نام‌آوران غایب! برنامه سده المپیک و ستاره‌هایی که نبودند

به گزارش مجله خبری نگار/ایران‌ورزشی: برنامه‌ای که با پخش صدای غلامرضا تختی برای اولین‌بار و البته تجلیل از افتخارآفرینان و مدال‌آوران المپیک اهمیت زیادی پیدا کرد. این برنامه پرهزینه، اما فارغ از مشکلات زیادی که در اجرا داشت و بی‌نظمی‌های فراوانی که در این برنامه پیش آمد، با یک اشکال مهم روبه‌رو شد و آن هم با کم اهمیت رد شدن از کنار المپیک ۲۰۱۲ لندن بود.

المپیکی که پرافتخارترین دوره برای ایران بوده، اما نه از طلایی‌های این دوره خبری بود و نه از کسانی‌که این افتخار بزرگ را رقم زدند.

المپیک ۲۰۱۲ لندن با هفت مدال طلا و پنج مدال نقره و یک مدال برنز و مجموع ۱۳ مدال رده دوازدهم این بازی‌ها را به خودش اختصاص داد که بهترین دوره ایران در تمام ادوار بازی‌های المپیک بود. بهداد سلیمی، نواب نصیرشلال، سعید محمد‌پور از وزنه‌برداری، امید نوروزی، حمید سوریان و قاسم رضایی از کشتی فرنگی و کمیل قاسمی از کشتی آزاد طلایی‌های ایران در لندن بودند، اما وقتی نام این قهرمانان آمد خبری از سرمربی آن‌ها نبود.

دو سرمربی ایران یعنی کورش باقری و محمد بنا به عنوان سرمربیان وقت تیم ملی وزنه‌برداری و تیم ملی کشتی فرنگی با مجموع کسب شش مدال طلا بهترین عملکرد را از خود ارائه کردند و نقش مهمی را در ثبت بهترین نتایج تاریخ از خودشان به جا گذاشتند.

درخشش کاروان ایران در بازی‌های المپیک لندن به حدی فوق‌العاده بود که بعد از این بازی‌ها رئیس جمهور وقت با اهدای نشان در‌جه یک لیاقت از محمد بنا تجلیل کرد. کوروش باقری هم نشان درجه سه لیاقت را دریافت کرد.

سه نشان طلای کشتی فرنگی در المپیک لندن را حمید سوریان، امید نوروزی و قاسم رضایی به دست آوردند، اما هر سه این قهرمانان در مراسم سده غایب بودند. محمد بنا سرمربی افتخارآفرین ایران که به عنوان مربی قرن ورزش ایران انتخاب شد، به این مراسم دعوت نشد، اما سه المپین کشتی فرنگی دعوت شدند، اما نیامدند تا در این مراسم هیچ نام و نشانی از مهمترین و بزرگترین موفقیت تاریخ ورزش ایران در المپیک‌ها نباشد.

خیلی عجیب بود که در این مراسم وقتی اسم قهرمانان المپیک‌ها یک به یک خوانده شد و به المپیک لندن رسید و از سه دلاور کشتی فرنگی به عنوان طلایی‌های المپیک یاد شد، اما هیچ‌کس به این نکته اشاره نکرد که این قهرمانان از کجا آمدند و چطور به این طلا‌ها رسیدند.

در بخشی از این مراسم سده از سعید عبدولی هم به دلیل کسب مدال برنز در المپیک ۲۰۱۶ تقدیر شد، اما کسی نگفت که سعید عبدولی چطور و با کمک کدام مربی به این مدال رسید. در وزنه‌برداری هم همینطور بود. سعید محمد‌پور و بهداد سلیمی که با هدایت کورش باقری طلای المپیک را گرفته بودند، به ر‌وی سن آمدند و از آن‌ها تجلیل شد، اما با این‌حال هرگز اشاره نشد که زحمات کدام مربیان این دو ستاره را به قهرمان المپیک تبدیل کرد. کمیته ملی المپیک به دنبال این بود که قدرشناسی از قهرمانان و افتخارآفرینان را نشان بدهد، اما این کار را با کنار گذاشتن نام این دو مربی بزرگ، ناقص انجام داد.

البته تعداد غایبان به همین جا ختم نشد. آدم‌های بیکار فراوان در این مراسم حاضر بودند؛ از رؤسای فدراسیون‌هایی که قدرت جا به جایی یک قندان را هم ندارند چه رسد به مدال، گرفته تا اعضای هیأت رئیسه بعضی از فدراسیون‌ها که برای خود‌شیرینی در این مراسم حاضر شده بودند، اما افرادی که نام‌آور ایران نام گرفته بودند، غیبت داشتند. البته بعید است که آن‌ها دعوت نشده باشند، اما چرا برای حضور این افراد در مراسمی به این مهمی هیچ تلاشی نشد؟