به گزارش مجله خبری نگار،فرض کنید دو محلول شیمیایی را در دست دارید و میخواهید آن را ترکیب کنید، اما هیچ یک را به درستی نمیشناسید و نمیدانید ترکیب این دو ماده چه خواهد شد.
ممکن است مادهای که حاصل شود مادهای آتش زا باشد که شما و آزمایشگاهتان را به هوا ببرد، شاید هم ترکیبی شفا بخش به وجود آید که مانند آب حیات به شما زندگی جاوید ببخشد! به هر حال وقتی نمیدانید محصول نهایی چیست، عقل حکم میکند که احتیاط بیشتری به خرج بدهید.
ازدواج هم نوعی پیوند است، نوعی تلفیق شدن و ترکیب شدن است. یعنی در فرایند ازدواج، خواهی نخواهی یک ترکیب رخ میدهد. بنظرم راز بزرگ ازدواج هم، در همین است. اینکه بعد ازدواج، دیگر تو «خودت» نیستی، همسرت هم دیگر «خودش» نیست، بلکه «ازدواج» هست!
یعنی ترکیبی جدید به وجود آمده که خواص، اثرات و ماهیت متفاوتی نسبت به اجزای تشکیل دهنده اش دارد.
بزرگترین اشتباه ما در درک مفهوم «ازدواج» از همین جا ناشی میشود که متوجه ترکیب بودن آن نیستیم و گمان میکنیم ازدواج یک محلول قابل تجزیه است که اگر روزی به هر دلیلی خاتمه یافت میتوان مواد اولیه آن را به همان شکل اولیه از هم جدا کرد، اما اگر کمی از دیدگاه مادی فراتر برویم و مثلاً انسان را موجودی انرژیک تصور کنیم، راحتر میتوانیم بفهمیم که ازدواج نوعی تداخل و ترکیب انرژی هاست.
تداخلی که بسته به نوع انرژیها میتواند ترکیبی سازنده یا مخرب به وجود بیاورد، انرژیها میتوانند تبدیل به انرژیای قویتر و با کمیت بیشتر شوند که سرعت بیشتری نسبت به هریک از انرژیهای سازنده خود داشته باشند یا میتوانند بالعکس، کندتر و ضعیفتر شوند. این تداخل و ترکیب انرژی، اثری بر هر دو طرف باقی میگذارد که حتی در صورت طلاق و جدا شدن هم زایل نشدنی است.
منبع:اینفو