به گزارش مجله خبری نگار، طبق یک مطالعه چند نهادی که توسط دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو انجام شد، رسیدن به سن ۹۰، ۹۵ یا ۱۰۰ سالگی، که به عنوان طول عمر استثنایی شناخته میشود، برای زنانی که وزن خود را پس از ۶۰ سالگی حفظ کردند، احتمال بیشتری داشت. زنان مسنتری که وزن ثابتی را حفظ کردند، ۱.۲ تا ۲ برابر بیشتر از زنانی که ۵ درصد یا بیشتر از وزن خود را از دست دادند، احتمال رسیدن به طول عمر استثنایی داشتند.
در شماره اخیر مجله علوم پیریشناسی: پزشکی، محققان ارتباط بین تغییرات وزن در اواخر عمر و طول عمر استثنایی را در بین ۵۴،۴۳۷ زن شرکتکننده در طرح سلامت زنان، یک مطالعه آیندهنگر که علل بیماریهای مزمن را در زنان یائسه بررسی میکند، بررسی کردند. در کل دوره پیگیری، ۳۰،۶۴۷ نفر یا ۵۶ درصد از شرکتکنندگان تا سن ۹۰ سالگی و بالاتر زنده ماندند.
زنانی که حداقل ۵ درصد از وزن بدن خود را از دست داده بودند، نسبت به زنانی که وزن ثابتی داشتند، احتمال کمتری برای زندگی طولانی داشتند. به عنوان مثال، زنانی که ناخواسته وزن کم کرده بودند، ۵۱ درصد کمتر احتمال داشت که تا ۹۰ سالگی زندگی کنند. با این حال، افزایش ۵ درصد یا بیشتر وزن بدن در مقایسه با وزن ثابت، با طول عمر استثنایی همراه نبود.
علاءالدین اچ. شادیاب، نویسندهی اصلی این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، گفت: «زنان مسن در ایالات متحده اغلب دارای اضافه وزن یا چاقی هستند و شاخص توده بدنی (BMI) آنها بین ۲۵ تا ۳۵ است. یافتههای ما از این ایده پشتیبانی میکند که حفظ وزن پایدار، هدفی برای طول عمر زنان مسن است.» «اگر زنان مسن در حالی که سعی در کاهش وزن ندارند، وزن کم کنند، این میتواند نشانهی هشداردهندهای از سلامت ضعیف و پیشبینیکنندهی کاهش امید به زندگی باشد.»
نتایج نشان میدهد که توصیههای کلی کاهش وزن برای زنان مسن ممکن است به افزایش طول عمر آنها کمکی نکند. با این حال، نویسندگان هشدار میدهند که اگر کاهش وزن متوسط برای بهبود سلامت یا کیفیت زندگی به زنان توصیه میشود، باید به توصیههای پزشکی توجه کنند.
این یافتهها به مجموعه رو به رشدی از تحقیقات که تغییر وزن و مرگ و میر را مرتبط میدانند، میافزاید. نکته قابل توجه این است که این اولین مطالعه بزرگ است که تغییر وزن در سنین بالا و ارتباط آن با طول عمر استثنایی را بررسی میکند.