به گزارش مجله خبری نگار، طی چند سال گذشته، استفاده از دستگاهها و تجهیزات پوشیدنی نظارت بر سلامت، به عنوان یک روش مورد تائید و منبع معتبر مطالعه بسیار رایج شده اند. یکی از این فناوریها که تقریبا بسیاری از مردم از آن استفاده میکنند، ساعتهای هوشمندی است که فعالیت روزانه و ضربان قلب و حتی کیفیت خواب و سطح اکسیژن خون شما را کنترل میکند. علاوه بر این، محققان دستگاههای پوشیدنی ویژهای ساخته اند که قادر است، سطح گلوکز، نرخ تنفس و حملات صرع را ردیابی کنند.
به تازگی محققان دانشگاه استنفورد یک دستگاه پوشیدنی کوچک ساخته اند که قادر به اندازه گیری تغییرات اندازه تومورهای سرطانی زیر پوست است. به گفته پژوهشگران، وقتی سلولهای بافتهای بدن شما بیش از میزان طبیعی خود تقسیم شده و رشد میکنند، ممکن است تومور تشکیل شود. البته همه تومورها سرطانی نیستند و به همین دلیل تومور غیر سرطانی تومور خوش خیم و تومور سرطانی تومور بدخیم نامیده میشود.
در هنگام شناسایی تومور در داخل بدن یک فرد، تشخیص این که آیا این توده سرطانی است یا خیر، بسیار مهم بوده و در صورت تشخیص سرطان، پزشک اندازه تومور را اندازه گیری میکند. در ادامه پزشک به اندازه گیری اندازه تومور در طول دوره درمان سرطان ادامه میدهد تا بررسی کند که آیا تومور همچنان رشد میکند یا به درمان پاسخ مناسبی داده و کوچک میشود. پزشکان همچنین از اندازه تومور برای کمک به تعیین مرحله پیشرفت سرطان استفاده میکنند. به طور سنتی، متخصصان پزشکی از تصویر برداریهای تشخیصی مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن، توموگرافی کامپیوتری یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (ام آر ای) برای تعیین اندازه غدهها استفاده میکنند.
اندازه گیری ابعاد تومور همچنین برای تحقیق در مورد درمانهای جدید سرطان با ارزیابی اثربخشی درمانهای سرطان بالقوه در مدلهای حیوانی، بسیار مهم است.
دکتر الکس آبرامسون، نویسنده اول این مطالعه و استاد بخش مهندسی شیمی و بیومولکولی در موسسه فناوری جورجیا در رابطه با فناوری جدید مطالعه غدد از روی پوست و بدون نیاز به دستگاههای تصویربرداری پیشرفته گفت: روشهای فعلی برای تشخیص پیشرفت یا پسرفت تومور، مانند اندازه گیریهای کولیس یا تصویربرداری، نیاز به مداخله انسانی قابل توجهی دارد و همچنین دارای محدودیتهایی در ابعاد زمانی و مقیاس طولی است. در حالی که این فناوری به سادگی میتواند ابعاد و اندازههای یک توده داخلی بدن را به پزشکان نشان داده و امکان پیگیری شرایط بیماران را فراهم کند.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Science Advances منتشر شده است.