به گزارش مجله خبری نگار/تکناک: فلاونوئیدهای موجود در چای سیاه با بهبود سلامت قلب و عروق مرتبط است و نوشیدن روزانه یک فنجان چای سیاه ممکن است این فواید را داشته باشد.
فلاونوئیدها مواد طبیعی هستند که علاوه بر چای در بسیاری از غذاها و نوشیدنیهای رایج دیگر مانند چای سبز، سیب، آجیل، مرکبات، انواع توتها و ... یافت میشوند.
فلاونوئیدها مدتهاست که بهخاطر مزایای سلامتیشان شناخته شدهاند، اما تحقیقات جدید دانشگاه ادیت کوان (ECU) نشان میدهد که ممکن است حتی بیشتر از آنچه قبلاً تصور میشد، مفید باشند.
بنیاد قلب ایالات متحده از تحقیق در مورد ۸۸۱ زن مسن (میانگین سنی ۸۰ سال) حمایت کرد که نشان داد کسانی که سطح بالایی از فلاونوئیدها را در رژیم غذایی خود مصرف میکردند کمتر احتمال دارد که مبتلا به کلسیفیکاسیون آئورت شکمی (AAC) شوند.
AAC کلسیفیکاسیون آئورت شکمی است که بزرگترین شریان بدن است و خون اکسیژن دار را از قلب به اندامهای شکمی و اندامهای تحتانی میرساند و پیش بینی کننده خطرات قلبی عروقی مانند حمله قلبی و سکته است. همچنین مشخص شده است که عملکرد درست این شریان، یک پیش بینی قابل اعتماد برای زوال عقل در اواخر عمر است.
بن پارمنتر، محقق و سرپرست پژوهش مؤسسه تحقیقاتی نوآوری تغذیه و سلامت ECU، گفت: منابع غذایی زیادی از فلاونوئیدها وجود دارد، برخی از آنها حاوی مقادیر بسیار بالایی از این ماده هستند.
او گفت: در بیشتر جمعیتها، بخش کوچکی از غذاها و نوشیدنیها، که به طور منحصر به فرد سرشار از فلاونوئیدها هستند، بخش عمدهای از کل دریافت فلاونوئید در رژیم غذایی را تشکیل میدهند. بخش عمده مواد غذایی حاوی فلاونوئیدها معمولاً چای سیاه یا سبز، زغال اخته، توت فرنگی، پرتقال، سیب، کشمش یا انگور، و شکلات تلخ هستند.
انواع مختلفی از فلاونوئیدها مانند فلاوان-۳-اولها و فلاونولها وجود دارند که این مطالعه نشان داد به نظر میرسد با بهبود عملکرد AAC نیز ارتباط دارند. شرکت کنندگان در مطالعه که مصرف بالاتری از کل فلاونوئیدها، فلاون-۳-اولها و فلاونولها داشتند، ۳۶ تا ۳۹ درصد کمتر احتمال داشت که مشکلی در AAC داشته باشند.
چای سیاه منبع اصلی فلاونوئیدهای کل گروه مورد مطالعه بود و همچنین با احتمال کمتری برای مشکل در AAC همراه بود. در مقایسه با شرکت کنندگانی که چای نمینوشیدند، شرکتکنندگانی که دو تا شش فنجان چای در روز مینوشیدند، ۱۶ تا ۴۲ درصد شانس کمتری برای داشتن مشکل AAC داشتند.
با این حال، برخی منابع غذایی دیگر از فلاونوئیدها مانند آب میوه و شکلات، ارتباط مفید قابل توجهی با AAC نشان ندادند.
اگرچه چای سیاه منبع اصلی فلاونوئیدها در این مطالعه بود که این مسئله احتمالاً به دلیل سن شرکت کنندگان بود، دکتر پارمنتر گفت که مردم همچنان میتوانند بدون خوردن چای از مزایای فلاونوئیدها بهرهمند شوند.
او گفت: از بین زنانی که چای سیاه نمینوشند، به نظر میرسد که مصرف کل فلاونوئیدهای غیرچایی بیشتر در برابر شریانها محافظت میکند. این بدان معناست که منابع فلاونوئیدهای غیر از چای سیاه ممکن است حتی وقتی که چای مصرف نمیکنید، در برابر AAC محافظت کنند.
پارمنتر گفت این مسئله مهم است، زیرا به افرادی که چای نمینوشند اجازه میدهد همچنان از فلاونوئیدها در رژیم غذایی خود بهرهمند شوند.
او افزود: در سایر جمعیتها یا گروههایی از مردم، مانند مردان جوان یا مردم کشورهای دیگر، چای سیاه ممکن است منبع اصلی فلاونوئیدها نباشد. AAC یک پیشبینیکننده اصلی رویدادهای بیماریهای عروقی است، و این مطالعه نشان میدهد که مصرف فلاونوئیدها، که میتوانند در برابر AAC محافظت کنند، به راحتی در رژیم غذایی اکثر افراد قابل دستیابی است.