تأثیرات توافق لبنان و اسرائیل بر چشم‌انداز صادرات گاز مدیترانه به اروپا

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از الوقت، وجود منابع انرژی در دریای مدیترانه در سال‌های اخیر اهمیت ژئوپلتیکی بسیار بالایی به این منطقه داده است به صورتی که پای بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی متعددی به رقابت در این منطقه باز شده است. افزایش قیمت انرژی و نیازمندی اروپا به گاز پس از قطع صدور گاز روسیه رقابت برای گرفتن سهمی از بازار‌های جدید گاز را شدت نیز بخشیده است.

در این میان با به سرانجام رسیدن توافق گازی میان لبنان و رژیم صهیونیستی در روز‌های اخیر به نظر می‌رسد که معادلات انرژی در مدیترانه تحت تأثیر قرار خواهند گرفت. در واقع این توافق در تصویر بزرگترِ منطقه شرق-مدیترانه به عنوان یک «مجموعه ژئوپلیتیکی» می‌گنجد که پیوسته توسط انرژی و پویایی‌های ژئواستراتژیک شکل می‌گیرد و اهمیت حیاتی آن فراتر از منطقه طنین انداز می‌شود.

در یکی از اثرات اولیه توافق گازی لبنان و صهیونیست‌ها، بیروت پیامی نیز از قبرس برای ترسیم مرز دریایی با این کشور دریافت کرده است. در این راستا میشل عون رئیس جمهوری لبنان از اعلام آمادگی قبرس برای ارسال هیئتی برای حل و فصل اختلافات و تداوم همکاری‌ها در زمینه انرژی خبر داد.

در سال ۲۰۰۷ دو کشور توافقی کلی برای همکاری و رفع اختلافات مرز‌های دریایی صورت دادند و ژوئیه سال ۲۰۲۱ نیز بار دیگر تداوم این همکاری‌ها مورد توافق مجدد قرار گرفت چرا که لبنانی‌ها پس از توافق سال ۲۰۱۰ میان قبرس و رژیم صهیونیستی بر سر اصلاح خط وحدت میانی (مرز‌های دریایی) این توافق را موجب محروم شدن از منطقه وسیعی در دریا و برخلاف معاهده سال ۲۰۰۷ اعلام کرده بود. اولین (و تاکنون تنها) میدان گازی قبرس - آفرودیت - در مرز دریایی با اسرائیل قرار دارد و بنابراین یک میدان مشترک است. اما نبود یک توافق کلی میان رژیم صهیونیستی و لبنان و در نتیجه نامشخص ماندن توافقات با این دو کشور تاکنون امکان سرمایه‌گذاری خارجی شرکت‌های بزرگ برای انتفاع کامل قبرس از صادرات گاز را نداده است و از این رو با به ثمر رسیدن توافق مرز‌های دریایی میان بیروت و تل آویو، قبرس یونانی‌نشین نیز نسبت به رفع نهایی اختلافات با دو طرف امیدوار شده است.

قبرس همانند دیگر کشور‌های منطقه مانند مصر، رژیم صهیونیستی، یونان و لبنان در میانه بحران اوکراین و نیازمندی شدید اروپا به یافتن منابع پایدار جایگزین گاز روسیه، به دنبال راهی برای صادرات گاز به این قاره و یا نقش آفرینی در اتصال خطوط انرژی مدیترانه‌ای به اروپا است.

در مجمع گاز مدیترانه شرقی (EMGF) که هفته گذشته در نیکوزیا پایتخت قبرس برگزار شد، ناتاسا پیلیدس وزیر انرژی قبرس از عملیاتی شدن نهایی پروژه اتصال خط لوله گاز میان خاورمیانه و اروپا از طریق قبرس تا نیمه اول سال ۲۰۲۸ خبر داد که به گفته این مقام قبرسی قرار است "در نهایت به انزوای انرژی قبرس پایان دهد. "

در همین راستا یوانیس کاسودیس وزیر امور خارجه قبرس نیز روز دوشنبه از توافق دریایی اسرائیل و لبنان استقبال کرد گفت: «موضع مشترک حاضران کنفرانس، نیاز به اقدامات مشترک و هماهنگ و همچنین استفاده حداکثری از هرگونه هم افزایی بالقوه است که می‌تواند در این برهه زمانی بسیار بحرانی عرضه گاز از مدیترانه شرقی به اروپا را تسریع بخشد».

همچنین رئیس جمهور آناستاسیادس نیز بر آمادگی دولت قبرس برای بررسی پیشنهادات برای اتصال میادین مختلف گاز طبیعی در قبرس، اسرائیل، مصر و در روز‌های آینده لبنان با زیرساخت‌های موجود یا جدید تاکید کرد.

مجمع گاز منطقه‌ای در ژانویه ۲۰۱۹ در قاهره راه اندازی شد و لبنان برای پیوستن به آن دعوت شده است، اما هنوز در آن حضور نیافته است.

در حال حاضر توافق بر سر مرز‌های دریایی میان رژیم صهیونیستی و لبنان احتمالاً راه را برای افزایش تولید گاز طبیعی در این منطقه هموار می‌کند، اما اختلافات دیگری میان دیگر بازیگران همچنان باقی است که چشم‌انداز کوتاه مدت شکلگیری شبکه متصل انتقال گاز از مدیترانه را مبهم می‌کند.

خط لوله EastMed که برای اولین بار در سال ۲۰۱۲ پیشنهاد شد، اما کارشناسان معتقدند در حالی که دریای مدیترانه شرقی پتانسیل جبران بخشی از نیاز‌های انرژی اروپا را دارد، این پیشنهاد هیچ کمکی به بحران کنونی انرژی اروپا نخواهد کرد، زیرا سال‌ها طول می‌کشد تا این پروژه عملاً گاز را به مقصد برساند.

خط لوله ۲۰۰۰ کیلومتری پیشنهادی قادر خواهد بود سالانه بین ۹ تا ۱۲ میلیارد متر مکعب گاز را از ذخایر گاز دریایی حوضه لوانتین اسرائیل به قبرس، جزیره یونانی کرت و سرزمین اصلی یونان منتقل کند. ذخایر گاز طبیعی اسرائیل ۸۰۰ میلیارد متر مکعب تخمین زده می‌شود.

با این حال، این طرح پس از اینکه واشنگتن حمایت از آن را کنار گذاشت و به یونان و اسرائیل گفت که این پروژه منبع اصلی تنش است و می‌تواند منطقه را بی‌ثبات کند، با مشکل مواجه شد.

در شمال، قبرس با چالش شدیدی از سوی ترکیه مواجه است که ادعا می‌کند بخش اعظمی از منطقه اقتصادی این جزیره را متعلق به خود می‌داند و کشتی‌های نقشه‌برداری با اسکورت کشتی‌های جنگی را به این منطقه فرستاده است.

همچنین توافقنامه اکتشاف هیدروکربن (نفت و گاز) که اردوغان رئیس جمهور ترکیه در ماه اکتبر با دولت وحدت ملی لیبی امضا کرد به تشدید تنش‌های بیشتر با آتن کمک کرده است. این توافق در نتیجه سفر هیئت بلندپایه‌ای از وزرای خارجه، دفاع، انرژی، تجارت و ارتباطات ترکیه به طرابلس در اوایل اکتبر امسال حاصل شد که در نتیجه آن دو کشور متعهد شدند تا همکاری‌های علمی، فنی، فناوری، حقوقی، اداری و تجاری دوجانبه در زمینه نفت و گاز خشکی و فراساحلی را توسعه دهند.

یونان و قبرس معتقدند که توافق لیبی و ترکیه حقوق اقتصادی آن‌ها را نقض می‌کند؛ بنابراین این توافق اختلافات دیرینه یونان و ترکیه را تشدید کرده است. همچنین یونان و مصر با امضای یک توافقنامه در مورد "تعریف صلاحیت دریایی" در سال ۲۰۲۰ به این اقدام پاسخ دادند و نارضایتی خود را نشان دادند.

در واقع آنکارا از طریق قرارداد دریایی که اخیراً با دولت دبیبه امضا شده است که در ادامه توافق سال ۲۰۱۹ با دولت لیبی در مورد تعیین مرز‌های دریایی می‌باشد، به دنبال تضعیف ظهور نظم امنیتی و انرژی منطقه‌ای جدیدی بود (مجمع گاز شرق مدیترانه) که با مشارکت یونان، قبرس، مصر، اسرائیل، امارات و بدون ترکیه شکل گرفته بود. از طرف دیگر جلوگیری از ظهور چنین بلوک منطقه‌ای در مدیترانه شرقی یکی از اهداف اساسی در پشت چرخش منطقه‌ای اخیر اردوغان در راستای بهبود روابط با مصر و اسرائیل و امارات بوده است.

حال که با گام برداشتن قبرس در امتداد توافق دریایی میان لبنان و رژیم صهیونیستی، ژئوپلتیک انرژی در دریای مدیترانه دستخوش تحولاتی شده است باید منتظر ماند و دید دیگر طرف‌ها تا چه اندازه خود را با این تحولات وفق خواهند داد؟