صورتی چطور به یک رنگ تبدیل‌شد؟

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از facts؛صورتی یکی از رنگ‌های پرطرفدار جهان است. خیلی‌ها می‌خواهند این رنگ را به جنسیت ربط‌دهند، ولی واقعیت این است که هرکسی می‌تواند صورتی را دوست داشته‌باشد. به تازگی با محصولات سینمایی بیشتر متوجه این رنگ شده ایم. اگر می‌خواهید بیشتر درباره موارد معروف صورتی در دنیا بدانید، این شماره اطلاعات عمومی، خوراک شماست.

داستان رنگ صورتی در تاریخ‌

می‌دانیم که رنگ صورتی ترکیبی از سفید و قرمز است. سابقه استفاده از این رنگ در ادبیات به قرن‌ها پیش برمی‌گردد و حتی شاعران رومی در اشعار خود نام این رنگ را آورده‌اند. صورتی در قرون وسطی یک رنگ رایج نبود، اشراف بیشتر از رنگ‌های قرمز درخشنده‌تر مانند زرشکی استفاده‌می‌کردند. استفاده از رنگ صورتی سال‌ها بین مردم کم بود تا این‌که در قرن هجدهم میلادی رنگ‌های پاستلی بین اروپایی‌ها پرطرفدار شد و مردم به صورتی علاقه‌مند شدند. در قرن نوزدهم میلادی این رنگ به نوار یا تزیینات لباس‌های مردانه اضافه‌شد و کم‌کم صورتی جای خودش را در کمد لباس‌های مردان هم بازکرد.

آب‌های صورتی در ایران و استرالیا

همه دریاچه‌های جهان، آبی نیستند. دریاچه صورتی «هیلیر» در استرالیا، تالاب «لیپار» در چابهار و «مهارلو» در شیراز خودمان می‌توانند این موضوع را تایید‌کنند. به‌هرحال چرخ طبیعت همیشه یک‌جور نمی‌چرخد و می‌تواند حسابی آدم‌ها را غافلگیرکند. توصیف کاپیتان «فیلندرز» که هیلیر را کشف کرده‌بود نشان‌می‌دهد این دریاچه چرا به این رنگ درآمده‌است.

او در یادداشتش نوشته: «در قسمت شمال شرقی، یک دریاچه کوچک به رنگ یک گل رز بود که آب آن، به شدت با نمک اشباع و حتی مقداری از آن در نزدیکی ساحل این دریاچه، کریستال شده‌بود. این دریاچه صورتی بین تپه‌های شنی و اقیانوسِ منجمدِ جنوبی فاصله انداخته و همین موضوع به جذابیت‌های هیلیر اضافه کرده‌است، ناگفته نماند که آب این دریاچه شور است و برای آشامیدن مناسب نیست.» صورتی‌بودن مهارلو هم علت مشابهی دارد و به نوعی جلبک به نام «دونالیلا سالینا» برمی‌گردد که در آب خیلی شور و نور زیاد رشد می‌کند. در تالاب لیپار، اما همه چیز متفاوت است و صورتی‌بودن رنگ آب زیر سرِ پلانکتون‌های صورتی یا قرمز رنگ و مواد و املاح معدنی است که ۹۰ درصد تالاب، خانه آن‌هاست.

تغییر کلیشه آبی و صورتی

خیلی‌ها در تلاش اند کلیشه صورتی و آبی را بشکنند و این رنگ‌ها را به دختر یا پسر نسبت نمی‌دهند. فکرمی‌کنید در گذشته چطور بوده و آیا این تفکر صورتی برای دختر‌ها و آبی برای پسر‌ها وجود داشته‌است؟ در گذشته خبری از این چیز‌ها نبوده‌است و لباس نوزادان سفید رنگ بود و هیچ رنگی به هیچ جنسیتی نسبت داده نمی‌شد، تا این‌که بعضی نشریات ادعاکردند صورتی باید رنگی پسرانه و آبی باید رنگی دخترانه باشد. این ترند در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ تغییر یافت و تبدیل به چیزی شد که امروز می‌شناسیم.

صورتی یک رنگ واقعی!

چشم‌های ما دارای حسگر‌هایی هستند که به رنگ‌های قرمز، زرد، آبی و سبز علاقه دارند. در حقیقت سیگنال‌هایی از این رنگ‌های اصلی در مغز ما ترکیب شده و جهانی متنوع و رنگارنگ را برایمان ترسیم می‌کنند. باید اذعان کرد که مغز و چشمان ما به اندازه کافی باهوش هستند و می‌توانند ترکیبی از طول موج‌هایی را که ما به آن صورتی می‌گوییم، به طور قابل اعتمادی تشخیص‌دهند. در پایان باید اعتراف کرد که با در نظرگرفتن همه این موارد، به راحتی می‌توان استدلال کرد که صورتی یک رنگ واقعی است.

منبع: خراسان