به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: سؤال این است که چرا ترکیه بله و بوسنی، اتریش، صربستان یا کرواسی نه! جواب اولش در کلمه ویزا است! شما برای سفر توریستی به ترکیه ویزا نمیخواهی، ولی برای صربستان چرا! شما ترکیه را میشناسی، در همه گوشه و کنارش یک رفیق ایرانی داری، ولی در اتریش نه! ترکیه یک هاب گردشگری درجه یک است. نه اینکه کشورهای دیگر نباشند، اما آنها ویزای اتحادیه اروپا میخواهند و ترکیه نمیخواهد! از این منظر نمیتوان گلایه داشت که چرا تیمها به ترکیه میروند. مناسبترین و اقتصادیترین مسیر، ترکیه است. اما اینکه چرا نیازمند اردوی ترکیه هستیم؟
بخشی به این برمیگردد که شما میتوانی تیم را ایزوله کنی. در تمرین استقلال در مجموعه ورزشی انقلاب، فیلم و عکس تمرین لو میرود، اما در اردوی ترکیه شما میتوانی برای خودت خلوتی فراهم کنی و بدون چشمهای مزاحم و دوربینهای ضبط کننده، کارت را پیش ببری. نکته دیگر. تمام باشگاههای جهان برای اردو به امریکا، تایلند، دوبی یا دوحه میروند.
دلیلش این نیست که در کشور خودشان شرایط اردویی ندارند. آنها برای سود مالی به این اردوها میروند. ما از این نعمت بیبهرهایم. فرصت تست بازیکن خارجی را از یاد نبرید. در ترکیه شما میتوانید از بازیکنان خارجی بیشتری تست بگیرید تا دایره انتخابهایتان بیشتر شود.
این اتفاق در کمپ اردبیل رخ نمیدهد. ما در ارائه خدمات هتلینگ و کمپینگ ضعیفیم. کمپ استاندارد کم داریم. مرکز تخصصی برای تیمهای ورزشی واقعاً کم داریم. کشورمان چهار فصل است، اما آیا در چهار گوشه ایران شرایط اردویی مناسب جهت پیش فصل هست؟ به این سؤال فکر کنید. اینجا مشکل فراتر از این حرف هاست. کمپ نداریم، امکانات اقامتی و هتلینگ در حد مطلوب نیست، مهمتر از همه اینها زمین خوب و قابل تمرین وجود ندارد و البته از باشگاه بدنسازی و جیم نیز خبری نیست. در چنین بروتی چگونه میتوان انتظار داشت که
تیمها اردوی پیش از فصل خود را در ایران برگزار کنند؟