چگونه نهنگ‌های اقیانوس آهنگ‌های فراموش‌نشدنی و پیچیده می‌سازند؟

به گزارش مجله خبری نگار/برنا: نهنگ‌های گوژپشت و دیگر نهنگ‌های باله یک "جعبه صدا" تخصصی را ایجاد کردند که آن‌ها را قادر می‌سازد تا در زیر آب آواز بخوانند؛ آواز نهنگ به فرکانس باریکی محدود می‌شود که با صدای تولید شده توسط کشتی‌ها همپوشانی دارد.

کوئن المنز از دانشگاه دانمارک جنوبی که سرپرستی این مطالعه را بر عهده داشت، توضیح داد: "صدا برای بقای آن‌ها کاملا حیاتی است، زیرا این تنها راهی است که آن‌ها می‌توانند یکدیگر را برای جفت‌گیری در اقیانوس پیدا کنند، آن‌ها از مرموزترین حیواناتی هستند که تا به حال در کره زمین زندگی کرده‌ان و بسیار باهوش و اجتماعی هستند. "

المنز و همکارانش آزمایش‌هایی را با استفاده از حنجره یا "جعبه‌های صدا" انجام دادند که به دقت از روی سه لاشه نهنگ‌های به دام افتاده، یک مینک، یک گوژپشت و یک نهنگ خاکستری برداشته شده بود. آن‌ها سپس هوا را از میان‌سازه‌های عظیم عبور دادند تا صدا را تولید کنند.

در انسان‌ها، صدای ما از ارتعاشاتی ناشی می‌شود که هوا از ساختار‌هایی به نام چین‌های صوتی در گلوی ما عبور می‌کند. در عوض نهنگ‌های بالین ساختاری U شکل بزرگ با بالشتکی از چربی در بالای حنجره دارند.

این آناتومی صوتی به حیوانات اجازه می‌دهد تا با بازیافت هوا آواز بخوانند و از استنشاق آب جلوگیری می‌کند.

محققان مدل‌های کامپیوتری از صدا‌ها را تولید کردند و نشان دادند که آواز نهنگ به فرکانس باریکی محدود می‌شود که با صدای تولید شده توسط کشتی‌های حمل و نقل همپوشانی دارد.

المن توضیح داد: "آن‌ها نمی‌توانند به سادگی انتخاب کنند که مثلا برای جلوگیری از سر و صدایی که در اقیانوس ایجاد می‌کنیم، بالاتر آواز بخوانند. "

مطالعه وی نشان داد که چگونه صدای اقیانوس می‌تواند از ارتباط نهنگ‌ها در مسافت‌های طولانی جلوگیری کند. این دانش می‌تواند برای حفاظت از گوژپشت‌ها، نهنگ‌های آبی و دیگر غول‌های در معرض خطر دریا حیاتی باشد.

همچنین بینشی در مورد سوالاتی که محققان دهه‌ها در مورد این ترانه‌های وهم‌آور پرسیده‌اند، فراهم می‌کند، که برخی ملوانان از آن‌ها برای نسبت دادن به ارواح یا موجودات دریایی افسانه‌ای استفاده می‌کردند.