تمهیدات ناکافی؛ ناقض توانایی ذاتی «یوزها»

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: در فاصله دو ماه و نیم تا شروع جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ می‌توان (و باید) پرسید بخت حقیقی ایران برای صعود از گروهش به مرحله حذفی این پیکار‌ها به چه میزان می‌رسد و یک بررسی حتی سطحی هم به ما می‌گوید که این بخت همان قدر قابل توجه و زیاد است که می‌تواند اندک باشد.

این ماجرا ارتباط صددرصد و مستقیم به این مسأله دارد که در هفته‌های اندک باقی مانده تا شروع پیکار‌ها چقدر برای این مسأله تدارک می‌بینیم و تمهیدات انتخابی‌مان تا چه میزان کارگشا است. از دیدگاه ورزشی چنین صعودی غیرممکن نیست. اگر بر این باور باشیم که انگلیس تحت هر شرایطی با ۷ امتیاز و یا حداکثر پوئن‌های ممکن (۹ امتیاز) فاتح دسته دوم از مرحله گروهی این رقابت‌ها می‌شود، میزان اقبال سه تیم دیگر برای کسب دومین مجوز صعود چندان متفاوت نخواهد بود.

یک فرض محتمل در مورد رقابت‌های این گروه مبین آن است که احتمال تقسیم شدن امتیازات دیدار‌های سه تیم ایران، ولز و امریکا بین آن‌ها اندک نیست. اگر این امر تحقق یابد، حتی ۴ امتیازی شدن هم برای صعود یکی از این سه تیم به‌عنوان تیم دوم گروه کفایت خواهد کرد. برای رسیدن به این مهم کافی است امریکا را ببریم و با ولز مساوی کنیم و یا برعکس بر ولز فایق آییم و با امریکا به نتیجه تساوی برسیم. با این فرض که در دیدار رودرروی امریکا با ولز هم باید نتیجه‌ای به دست آید که در تضاد با اهداف ما نباشد، به این نتیجه می‌رسیم که اولین مرتبه صعودمان از مرحله گروهی جام‌های جهانی به دور یک هشتم نهایی مسابقات که بسیاری آن را غیرممکن توصیف می‌کنند، آن قدر‌ها هم دست نیافتنی نیست. این امر زمانی محتمل‌تر نشان می‌دهد که به یاد آوریم تیم ملی فعلی ما دست‌کم در کار‌های تهاجمی و از نظر داشتن لژیونر‌های توانا در خط آتش خود یکی از تواناترین تیم‌های ما در سال‌های معاصر است و با مثال سردار آزمون، کریم انصاری‌فرد، علیرضا جهانبخش، علی قلی‌زاده و البته مهدی طارمی قادر به گشودن دروازه هر تیمی در جهان فوتبال است.

آن چه امید‌های فراوان فوق را کاهش داده و تیم ملی را در عین ستودنی بودن آسیب پذیر جلوه می‌دهد، تدارکات ناکافی، کار‌های پشتیبانی ناقص و حمایت اندکی است که از سوی مسئولان امر شامل حال این تیم می‌شود. در تمامی روز‌ها و هفته‌های اخیر به جای این که تلاش‌ها و حواس‌ها معطوف بر مسائل فوق و تقویت هر چه بیشتر تیم ملی باشد، متمرکز بر کسب آرای لازم در انتخابات سه‌شنبه ۸ شهریور فدراسیون و رقابت سه کاندیدا برای نیل به پست ریاست این نهاد بود.

در همین راستا دیدار‌های تدارکاتی هم که برای یوز‌ها در شش ماهه نخست سال‌جاری ترتیب داده شد آن قدر اندک، کم‌ثمر و ناهمسو با کیفیات سه حریف‌مان در آوردگاه «قطر ۲۰۲۲» بود که به وصف نمی‌آید و دو مسابقه در نظر گرفته شده برای پنج روز نخست مهرماه (ابتدا اروگوئه و سپس سنگال) هم با همان متر و معیار‌ها آماده‌سازی مناسب و ایده‌آلی به حساب نمی‌آیند. بله، فدراسیون فوتبال کمترین حمایت و تقویت ممکن را شامل حال تیم ملی کرده است.