به گزارش مجله خبری نگار به نقل از یورونیوز، متداولترین شیوه مهار بیماری قند تاکنون تزریق انسولین بوده است؛ شیوهای که به دلیل تزریق سبب رنج بیمار و اطرافیان همراه میشود. تاکنون تلاشهای متعددی برای جایگزین کردن تزریق انسولین با داروی خوراکی صورت گرفته است.
به تازگی یک تیم تحقیقاتی در کانادا موفق شدهاند به نتایج امیدوارکنندهای در تولید یک نوع قرص خوراکی انسولین برسند. نتایج نشان میدهد که قرص جدید دقیقا به همان شیوه انسولین تزریقی در بدن بیمار جذب میشود. این نتایج خیرهکننده نشان میدهد که فرمول تهیه انسولین خوراکی در حال بهثمر رسیدن است و بیماران دیابتی نوع یک به زودی نیازی به تزریق قبل از هر وعده غذایی نخواهند داشت.
پروفسور آنوباو پراتراپ سینگ با اشاره به تحولی که این محصول جدید دارویی بر زندگی بیش از ۹ میلیون دیابتی نوع یک در سراسر دنیا خواهد گذاشت، میگوید: «ایده ساخت چنین قرصی از پدر دیابتیاش به ذهنش رسیده. پدرش طی ۱۵ سال گذشته مجبور بوده روزی ۳ تا ۴ بار انسولین تزریق کند».
دکتر آلبرتو بالدللی، محقق ارشد آزمایشگاه سینگ در توضیح مراحل آزمایش این قرص جدید میگوید: «حدود ۱۰۰ درصد انسولین این قرصها به طورمستقیم به کبد میرود در حالی که در تلاشهای انجام شده در گذشته برای تهیه انسولین خوراکی، بیشتر انسولین در معده جمع میشد.» وی در ادامه تاکید میکند: «حتی پس از گذشت ۲ ساعت از مصرف قرص، ما هیچ اثری از انسولین در معده موشهای مورد آزمایش نیافتیم. همه انسولین به جگر (کبد) رفته بود که بهترین حالت ممکن است و دقیقا همان چیزی بود که دنبالش بودیم.»
یکی دیگر از امتیازهای قرصهای جدید جذب شدنی، زمان اثربخشی داروست. در این قرصها همانند شیوه تزریقی در فاصله ۳۰ تا ۱۲۰ دقیقه کل انسولین لازم آزاد میشود در حالی که درقرصهای بلعیدنی حدود ۲ تا ۴ ساعت زمان نیاز است.
محققان این دانشگاه درصددند تا با تکمیل آزمایشهای خود و بهینهسازی میزان جذب انسولین، دریچه نوینی را به زندگی بیماران قندی نوع یک بگشایند. این قرص خوراکی جدید برای بلعیدن ساخته نشده و وقتی وارد دهان میشود در فاصله بین لثه و گونه بلافاصله آب و جذب میشود؛ بنابراین کل انسولین بدون این که قطرهای از آن هدر رود، وارد کبد میشود.
این قرص جذب شدنی باید پس از طی کردن مراحل آزمایشی تکمیلی روی بدن انسان امتحان شود. دکتر پراتراپ سینگ با ابراز امیدواری در تامین مالی این پروژه و به ثمر نشستن نهایی آن میگوید:این قرصها قطعا از پایداری درمانی بالاتری برخوردارند و هزینه تامین آنها کمتر و در دسترستر خواهند بود.