به گزارش مجله خبری نگار به نقل از tandfonline، داشتن عشق در زندگی چیز بسیار ارزشمندی است، اما سوال مهم این است که آیا داشتن عشق و عاشقشدن به معنی تضمین خوشبختی و رضایت از زندگی است؟ در تحقیقی جالب و جذاب که در دانشگاه میشیگان روی افراد زیادی انجام شده و نتایج آن در «مجله روان شناسی مثبت» چاپ شده است، تلاش شده تا رابطه عاشقشدن و خوشبختی در زندگی کشف شود.
تاثیر تجربه عشق بر احساس خوشبختی از ابتدا مورد توجه محققان بوده و طی سالیان گذشته بارها به صورت مقطعی بررسی شده است، اما به دلیل نبود بررسی همه جانبه در اغلب تحقیقات گذشته این نتایج اعلام میشد که افراد بعد از تجربه عشق، نسبت به دیگر گروهها شادتر هستند، اما امروزه این موضوع دیگر پایه و اساسی ندارد. در این بین، مطالعات طولی نسبتاً کمتری درباره چگونگی تأثیر زندگی مشترک و وجود عشق بر رفاه ذهنی انجام شده است.
علاوه بر این، مطالعاتی که کل تاریخچه زندگی مشترک یک فرد را بررسی میکند، نادر است، اما جامعترین تحقیق از سال ۱۹۶۸ روی ۷۵۳۲ زن و مرد از هشت ملیت مختلف (۶۸.۷ ٪ سفیدپوست و قفقازی، ۲۸.۹ ٪ سیاهپوست و آفریقاییآمریکایی، ۱.۷ ٪ اسپانیاییآمریکایی و مکزیکی و کوبایی و ۰.۷ ٪ غیره) انجام شده است. در این تحقیق که طی ۵۰ سال انجام شده، افراد به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول شامل متاهلهایی که عشق را تجربه و با عشقشان ازدواج کردهاند، گروه دوم شامل متاهلهایی که بدون عاشقشدن ازدواج کردند و گروه سوم، افرادی که در تمام طول عمر خود مجرد بودند.
سالانه از این افراد درباره میزان احساس خوشبختی و شادی و رضایت از زندگی، سوال و نتایج بررسی میشود. حالا نتایج اولیه آن به صورت خیلی مختصر منتشر شده است: «پس از بررسیهای فراوان میتوان این نتیجه را اعلام کرد که میزان رضایت و احساس خوشبختی از زندگی در سالهای آخر زندگی در این سه گروه، تفاوت معناداری با هم ندارند و بیشتر از تجربه عاشقشدن یا نشدن، به مسائل دیگری مرتبط است». نتایج تکمیلی این پژوهش در آینده منتشر خواهد شد.