به گزارش مجله خبری نگار،به هر گیاهی که به غیر از گیاه اصلی کاشته شده در باغچه یا گلدان روییده شود، علف هرز میگویند. علفهای هرز معمولا با گیاهان اصلی بر سر آب و غذا رقابت میکنند و در صورت رشد و تکثیر حتی میتوانند باعث توقف رشد گیاه اصلی شوند. همچنین علفهای هرز بستر مناسبی برای رشد آفات و امراض نیز هستند.
برای مقابله با این گیاهان از دو روش مکانیکی و شیمیایی استفاده میشود؛ در روش مکانیکی وجین دستی با استفاده از بیل و بیلچه، وجین با استفاده از ابزارهای مخصوصی که پشت تراکتور بسته میشود، شخم زدن زمین و در نهایت آتش زدن علفهای هرز پیشنهاد میشود که البته این اقدامات باید در زمان مناسب انجام شود.
روش شیمیایی نیز استفاده از علف کش هاست که به دو دسته پیش رویش و پس رویش تقسیم میشوند. علف کشهای پیش رویش آنهایی هستند که حدود ۱ تا ۶ ماه قبل از کاشت گیاه اصلی، با خاک مخلوط میشود.
علف کشهای پس رویشی نیز به علف کشهایی میگویند که پس از رویش گیاه علف هرز یعنی زمانی که علف هرز تولید شاخ و برگ کرد، استفاده میشود.
بر این اساس باید هنگام استفاده از علف کشهای شیمیایی به مقدار و زمان مصرف توجه و همچنین نکات ایمنی استفاده از این مواد شیمیایی نیز رعایت شود.