به گزارش مجله خبری نگار، احسان حدادی قهرمان و رکورددار پرتاب دیسک آسیا با کسب مدال نقره در نوزدهمین دوره بازیهای آسیایی و کسب پنجمین مدال خود در تاریخ حضورش در این رویدادها به طور رسمی از دنیای حرفهای ورزش خداحافظی کرد. حدادی در آخرین حضورش با پرتاب ۶۱ متر و ۸۲ سانتی متری خود بعد از حسین رسولی دیگر نماینده کشورمان به مدال نقره رسید و نتوانست به رویای خود برای کسب پنجمین مدال طلا و ثبت نامش در تاریخ این بازیها تحقق بخشد.
او در حالیکه اشکهایش بند نمیآمد، رقبایش را در آغوش گرفت و سپس در وسط دایره پرتابها کفشهایش را درآورد و بر پرچم ایران بوسه زد و از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد. رکورردار پرتاب دیسک آسیا در المپیک ۲۰۱۲ لندن نخستین و تنها مدال دوومیدانی ایران را در ادوار این بازیها کسب کرد و توانست نام خود را در تاریخ ورزش ایران ثبت کند. احسان حتی در مسابقات قهرمانی جهان هم توانست با کسب مدال، دوومیدانی را بر سر زبانها بیندازد و این رشته را در زمره مدال آوران در بازیهای جهانی و المپیک ثبت کند.
حدادی با کسب پنجمین مدال خود همراه با محمد نصیری از رشته وزنهبرداری با ۴ طلا و یک نقره در راس برترین ورزشکاران ایران در تاریخ بازیهای آسیایی قرار گرفت. به غیر از حدادی و نصیری، اسکندر فیلایی در کشتی هم تنها ورزشکاری است که چهار طلا در بازیها به نام ایران کسب کرده است. حدادی، اما در واکنش به قطعی بودن خداحافظیاش از ورزش حرفهای خیلی مطمئن حرف نمیزند: «خداحافظی از بازیهای آسیایی قطعی است، اما به محض بازگشت به تهران تصمیم نهایی را اتخاذ خواهم کرد. فرقی نمیکند در بازیهای آسیایی باشد یا جای دیگری، امروز را میتوان یک خداحافظی زیبا دانست.
۲۲ سال در ورزش حرفهای بودن خیلی سخت است، پیش از این هم گفتم ابتدا باید به دستها و پاهایم خسته نباشید بگویم که ۲۲ سال خیلی آنها را اذیت کردم ۷، ۸ عمل جراحی روی بدنم انجام دادم که بسیار سنگین بود، ولی در واقع دیگر باید تمام میشد.
هر آمدنی با یک رفتنی همراه است و ورزش این مسائلاش زیباست. شما زمانی که مدال میگیرید گریه میکنید و زمانی نیز که شکست میخورید گریه میکنید، مدال گرفتنم با خداحافظی همراه شد و خیلی حرفهای قشنگی میشنیدم که ورزشکاران آسیایی با من در میان میگذاشتند. زمانی که این حرفها را شنیدم خیلی احساسی شدم و قطعاً دلم برای دایرهای که در آن سالها و سالها چرخیدم، توری که در آن پرتاب میکردم و این تماشاچیان که با احساس طی سالیان گذشته تشویقم میکردند خیلی تنگ میشود.»