قوی در حمله، آسیب‌پذیر در دفاع! این دومینو را جدی بگیریم

به گزارش مجله خبری نگار، سرمربی شجاع تیم ملی که همیشه علاقه‌مند به بازی هجومی بوده و هیچ وقت تماشاگر را با یک دیدار کسل‌کننده مواجه نکرده است. امیر در ۶۰ سالگی قطعاً تجارب بسیاری در مربیگری به دست آورده و همین سبب می‌شود تا بی‌گدار به آب نزند.

بازی با فلسطین برگزار شد و خوشحالیم از نتیجه، پیروزی تیم ملی و همچنین چهار گلی که وارد دروازه حریف کردیم. شاید بد نباشد بدانید فلسطین در سه بازی اخیر خود، قبل از رویارویی با ایران، دو شکست خفیف و یک بر صفر مقابل قدرت‌هایی نظیر ازبکستان و استرالیا به دست آورده و برابر عربستان هم به تساوی بدون گل رسیده، یعنی تنها دو گل خورده در سه بازی. این یعنی خط دفاع فلسطین به سادگی نمی‌شکند و چهار گل زده مقابل این تیم، یعنی ایران در فاز تهاجمی قدرتمند و کوبنده ظاهر شده است؛ کوبنده‌تر از استرالیا، ازبکستان و عربستان.

در مورد فاز تهاجمی تیم ملی و بازیکنانی که در این منطقه حضور دارند بار‌ها نوشته‌ایم. از سردار آزمون، مهدی طارمی و کریم انصاری‌فرد بگیرید و به مهدی قایدی و علیرضا جهانبخش برسید. موضوع نگران‌کننده بعد از بازی با فلسطین، آسیب‌پذیری خط دفاع ایران بود. بخشی از این ضعف به عدم آمادگی بازیکنان حاضر در این پست مربوط می‌شود، اما بیشتر از این مسأله، ضعف دفاعی ایران به ساختار تدافعی کل تیم ارتباط دارد. ساختار تیم ملی به دومینویی می‌ماند که اگر اولین مهره‌ها بلغزند، بقیه هم خودبخود فرو می‌ریزند.

برای موفقیت در جام ملت‌های آسیا نیاز داریم که کمی از شجاعت خودمان کم کنیم و حداقل در دقایقی از مسابقات فکر لذت هوادار نباشیم. شاید قلعه‌نویی از قدرت خط حمله تیم ملی آگاه و مطمئن است اگر دو گل هم بخوریم سه گل می‌زنیم. شاید او در بازی‌های بعدی هم ترکیب تیم ملی را تغییر بدهد و از سیستم دیگری استفاده کند. مثلاً قدوس کمی جلوتر برود و بازیکن دیگری مثل روزبه چشمی، سعید عزت‌اللهی را در مرکز زمین کمک کند. این موضوع شاید در مرحله بعدی آزمایش شود و البته این امکان هم وجود دارد که قلعه‌نویی تیم ملی را تا زمانی که در تورنمنت حضور دارد، با روش تهاجمی به زمین بفرستد. این نکته را، اما باید بدانیم که مقابل برخی تیم‌ها شجاعت زیادی مساوی است با مرگ. امیدواریم به قلعه‌نویی و اینکه چنین روشی، او و تیم ملی را زبان‌مان لال متضرر نکند.