و برخی لغزش‌های فنی سبب شد آب خوش از گلوی چشمی در سال‌های بعدی هم پایین نرود. او نه در در جام جهانی ۲۰۱۸ مؤثر واقع شد و نه گرهی از کار یوز‌ها در جام ملت‌های آسیای ۲۰۱۹ گشود.

این بساط ماند و ماند تا اینکه تیم ملی یک‌بار دیگر با هدایت سرمربی پرتغالی و مشهور و البته نه چندان آداب‌دان خود راهی جام جهانی ۲۰۲۲ شد. در آنجا و در بازی دوم ایران که مقابل تیم ملی ولز بود، چشمی در آغاز وقت تلف شده شوتی را روانه دروازه حریف کرد که همانند یک انفجار اتمی بود و دروازه ولز را از فاصله‌ای حدود ۲۵ متر با شدت و حدت هر چه بیشتر فرو ریخت و خیل ایرانی‌های حاضر در شهر دوحه را از فرط شادی منفجر کرد. با این گل و گل دیگری که رامین رضاییان در دقایق بعدی وقت تلف شده زد، یوز‌ها مسابقه‌ای را که می‌رفت با تساوی بدون گل پایان گیرد، با نتیجه ۰-۲ فتح کردند و جشن بزرگ و به حقی را در زمین مسابقه برپا
داشتند.

او دیگر بار اضافی نیست

ایران چه در بازی نخست و چه در مسابقه سوم خود در آن دوره جام جهانی بازنده و به‌تبع آن باز هم حذف شد و به مرحله حذفی نرسید، ولی چشمی با روحیه عظیمی که بابت زدن آن گل فوق‌العاده به تیم ملی ولز کسب کرد، یک رنسانس واقعی را در زندگی فوتبالی‌اش از آن تاریخ به بعد تجربه کرده و به کلی آدم متفاوتی شده است. این «مرد شلیک‌های استثنایی» حالا نه تنها در دفاع وسط کم‌اشتباه ظاهر می‌شود بلکه در پست هافبک وسط هم مورد استفاده قرار می‌گیرد، تیم را رهبری و به سوی فرصت‌های مناسب رهنمون می‌کند. او اکنون بازیکنی است که جواد نکونام حلال مشکلات استقلال در هر دو خط دفاعی و میانی می‌انگارد و در دیدار حساس اخیر این تیم مقابل سپاهان در لیگ برتر هم با شوتی از همان قماش بازی با ولز دروازه حریف را تسخیر و آبی‌ها را پیروز میدان کرد.

اینک امیر قلعه‌نویی هم در تیم ملی به تناوب از چشمی در هر یک از این دو خط بهره می‌گیرد و از ثمرات آن احساس رضایت می‌کند. مردی که تا همین یک سال و اندی پیش بار اضافی و اسباب اضطراب خاطر به حساب می‌آمد، حالا مهره‌ای کارگشا برای هر مسابقه مهمی است که به آن ورود می‌کند. تولد مجدد چشمی، دیرهنگام و در ۳۰ سالگی او روی داده، اما هرچه که بوده، شیرینی ویژه‌ای داشته و خوش نشسته است.