کد مطلب: ۴۹۴۰۰۶
۱۳ شهريور ۱۴۰۲ - ۱۲:۲۱

آسیب وحشتناک قرص خواب آور به مغز!

در مطالعات اخیر دانشمندان دریافتند: استفاده از قرص‌های خواب آور می‌تواند تجمع توده‌های سمی پروتئین‌ها را در مایعی که هر شب مغز را تمیز می‌کند، کاهش دهد.

به گزارش مجله خبری نگار،محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس دریافتند: افرادی که به مدت دو شب در کلینیک خواب، دارو‌های یک درمان رایج برای بی خوابی مصرف می‌کردند، کاهش جزئی در دو پروتئین آمیلوئید بتا و تاو را تجربه کردند که در بیماری آلزایمر تجمع می‌یابند.

به گفته محققان، اختلالات خواب می‌تواند یک علامت هشدار اولیه از بیماری آلزایمر باشد که مقدم بر علائم دیگر مانند از دست دادن حافظه و زوال شناختی است. در زمان بروز اولین علائم، سطوح آمیلوئید بتا غیرطبیعی تقریباً به اوج خود می‌رسد و توده‌هایی به نام پلاک تشکیل می‌دهد که سلول‌های مغز را مسدود می‌کند.

محققان بر این باورند: ارتقای خواب می‌تواند راهی برای جلوگیری از بیماری آلزایمر باشد، زیرا به مغز خواب اجازه می‌دهد پروتئین‌های باقی مانده و سایر مواد زائد روزانه را پاک کند.

برندان لوسی (Brendan Lucey) متخصص مغز و اعصاب از مرکز پزشکی خواب دانشگاه واشنگتن که این مطالعات را رهبری می‌کرد، گفت: اگرچه قرص‌های خواب آور ممکن است در این زمینه کمک کنند، اما برای افرادی که نگران ابتلا به آلزایمر هستند، خیلی زود است که آن را دلیلی برای شروع مصرف هر شب داروی سوورکسانت تفسیر کنند.

محققان، اختلالات خواب می‌تواند یک علامت هشدار اولیه از بیماری آلزایمر باشد که مقدم بر علائم دیگر مانند از دست دادن حافظه و زوال شناختی است.

او افزود: استفاده از قرص‌های خواب آور برای دوره‌های طولانی راه حل ایده آلی برای کسانی که کم خواب هستند نیز نیست، زیرا وابستگی به آن‌ها بسیار آسان است. به گزارش سیناپرس، همچنین قرص‌های خواب آور ممکن است افراد را به دوره‌های خواب کم عمق تری نسبت به فاز‌های خواب عمیق بکشانند که این موضوع می‌تواند مشکل ساز باشد، زیرا تحقیقات قبلی ارتباطی بین خواب کم کیفیت، با امواج آهسته و افزایش سطوح تاو و پروتئین آمیلوئید بتا پیدا کردند.

قرص‌های خواب آور ممکن است به برخی از افراد کمک کنند تا چشم‌های خود را ببندند، اما استفاده از آن‌ها به عنوان یک درمان پیشگیرانه برای جلوگیری از بیماری آلزایمر همچنان چشم انداز مبهمی است که بر فرضیه‌ای متزلزل از آسیب شناسی آلزایمر وابسته است.

گفته می‌شود، شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که اختلالات خواب را با بیماری آلزایمر مرتبط می‌کند، بیماری که هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. لوسی می‌گوید که بهبود بهداشت خواب و جستجوی درمان برای مشکلات خواب مانند آپنه خواب، هر دو رویکرد معقولی برای بهبود سلامت عمومی مغز در هر سنی هستند.

لوسی در خاتمه گفت: امیدوارم در نهایت دارو‌هایی تولید کنیم که از ارتباط بین خواب و آلزایمر برای جلوگیری از زوال شناختی استفاده کنند.

شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی Annals of Neurology منتشر شده است.

ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر