دربی دلامادونینا، این بار در جنگ سهمیه

به گزارش مجله خبری نگار/ایران‌ورزشی: سرباز‌ها به پایان جنگ فکر می‌کنند و تماشاچی‌ها به ادامه آن.
ما درست همین‌جا است که می‌فهمیم در سن سیرو بیش از اینکه عطر دولچه به مشام‌مان برسد بوی خون است که شنیده می‌شود.

روزی که اینترناتزیولانه میلانو تصمیم به انقلاب گرفت و در یک چرخش تاریخی تصمیم به لگد کردن جنگ نژادپرستی کرد و از ای‌سی‌میلان جدا شد باید پیش‌بینی‌اش را می‌کردیم که این جدال دیر یا زود تبدیل به جنگی خونبار خواهد شد.

از خط قرمز‌هایی مثل جابه‌جایی دو بازیکن بین دو باشگاه که بزرگانی مثل جوزپه مه آتزا و رونالدو نازاریو از آن عبور کرده‌اند تا حتی نام ورزشگاه‌شان که برای میلان سن سیرو است و برای اینتر جوزپه مه آتزا همه نشان از دشمنی‌ای دارد که هر طرف بچرخیم ردی از آن را پیدا می‌کنیم.

دو سال قبل که کونته با آن تیم قدرتمندش موفق به فتح اسکودتو شد باید حدس می‌زدیم که دوران جدیدی از رقابت بین دو تیم شهر میلان در حال شکل‌گیری باشد.

دورانی که با قهرمانی تیم قرمزرنگ شهر میلان ادامه پیدا کرد و روسونری با رهبری پیولی تیغ تازه‌ای بر صورت اینتر و اینزاگی کشید.

حتی در روز‌هایی که میلان و اینتر حال و روز خوبی هم نداشتند باز هم هر بازی انتظار داشتیم شیطان به سمت یکی از این دو تیم سجده کند چرا که در ایتالیا هر رویارویی روسونری و نراتزوری رستاخیزی دیگر است.

عصر تازه دو تیم شهر میلان هر سال ابعاد جدیدتری به خودش می‌گیرد و این بار باید شاهد دو دربی بی‌نظیر در بین چهار تیم برتر چمپیونزلیگ باشیم که اگر روز اول می‌خواستیم پیش‌بینی‌اش کنیم این دو تیم شاید انتخاب دهم ما هم نبودند.

بعد از آن سال‌های ناخوشی که اینتر و میلان در روز‌های درخشش یوونتوس سپری کردند حالا باید دیگر این دو تیم را مجدداً وارد ضلع قدرتی کنیم که هر جای جدول باشند آنجا رنگ هیجان به خود می‌گیرد.

بعد از دوئل جذاب فصل پیش که تنها با یک لغزش رادو دروازه‌بان نراتزوری اسکودتو را به دست باد سپرد و شهر میلان رنگ قرمز به خود گرفت حالا امسال باید شاهد یک جدال جنون‌آمیز برای کسب سهمیه فصل بعد لیگ قهرمانان باشیم.

این جدال که اضلاع دیگری هم دارد در حالی به اوج حساسیت خود رسیده که با برگشت امتیازات یوونتوس که از دژاووی کالچو پولی گریخته است شش تیم برای کسب سه سهمیه با هم می‌جنگند و این یعنی دو تیم شهر میلان علاوه بر جدال‌های خود باید چشم انتظار نبرد‌های دیگری هم باشند؛ و این بی‌شک از جذابیت‌های لیگی است که درست است که کمتر دیده می‌شود، اما شاید بعد از لیگ برتر انگلستان لقب رقابتی‌ترین لیگ برازنده تنش باشد.

با تمام اتفاقات غیرمنتظره‌ای که این دو تیم در این دو فصل برای ما رقم زده‌اند، اما نباید فراموش‌مان شود که ممکن است این مافیای مخوف شبانه که تمام شهر در خواب به سر می‌برند دست به یکی کرده و سهمیه را بین خودشان تقسیم کنند.

شاید بند ردای اینزاگی را پیولی و یا سرشانه‌های کت پیولی را اینزاگی مرتب کند و مصلحتی هم که شده دست در دست هم پای در کارزار لیگ قهرمانان بگذارند.

برای اثبات این ادعا باید چند بازی دیگر صبر کنیم.

چند بازی‌ای که درست است بازی رودررو نیست، اما هر کدامش به تنهایی یک دلامادونیناست تا این جنون کسب سهمیه بالاخره به سر منزل رستگاری برسد.

باید صبر کرد و این تقویم سنگین دو تیم را ببینیم تا متوجه شویم بالاخره این گره به دستان کدام یک از دو سمت روسونری یا نراتزوری باز می‌شود.