به گزارش مجله خبری نگار،مطالعات جدید بررسی کرد که چگونه مجموعی از شرایط خاص سلامتی درازمدت از جمله روانپریشی، دیابت و نارسایی احتقانی قلب چه تأثیری میتواند بر امید به زندگی داشته باشد.
ریانون اوون (Rhiannon Owen) استاد آمار دانشگاه سوانسی و پژوهشگر این مطالعات میگوید: ما توسعه این شرایط را در یک دوره ۲۰ ساله برای بیش از ۱٫۶ میلیون بزرگسال ۲۵ ساله و بالاتر تجزیه و تحلیل کردیم. با استفاده از مدلهای آماری، ترتیب و زمان ابتلا به روان پریشی، دیابت و نارسایی احتقانی قلب را در بیماران همسن، جنس و میزان محرومیت تأثیر آنها را بر امید به زندگی بررسی کردیم.
اوون توضیح میدهد: ما دریافتیم که ترتیب ابتلای افراد به این بیماریها تأثیر مهمی بر امید به زندگی آنها دارد. افرادی که به دیابت، روان پریشی و نارسایی احتقانی قلب مبتلا شدند، به این ترتیب بیشترین کاهش امید به زندگی یعنی به طور متوسط حدود ۱۳ سال را داشتند.
افرادی که شرایط مشابهی را با ترتیب متفاوتی تجربه کردند کمتر تحت تأثیر قرار گرفتند. بنابراین، برای مثال، یک مرد ۵۰ ساله در منطقهای با امکانات متوسط، بسته به ترتیب ابتلا به این سه بیماری، میتواند بیش از ۱۰ سال در امید به زندگی خود تفاوت داشته باشد.
اوون میافزاید: تحقیقات ما همچنین مشخص کرد افرادی که ابتدا دیابت، سپس روان پریشی و در نهایت نارسایی احتقانی قلب داشتند، در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به بیماری طولانی مدت بعدی یا مرگ در طی پنج سال از آخرین تشخیص خود بودند.
او همچنین گفت: مطالعه ما همچنین نشان داد که نارسایی احتقانی قلب به خودی خود و در ترکیب با روان پریشی تأثیری مشابه بر امید به زندگی با بدترین ترکیب یعنی ابتلا به دیابت، روان پریشی و نارسایی احتقانی قلب دارد.
به گفته پژوهشگران این تحقیق میتواند برای اطلاع رسانی به بیماران، ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی و تصمیم گیرندگان در مورد شناسایی مناسب بیماریها و مدیریت مراقبت از بیمار مورد استفاده قرار گیرد.
اوون در پایان میافزابد: تحقیقات ما همچنین با بررسی عواملی که ممکن است خطر ابتلا به بیماری را در فرد افزایش دهد و همچنین شناسایی فرصتهای بالقوه برای غربالگری بیماری و مداخله زود هنگام، به حمایت از ارائه مراقبتهای بهداشتی کمک میکند.