۷ اکتبر، صهیونیست‌ها در حیرت ابدی

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: نیویورک تایمز در روز‌هایی که تا سه ماهه شدن جنگ حماس و رژیم صهیونیستی زمانی باقی نمانده، گزارشی را فاش کرده که آچمز شدن صهیونیست‌ها در غافلگیری ۷ اکتبر را به وضوح اثبات می‌کند.

شواهد و مدارکی که این رسانه امریکایی از اسناد دولتی تل‌آویو، ارتش و همچنین ویدیو‌های ۷ اکتبر جمع‌آوری و به آن‌ها استناد کرده، نشان می‌دهد برخلاف ادعا‌های سران تل آویو برای سرپوش گذاشتن بر این رسوایی، نه تنها نظامیان برای حمله ضربتی آماده نبودند بلکه زرادخانه ارتش صهیونیستی نیز سلاح کافی در اختیار نداشته است. در این شرایط نظامیان برای ارتباط با یکدیگر و آمادگی برای تقابل‌های ناگهانی چاره‌ای جز ایجاد گروه‌های واتساپی و جمع‌آوری اطلاعات از طریق داده‌های فضای مجازی نداشتند. همچنین فرماندهان اعزامی برای نبرد‌های کوتاه مدت به میدان آمده بودند و خلبانان بالگرد‌ها دستور داشتند، براساس گزارش‌های خبری و اطلاعات پست‌های کانال‌های تلگرامی اهداف را انتخاب کرده و بزنند.

در واقع فرمانده یک گروهان عملیاتی ارتش صهیونیست‌ها در مرز غزه با گزارش زیر آتش رفتن مقر فرماندهی‌اش، نخستین سیگنال‌ها را درباره این حملات وسیع ارسال کرد. بنابر گزارش یک منبع آگاه نظامی، این فرمانده در آن برهه حتی قادر به تخمین حجم حملات یا ارائه جزئیات بیشتر نیز نبود و تنها زیر آتش حملات حماس، درخواست اعزام حداکثری نیرو‌ها را تکرار می‌کرد.

یک غافلگیری تمام‌عیار

صبح روز ۷ اکتبر، وقتی فرماندهان ارتش صهیونیستی در مقر‌های فرماندهی زیرزمینی در تل آویو مشغول بررسی و جمع‌بندی اطلاعات بودند، گزارش موشک‌باران حماس به سمت جنوب سرزمین‌های اشغالی به آن‌ها رسید. اما ساعت ۷ و ۴۳ دقیقه یعنی بیش از یک ساعت پس از آغاز حملات موشکی و زمانی که هزاران نفر از نیرو‌های حماس وارد سرزمین‌های اشغالی شده بودند، تیمی از مقر‌های زیرزمینی ارتش صهیونیستی نخستین دستورات را برای اعزام نیرو‌ها صادر کرد. براساس این دستور همه نیرو‌های امدادی و همه واحد‌های نظامی صهیونیست‌ها به سمت جنوب فرستاده شدند. در واقع با اینکه سرزمین‌های اشغالی کاملاً زیر حملات زمینی و هوایی حماس بود، اما همچنان فرماندهان نتوانسته بودند به اوضاع اشراف پیدا کنند.

شاید فاجعه‌بارترین موضوع برای صهیونیست‌ها در ۷ اکتبر، آن بود که نظامیان و فرماندهان فعلی و سابق ارتش این رژیم هرگز برنامه‌ای برای تقابل با چنین حمله وسیع حماس آن هم در سرزمین‌های اشغالی را نداشتند. تصور ارتش آن بود که حماس حداکثر بتواند یک جوخه یا شمار کمی نظامی به سرزمین اشغالی بفرستد و براساس این سناریو نیرو‌های خود را آموزش داده و آماده کرده بود، اما هرگز تصور این حمله وسیع را نمی‌کرد؛ بنابراین نظامیان حاضر در صحنه در لحظه باید برای مقابله آماده می‌شدند.

یام تاف سامیا، ژنرال ارشد فرماندهی سابق جنوب نیز بر این شرایط اسفناک صحه گذاشت و به نیویورک تایمز گفت: «۷ اکتبر نه تجهیزات دفاعی کافی بود و نه آموزش. تسلیحات و حتی برنامه مناسب برای مقابله با چنین حمله‌ای هم وجود نداشت.»

براساس آنچه در این گزارش آمده، تصاویر و ویدیو‌های منتشر شده سردرگمی در ارتش را به خوبی نشان می‌دهد؛ نیرو‌های ذخیره‌ای که بدون آموزش با فوریت به خط مقدم اعزام شدند یا آن‌هایی که حتی مسیر رفتن به جنوب را بلد نبودند و در مسیر گیج مانده بودند.

منبعی ناشناس از فرماندهی جنوب مدعی شده است که فرماندهان ارشد حتی نتوانستند تا عصر ۷ اکتبر نیز ارزیابی کامل و همه جانبه‌ای بر شرایط داشته باشند. آنها، نفوذ ۲۰۰ نیروی حماس را به سرزمین‌های اشغالی برآورد کرده بودند، اما در واقعیت این تعداد ۱۰ برابر بیشتر بود و عمده وقت ارتش صهیونیستی در آن روز به بازپس‌گیری پایگاه رعیم گذشت که حماس، عملیات طوفان الاقصی را از آنجا شروع کرده بود.

اما بدترین صحنه آن روز صبح، در تقاطع نقب رخ داد؛ حماس همه مسیر‌ها در این تقاطع را در کنترل خود گرفته بود و با بستن جاده تا چند ساعت مانع از پیشروی نیرو‌های صهیونیست به منطقه شده بود.

در عین حال با توجه به فقدان امکانات ارتباطی با پایگاه رعیم و ناتوانی سران نظامی تل آویو برای احاطه بر این تقابل، یگان عملیات ویژه و ضد تانک نیروی زمینی اسرائیل (ماگلان) تنها منبع اطلاعاتی به شمار می‌رفت و رافائل هیوم ۴۰ ساله یکی از ساکنان منطقه، کسی بود که با تماشای آنلاین ویدیو‌های مستند منتشر شده حماس در شبکه‌های اجتماعی، اطلاعات را به سرعت در اختیار سران ماگلان می‌گذاشت. او همچنین برخی اطلاعات را نیز از پیام‌های واتساپی مردم به یکدیگر درباره مناطق پرخطر به دست می‌آورد. در دیگر مناطق نیز نظامیان صهیونیست، اطلاعات را به صورت میدانی گرفته و مخابره می‌کردند.

یک نظامی ارشد از یگان ذخیره که در نبرد‌های روز ۷ اکتبر در میدان بود، با طعنه‌ای به ارتش صهیونیستی گفت: «روز ۷ اکتبر قهرمانان زیادی در میدان بودند! واقعیت آن است که ارتش زمانی نیاز به قهرمانان پیدا می‌کند که کار‌ها درست پیش نرفته باشد.» در واقع نظامیان ارتش صهیونیستی از جمله کسانی بودند که هیچ چیز برایشان درست پیش نرفت. آن طور که بن زیون، یکی از نظامیان ذخیره به نیویورک تایمز گفته؛ در آن روز یگان چتربازان مقر مرکزی را در ساعت ۱.۵ بعداز‌ظهر ترک کردند و برای از دست ندادن زمان، بن زیون و دوستانش نیز بدون هیچ احضاریه رسمی همراه آن‌ها اعزام شده بودند. اما این اعزام فوری سبب شد تا نظامیان حتی نتوانند تجهیزات دید در شب یا جلیقه ضدگلوله با خود بردارند.

او مدعی بود آن روز با تصور اینکه جاده‌های جنوب پر از نظامی و تجهیزات و خودرو‌های جنگی باشد وارد مسیر شده‌اند، اما با اینکه ۷ ساعت از آغاز حمله حماس گذشته بود جاده خالی و خلوت بود: «آن لحظه به سمت یکی از نظامیان برگشتم و پرسیدم؛ پس ارتش اسرائیل کجاست؟»