خانه سینما یا نهاد صنفی بیانیه نویسان؟

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: «بیانیه خانه سینما علیه...» مؤلفه تکرارشونده در اخبار یک سال اخیر سایت اطلاع‌رسانی این نهاد صنفی است. با مرور بر اخباری که روی سایت خانه سینما قرار گرفته، بیانیه‌های معترضانه خانه سینما و اصنافش به احکام قضایی صادر شده برای هنرمندان در کنار پیام تسلیت درگذشتگان اهالی سینما بیشترین حجم اخبار این نهاد صنفی را به خود اختصاص داده است. خانه سینما که روزگاری به تبدیل شدن صرف به مکانی برای برگزاری مراسم تشییع پیکر سینماگران متهم می‌شد حالا عمده تمرکزش را _ حداقل در اطلاع‌رسانی _ بر بیانیه‌نویسی و حمایت از طیف خاصی از هنرمندان متمرکز کرده است. بیانیه‌های تکراری که حتی از سوی مخالفان این احکام هم به خاطر عدم کارایی و مؤثر نبودن چندان مورد اقبال و توجه قرار نمی‌گیرد و خانه سینما با این نوع واکنش‌ها صرفاً روی خط اخبار قرار می‌گیرد و در نهایت به منفعل بودن متهم می‌شود.

مسدود کردن مسیر گفتگو

بیانیه خانه سینما درباره احکام قضایی برای هنرمندان و بیانیه کانون کارگردانان به حکم سعید روستایی تازه‌ترین اخبار منتشر‌شده روی سایت خبری خانه سینماست. مؤلفه‌های تکرار‌شونده در اخبار خانه سینما در یک سال اخیر که مطالبات غالب هنرمندان را زیر سایه هجوم خود قرار داده و جدا از گلایه برخی اهالی سینما مبنی بر در اولویت نبودن این مطالبات و اشاعه رفتار تبعیض‌آمیز، این انتقاد از سوی مخالفان احکام صادرشده از سوی مراجع قضایی هم وجود دارد که بیانیه‌نویسی و صدور چند متن تهدید‌آمیز به‌جز نشستن بر صفحات خبری کارکردی ندارد. فارغ از قضاوت درباره اصل تناسب جرم و مجازات در احکام صادرشده علیه اهالی سینما که برعهده کارشناسان قضایی است، اعتراض به این احکام نیز مسیر قانونی خود را دارد و این توقع وجود دارد که مدیران منتخب خانه سینما اگر قصدشان یاری است به روش‌های آزمون پس‌داده متوسل شوند.

محمد مهدی عسگرپور، رئیس هیأت مدیره خانه سینما پیش از این و در اوایل خردادماه امسال درباره تعامل خانه سینما با قوه قضائیه در حوادث پاییز سال گذشته گفته بود: «در آن زمان تعامل خوبی با قوه قضائیه صورت گرفت که امیدوارم ادامه‌دار باشد، البته دولت هم در این اتفاقات همکاری خوبی داشت. منصفانه باید گفت که برخی از مقامات قوه قضائیه وقت زیادی برای حل شدن پرونده سینماگران گذاشتند، خیلی گفتگو انجام شد و بسیاری از مشکلات مرتفع شد. بسیاری از مشکلات با نگاه تعاملی مسئولان قوه قضائیه حتی قبل از عفو عمومی رهبری رایزنی و حل شده بود.»

در شرایطی که انتظار می‌رود مدیران خانه سینما در مسیر گفتگو و پیگیری حقوقی، همچون موارد به نتیجه رسیده در سال گذشته که به عفو تعداد قابل‌توجهی از سینماگران در ناآرامی‌های سال گذشته منجر شد، از اعضای خود حمایت کنند، اما به نظر می‌رسد برخی از اعضای هیأت مدیره خانه سینما نشستن روی موج رسانه‌ای را به اقدامات مؤثر در مسیر احقاق حقوق جمعی ترجیح می‌دهند. بر خلاف دوره گذشته که عموماً خانه سینما به نداشتن واکنش بموقع و صریح در برابر اتفاقاتی همچون قاچاق فیلم‌ها و تحریم‌های حوزه هنری و... متهم می‌شد و هیأت مدیره در مقابل بر سیاست دوری از هیاهو و پیگیری مشکلات در سکوت تأکید داشت، در دوره جدید، اما به نظر می‌رسد آن‌ها ترجیح می‌دهند واکنش‌های پر سروصدا را جایگزین اقدامات ثمربخش کنند.

در طول این مدت به‌جز چند بیانیه تهدیدآمیز هیچ‌گونه گزارش عملکردی درباره رسیدگی به مشکلات اعضای آن منتشر نشده است. اغلب اخباری که از سوی خانه سینما مخابره می‌شود هیجانی است و اطلاع‌رسانی در خصوص برنامه‌های آینده برای رفع کاستی‌ها و تلاش‌ها برای رفع مشکل اساسی بودجه در تب و تاب این اخبار گم می‌شود. این در شرایطی است که مرضیه برومند با اشاره به مشکلات پیش‌روی خانه سینما گفته است در همان ابتدای کار تصمیم به انصراف از این سمت داشته است.

در انتظار خانه‌ای برای تمامی اهالی سینما

«در ملاقات با صنوف از آن‌ها خواستم اولویت‌ها، پیشنهاد‌ها و راهکار‌های خود را بگویند. در یک جمع‌بندی متوجه شدم بیشترین خواسته درباره امنیت شغلی بوده است.» این عبارات بخشی از صحبت‌های مرضیه برومند در اولین نشست خبری خود با اهالی رسانه بود. با انتخاب او به‌عنوان مدیرعامل خانه سینما خیلی‌ها امید دارند که این نهاد صنفی با درگیر نشدن به حواشی، تلاش خود را به نزدیک شدن به اهداف خود متمرکز کند؛ اهدافی که رکن اصلی تشکیل خانه سینما بوده و محقق شدن آن خانه سینما را به خانه‌ای برای تمامی اهالی سینما بدل خواهد کرد و نه فقط طیف خاصی از هنرمندان. طبق برخی آمار این خانه حدود شش‌هزار و پانصد عضو دارد، اما آنچه از دغدغه‌های این نهاد صنفی به رسانه‌ها مخابره می‌شود صرفاً دغدغه بخش خاصی از اهالی سینماست.

امنیت شغلی به رونق سینما ارتباط دارد و وقتی سینما رونق نداشته باشد نمی‌توان از امنیت شغلی حرف زد. برای رسیدن به این منظور چشم امید اهالی سینما به روحیه صلح‌طلب و در عین حال مطالبه گر مرضیه برومند است تا بدون درگیر شدن به حواشی با تمرکز بر متن اصلی مشکلات این نهاد صنفی را به جایگاه حقیقی خود بازگرداند. او شناخت خوبی از مشکلات اهالی سینما دارد و مسلماً تجربه ارزنده زنده‌یاد داوود رشیدی در زمان فعالیتش در خانه سینما و دیدن تلاش‌های بی‌وقفه او برای رفع مشکلات هم‌صنفانش به‌خصوص اعضای کم‌برخوردار می‌تواند الگوی خوبی نه‌تن‌ها برای مدیرعامل آن بلکه برای تمام اعضای هیأت مدیره خانه سینما و رؤسای کانون‌ها، انجمن‌ها و اتحادیه‌های زیرمجموعه باشد.

در شرایطی که انتظار می‌رود مدیران خانه سینما در مسیر گفتگو و پیگیری حقوقی، همچون موارد به نتیجه رسیده در سال گذشته که به عفو تعداد قابل‌توجهی از سینماگران در ناآرامی‌های سال گذشته منجر شد، از اعضای خود حمایت کنند، اما به نظر می‌رسد برخی از اعضای هیأت مدیره خانه سینما نشستن روی موج رسانه‌ای را به اقدامات مؤثر در مسیر احقاق حقوق جمعی ترجیح می‌دهند