به گزارش مجله خبری نگار، روزنامه "تاگس شاو" آلمان در مطلبی به دموکراسی شکننده در ایتالیا و دلسردی روزافزون شهروندان از عرصه سیاسی پرداخت که این مسئله زمینه برای حاکمیت احزاب راست افراطی را مساعد کرده است.
در ادامه این مطلب آمده است: احزاب راستگرای ایتالیا شانس زیادی برای کسب بیشترین آرا در انتخابات پارلمانی ماه سپتامبر دارند، زیرا رای دهندگان در این کشور ناامید هستند - و یک رتبه بندی دموکراسی ایتالیا را به عنوان "ناقص" طبقه بندی میکند.
حدود یک ماه مانده تا انتخابات پارلمانی، جورجیا ملونی، کاندیدای برتر حزب پسا فاشیست برادران ایتالیا در آنکونا در استان مارچه روی صحنه میرود. وی حدود یک ساعت برای طرفداران خود که حدود ۲ هزار نفر بودند سخنرانی کرد. ملونی با جهانی شدن مخالفت میکند و از اتحادیه اروپا انتقاد میکند، حتی اگر خواستار خروج ایتالیا نباشد. وی خود و حزب برادران ایتالیا را تنها نمایندگان واقعی شهروندان ایتالیایی اعلام میکند. ملونی میگوید که بر خلاف چپها به مشکلات فعلی ایتالیایی واقف است. او در این اجرا سعی میکند جدی به نظر برسد: زنانه، گیرا و مصمم.
این شروع رسمی کمپین انتخاباتی حزب برادران ایتالیا است، اگرچه پوسترهای بزرگ با پرتره ملونی هفتهها است که در تمام شهرهای ایتالیا آویزان شده است.
تنها یک روز بعد، ماتئو سالوینی از جناح راست لگا نیز کمپین انتخاباتی خود را در شهر پسارو افتتاح کرد. سالوینی با یک پیراهن معولی به جمع طرفداران خود آمده و به سؤالات خبرنگاران حاضر پاسخ داد و وعده داد که مالیاتهای عادلانهتر، امنیت بیشتر برای شهروندان و مشاغل وجود داشته باشد.
محاسبات و ارزیابیها نشان میدهد که حزب برادران ایتالیا به رهبری ملونی در حال حاضر قویترین حزب است، ائتلاف راستگرای آنها همراه با لگای سالوینی و حزب فورزای برلوسکونی شانس زیادی برای پیروزی در انتخابات سپتامبر دارد.
همه اینها در حالی است که ملونی در جوانی در یک حزب نئوفاشیست فعال بود و هرگز به طور جدی از فاشیسم فاصله نگرفت.
این روزنامه آلمانی در ادامه نوشت: همه اینها به این معنی نیست که اگر اتحاد جناح راست کشور را اداره کند، ایتالیا به یک دیکتاتوری تبدیل خواهد شد، اما نشان میدهد که دموکراسی در اینجا چقدر در بحران است. شاخص کنونی دموکراسی مجله بریتانیایی «اکونومیست» ایتالیا را یک دموکراسی ناقص میبیند.
در این شاخص هر کشور بر اساس پنج عامل مختلف رتبه بندی میشود که عبارتند از فرآیند انتخابات و کثرت گرایی، عملکرد دولت، مشارکت سیاسی، فرهنگ سیاسی، حقوق مدنی. ایتالیا پس از بوتسوانا و بالاتر از کیپ ورد در رده ۳۱ قرار دارد.
اینها مسائل ساختاری زیادی هستند که بسیاری از ایتالیاییها را به دنبال داشتن یک مرد یا زن قوی در رأس دولت قرار داده است: از جمله این مسائل این است که قانون انتخاباتی آنقدر پیچیده است که حتی طرفهای ذینفع اغلب جزئیات آن را درک نمیکنند. این امر به احزاب کوچک و خرد اجازه میدهد تا از طریق پیوندهای فهرستی وارد مجلس شوند که منجر به پراکندگی میشود. دولتهای ایتالیا معمولاً از احزاب زیادی تشکیل شده اند. زنده ماندن سیاسی یک نخست وزیر در یک دوره قانونگذاری بسیار نادر است و انتخابات جدید مکرری معمولا برگزار میشود.
در ادامه این مطلب آمده است: ایتالیاییها مدت هاست که اعتماد خود را به سیاستمداران از دست داده اند. بزرگترها هنوز رسوایی بزرگ فساد در آغاز دهه ۱۹۹۰ را به یاد دارند که تقریباً همه احزاب را تحت تأثیر قرار داد و کل سیستم سیاسی ایتالیا را سرنگون کرد. رسوایی جنسی بونگا-بونگای سیلویو برلوسکونی در سراسر اروپا شناخته شده است، اما در سالهای اخیر نمونههای کافی از بدرفتاری و فساد در میان سیاستمداران ایتالیایی نیز وجود داشته است. در ایتالیا میگویند سیاستمداران دور از مردم هستند.
همچنین عدم اعتماد به رسانهها وجود دارد که قرار است در یک دموکراسی سیاست را کنترل کنند: طبق مطالعه اخیر موسسه رویترز و دانشگاه آکسفورد، تنها ۱۳ درصد از ایتالیاییها معتقدند که رسانههای ایتالیایی تحت تأثیر سیاست نیستند. در آلمان، بیش از ۴۰ درصد از شهروندان تصور میکنند که رسانههای آنها میتوانند آزادانه گزارش دهند.
پس از استعفای "ماریو دراگی"، نخست وزیر ایتالیا، از مردم خواسته شد تا در ۲۵ سپتامبر پارلمان جدید را انتخاب کنند. به گفته ناظران، ائتلاف راست میانه متشکل از حزب فورزای ایتالیا به رهبری برلوسکونی، حزب افراطی لگا به رهبری ماتئو سالوینی و جناح راست برادران ایتالیا به رهبری جورجیا ملونی که در حال حاضر در نظرسنجیها پیشتاز است، بر وعدههای سیاسی قدیمی مانند حقوق بازنشستگی و کاهش مالیات تاکید دارند. اگر اوضاع به همین منوال باقی بماند، جورجیا ملونی، رئیس حزب برادران ایتالیا پس از توافق با شرکای ائتلافی خود، میتواند اولین نخست وزیر زن ایتالیا شود. اما بسیاری از ایتالیاییها هنوز بلاتکلیف هستند.
پس از تنشهای سیاسی و کنارهگیری احزاب رادیکال دستراستی از ائتلاف وحدت ملی دولت آقای دراگی، وی حدود یک ماه پیش تصمیم گرفت پایان کار کابینه خود را اعلام و از سمت خود کنارهگیری کند.
دراگی ۷۴ ساله رهبری محبوب در ایتالیا به شمار میرفت که توانسته بود احزاب مختلف متشکل از چپ و راست را در کابینه ائتلافی خود دور یکدیگر جمع کند. وی همچنین به دلیل مدیریت بحران حوزه یورو در زمانی که به عنوان رئیس بانک مرکزی اروپا فعالیت میکرد به «سوپرماریو» مشهور بود.