به بهانه پررنگ‌شدن حضور سریال‌های کره‌ای/ وقتی «جومونگ» خیابان‌خلوت می‌کرد

به گزارش مجله خبری نگار،تلویزیون این شب‌ها برای دو شبکه تلویزیونی خود سریال‌های کره‌ای درنظر گرفته است. از چند روز گذشته «بیمارستان» در شبکه دو پخش خود را آغاز کرده و قرار است از امشب سریال دیگری از چشم‌بادامی‌های کره جنوبی روی آنتن شبکه پنج سیما برود.

سریال «بیمارستان» با گویندگی ۳۵ نفر از گویندگان گفتار فیلم در واحد دوبلاژ اداره کل تأمین و رسانه بین الملل سیما دوبله شد. این سریال پزشکی ۱۲ قسمتی محصول کره جنوبی در سال ۲۰۲۰ و از امشب ساعت ۲۱:۱۰، از شبکه دو سیما پخش می‌شود. سریال کره‌ای جدید «تزویر» در ژانر درام و پلیسی هم از امشب از شبکه پنج سیما روی آنتن می‌رود.

این سریال با نام اصلی Jojak و عنوان انگلیسی Falsify یک درام پلیسیِ کره‌ای محصول سال ۲۰۱۷ است. فیلنامه این سریال را کیم هینگ جونگ نویسنده «سریال تو کی هستی» به رشته تحریر درآورده است. «تزویر» در زمان پخش خود از مخاطبان زیادی برخوردار بود. لی جونگ هیوم کارگردان این اثر است که کارگردانی ۶ اژد‌های پرنده را در کارنامه دارد. از بازیگران این سریال می‌توان به «نام گونگ مین»، «یوم جی وان»، «یوو جون سانگ»، «مون سانگ جون» و «اُ جانگ سی» اشاره کرد.

«تزویر» قرار است از امشب (سه‌شنبه ۳۰ خرداد) هر روز حوالی ساعت ۱۹ به روی آنتن می‌رود. این سریال داستان پزشکان و پرستاران شاغل در مرکز پزشکی یولجه را روایت می‌کند. این مجموعه بر روی پنج پزشک متمرکز است که از زمان ورود به دانشکده پزشکی در سال ۱۹۹۹ با یکدیگر دوست بوده‌اند. این سریال پربیننده‌ترین سریال کره جنوبی در سال ۲۰۲۰ اعلام شده است.

سریال‌های کره‌ای معمولاً اقبال خوبی در آنتن تلویزیون داشته‌اند. همچنان که برای «افسانه جومونگ» و «جواهری در قصر» این اتفاق افتاد. سریال‌هایی که وقتی به آنتن می‌آمدند مثلِ برخی نوستالژی‌های ایرانی، از طرفداران زیادی برخوردارند. این موج چه زمانی آغاز شد؟

از سال ۱۳۸۵ و با پخشِ سریال «جواهری در قصر» فراگیر شد و با پخشِ «جومونگ» در سال ۱۳۸۷ به اوج خودش رسید. یانگوم و جومونگ، تا حدی برای مخاطبان، جذابیت پیدا کردند که طبق آمار منتشر شده از سوی مرکز تحقیقات سیما، بیشترین میزان مخاطب را در هر دوره داشتند. از سال‌ها پیش یک اپیدمی به نام سریال‌های کره‌ای در کشور آغاز شد؛ موجی که هنوز هم با پخشِ امثالِ «جومونگ»، «دونگ‌یی» و «جواهری در قصر» ادامه دارد.

برخی علت کِشش و استقبال از این سریال‌ها را در شباهت‌های فرهنگی، اسطوره‌سازی و نمایش روابط عاطفی آن می‌دانند. مردم ما علاقه خاصی به ژانر‌های تاریخی و اسطوره‌ای دارند و با دیدن این سریال‌ها ضمن پُرشدن اوقات فراغت‌شان به مقایسه شباهت‌های تاریخی کشور خودمان هم می‌پردازند. اگر به فیلم‌های کره‌ای، ژاپنی و چینی دقت کرده باشید چیدمان لوکسی در آن‌ها دیده نمی‌شود. ذات انسان‌ها به سمت ساده‌زیستی سوق دارد و این پیام به صورت نامحسوس به بیننده منتقل می‌شود.

اما چرا این سریال‌ها بعد از بازپخش‌های فراوان، کماکان جزو پرمخاطب‌های تلویزیون‌اند؟ شاید ضعف کار‌های ایرانی دلیلِ این اتفاق باشد. ما سریال‌هایی داریم که بعد از بازپخش‌های زیاد هنوز پرمخاطب‌اند. اما عدم تنوع سریال‌های ایرانی از نظر سوژه، قابل پیش‌بینی بودن پایان سریال‌ها، تکراری بودن قصه‌ها و وجود شخصیت‌های خیر و شرّ که قصه را به سمت شعاری‌شدن پیش می‌برد، مخاطب را به سمت تماشای کار‌های کره‌ای مایل می‌کند.