به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: گروه آنالیز تیم ملی انگلیس که نزدیک جایگاه خبرنگاران مستقر بود، حین بازی اطلاعات ویژهای برای کادر فنی و گرت ساوت گیت میفرستاد. پس از سوت پایان بازی، در صف انتظار برای سوار شدن آسانسور ورزشگاه خلیفه کاملاً اتفاقی کنار هم قرار گرفتیم. شلوغی جمعیت فرصت خوبی در اختیار ما گذاشت تا با دو نفر از اعضای کادر فنی که از روی سکوها اطلاعات به کادرفنی انگلیس میدادند برای دقایقی گپ بزنیم. بحث ما از اینجا شروع شد: «شما آنالیزور گرت ساوتگیت هستید... بازی چطور بود؟»
آقای آنالیزور که هنوز نمیدانست ما خبرنگاریم و ID کارت ما را ندیده بود، خیلی یخ و سرد پاسخ داد: «همانطور که انتظارش را داشتیم…خوب بازی کردیم و بردیم!» بعد از این سؤال، او کنجکاوانه از ما پرسید که از کجا فهمیدید ما آنالیزور انگلیس هستیم؟ با اشاره به گرمکن و لوگوی لباس آنها که شب قبل بازی مشابه آن را هریکین پوشیده بود، فهمیدیم که باید بخشی از مجموعه فنی انگلیس باشید. با نشان دادن کارت خبرنگاری و درخواست برای صحبت، یخ آقای آنالیزور کمی شکست و تن به گفتگو داد، اما پاسخهایش بسیار سیاستمدارانه و خاص بود. ابتدا پرسیدیم که انتظار بازی تدافعی و نفرات زیاد در خط دفاع ایران را داشتید که گفت: «بله… ایران همانطور که ما فکر میکردیم بازی را شروع کرد و انتظار دفاع چند لایه را داشتیم. ما خیلی دقیق تیم ایران را آنالیز کرده بودیم و بازی همانطور که انتظار داشتیم شروع شد و جلو رفت.»
پرسش بعدی ما درخصوص نقش هری کین بود؛ از او پرسیدیم که آیا «هری» نقش تله را برای مدافعان ایران داشت و هدف شما رسیدن به گل با وینگرها-استرلینک و ساکا- بود؟ جواب این سؤال را خیلی کوتاه و با تکان دادن سر به نشانه نه داد و با دو، سه جمله هم گفت: «اصلاً چنین برنامهای نداشتیم… هری روی گلها نقش مهمی داشت و خیلی خوب و درست مطابق برنامه کادر فنی وظایفش را انجام داد.»
مدل بازی ایران-تمرکز بر دفاع مطلق- خوب نبود… آنالیزور انگلیس در واکنش به حرف ما گفت: «الان نظر خودتان را گفتید یا این یک سؤال از من بود؟ این حرف نظر شماست؟ من نظری ندارم!».
اما در مجموع بازی چطور بود و انتظار چنین نتیجهای را داشتید؟ پاسخ او به این پرسش جالب بود: «شاید نتیجه برای شما و ایرانیها خوب نباشد و از نظر شما بازی بدی تلقی شود، ولی برای ما یک مسابقه فوقالعاده بود، چون تیم ملی ما بعد از چند مساوی نیاز به چنین برد پرگلی داشت تا بازیکنان در ابتدای تورنمنت به اعتماد به نفس بالاتری برسند. بازی برای ما عالی بود و انتظار چنین نمایشی را داشتیم و به هدف هم رسیدیم. مستحق این نتیجه بودیم. این برد حاصل کار و تلاش بود.»
ایران چطور بود؟ آقای آنالیزور که محافظهکارانه حرف میزد جواب داد: «درمورد ایران نمیخواهم زیاد صحبت کنم، چون صحبت در این زمینه از حیطه اختیارات من خارج است.»
آسانسور به طبقه همکف رسیده و ما باید با آنالیزور و همکارش که لپتاپ و وسایل کار را همراه خود داشت خداحافظی میکردیم؛ اما پیش از باز شدن آسانسور آخرین پرسش ما این بود: «مصدومیت دروازهبان ایران باعث از دست رفتن تمرکز بازیکنان شما نشد و به تیم انگلیس استرس وارد نکرد که زمان بازی تلف میشود؟
جواب به این سؤال با خندهای معنادار بود: «وقفه در بازی طبیعی است. بازیکن ایران آسیب جدی دید و کادر فنی از این فرصت استفاده کرد تا نکاتی را درباره ادامه بازی و چگونگی باز کردن دفاع ایران به بازیکنان گفت. بازیکنان ما همه حرفهای هستند و تیم ما استرسی بابت تلف شدن وقت نداشت، چون همه دیدیم که داور سرانجام ۱۴ دقیقه زمان تلف شده اعلام کرد. بازیکنان ما آمادگی مواجهه با هر سبک و مدلی از فوتبال بودند. این وقفه به ما فرصت داد تا بهتر تیم ایران و استراتژی بازی حریف را تحلیل کرده و کادر فنی با بازیکنان مشورت و همفکری کند تا بهتر بازی کنیم!»
با پیاده شدن از آسانسور آنالیزور انگلیس و همکارش به رختکن رفتند تا در جشن برد پرگل شرکت کنند؛ ما ماندیم و شکستی سنگین. البته نکاتی از آنالیز یاد گرفتیم؛ اینکه حین تلف شدن وقت، میشود جلسه سرپایی میان کادر فنی و بازیکنان تشکیل شود و تاکتیک بهتری اتخاذ کنیم، اما در ایران وقتی دروازهبان زمین میافتد، یا بازیکنان با هم دعوا میکنند یا مربیان به جان داور و نیمکت حریف میافتند.