عطایی همسفر نیمه راه شد؛ والیبال دور و تنها در غبار!

به گزارش مجله خبری نگار،، بهروز عطایی پس از دیدار ایران مقابل جمهوری چک در رقابت‌های انتخابی المپیک از سرمربیگری تیم ملی والیبال کشورمان استعفا کرد؛ اتفاقی که خیلی‌ها زودتر از این‌ها منتظرش بودند، اما پس از شکست مقابل جمهوری چک جایی بود که عطایی دیگر خسته شد و تصمیمش را گرفت.

والیبال ایران بعد از کسب مدال طلای ارزشمند بازی‌های آسیایی به برزیل آمد تا در مسابقات انتخابی المپیک که به نوعی مهمترین رویداد امسال هم محسوب می‌شد حضور پیدا کند. ملی پوشان کشورمان از همان روز اول پایین‌تر از حد انتظار ظاهر شدند تا فشار‌ها روی کادر فنی و تیم ملی بیش از پیش شود. شکست مقابل آلمان، اوکراین، جمهوری چک و تنها یک پیروزی آن هم مقابل قطر نقطه‌ای بود که عطایی تصمیم گرفت به حضورش در تیم ملی خاتمه دهد.

عطایی از برزیل استعفای خود را اعلام کرد و سرانجام محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال هم این استعفا را پذیرفت. عطایی که در این مدت تمام تلاشش را برای موفقیت تیم ملی کرده بود، این بار تصمیم گرفت تا با نبودنش به تیم ملی کمک کند تا شاید والیبال ایران روی خوش ببیند.

بهروز عطایی، سرمربی تیم ملی والیبال ایران از تابستان سال ۱۴۰۰ کار خود را با قهرمانی در مسابقات مردان آسیا آغاز کرد و در لیگ ملت‌های والیبال ۲۰۲۲ تیم ایران با هدایت وی به مرحله نهایی صعود کرد. تیم ملی والیبال ایران در ادامه حضور وی بر روی نیمکت، در رقابت‌های قهرمانی جهان سیزدهم شد، در لیگ ملت‌های ۲۰۲۳ به عنوان دوازدهم رسید و در مسابقات قهرمانی مردان آسیا به میزبانی ارومیه به مقام نایب قهرمانی دست یافت. تیم ملی والیبال ایران با هدایت عطایی در بازی‌های آسیایی هانگژو به مدال طلا و مقام قهرمانی رسید و سپس راهی برزیل شد تا در رقابت‌های گروه نخست انتخابی المپیک پاریس شرکت کند.

او در این مدت پستی و بلندی‌های زیادی را دید و تلخ و شیرین‌های زیادی را تجربه کرد؛ قطعاً کسی نمی‌تواند موفقیت‌های ابتدایی عطایی در تیم ملی را به راحتی فراموش کند، اما در ادامه ورق برگشت و در یک سال اخیر تنها موفقیت والیبال ایران مدال طلای بازی‌های آسیایی بود و به اعتراف عطایی والیبال ایران در تورنمنت‌های اخیر عملکرد و نتایج خوبی نداشت.

عطایی در یک سال اخیر فشار‌های زیادی را تحمل کرد، تلاش کرد بدون توجه به حواشی راهکاری برای پیشرفت والیبال ایران پیدا کند، اما اتفاق منتظره وغیرمنتظره‌ای افتاد که شاید در آینده‌ای نه چندان دور عطایی لب به سخن بگشاید و حداقل بخشی از آن‌ها را افشا کند؛ از پشت پرده تغییرات متعدد در کادر فنی تیم ملی گرفته تا پشت کردن برخی بازیکنان به تیم ملی و خالی کردن دست عطایی. در سال‌های اخیر عطایی به تنهایی در غبار انتقادات ایستادگی کرد، اما سرانجام تسلیم و به همسفر نیمه راه بازیکنان تبدیل شد.

در حال حاضر چیزی که به گفته عطایی از همه مهمتر است، تیم ملی و حضور در المپیک است؛ همان هدفی که در شرایط کنونی شاید رسیدن به آن خیلی سخت شده باشد. شاید والیبال ایران در یک سال اخیر اتفاقات خوبی را به خود ندیده باشد، اما به قول شاعر «جای من و ما تا ابد پایین نخواهند ماند»؛ از حالا همه نگاه‌ها به محمدرضا داورزنی است تا با همکاری و همکفری خانواده والبال کمر همت را ببندد و برای رسیدن به آرمان‌های والیبال استارت مجددی بزند. شاید حال والیبال خوب نباشد، شاید والیبال دور و تنها در غبار مانده باشد، اما باید بدانیم که حالا فقط راه پیش داریم و راه پس نداریم.

با این شرایط و با توجه به حضور تیم ملی والیبال کشورمان در رقابت‌های انتخابی المپیک در برزیل و سه دیدار باقی مانده با تیم‌های ایتالیا، برزیل و کوبا، علیرضا طلوع کیان به عنوان سرمربی هدایت تیم ایران را تا پایان این مسابقات برعهده خواهد گرفت تا پس از جلسات کارشناسی برگزار شده و تصمیمی شایسته والیبال ایران گرفته شود؛ تصمیمی که به عقیده برخی کارشناسان باید زودتر گرفته می‌شد.

تیم ملی والیبال ایران ساعت ۲۰ روز جمعه ۱۴ مهرماه در پنجمین مسابقه خود به مصاف ایتالیا می‌رود که در حال حاضر صدرنشین مسابقات گروه نخست انتخابی المپیک است.