بیشه ای مدرن برای گرگ‌ها: استارت «استادیو دلا رُما»‌ی جدید؟

به گزارش مجله خبری نگار/فوتبال ۳۶۰: بیش از یک دهه از اعلام مدیران باشگاه رم مبنی بر تمایلشان برای ساخت استادیوم جدید می‌گذرد و پروژه‌ای که از سال ۲۰۱۲، تا به حال چندین مرتبه با شکست مواجه شده، به نظر می‌رسد این بار اگر مشکلی مشابه پیش نیاید، به نتیجه خواهد رسید.

استادیوم بزرگ پایتخت ایتالیا، سال‌هاست مشترکاً مورد استفاده ۲ تیم رم و لاتسیو قرار می‌گیرد و هر ۲ تیم، قهرمانی در سری آ را در این استادیوم خانگی مشترک تجربه کرده‌اند. این استادیوم همچنین ۴ مرتبه میزبان دیدار فینال رقابت‌های اروپایی بوده و برای آخرین بار، دو تیم منچستریونایتد و بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۹ به مصاف هم رفتند. میزبانی از دیدار فینال جام‌ملت‌های اروپا ۱۹۸۰ و ۱۹۶۸ و همچین فینال جام‌جهانی ۱۹۹۰ هم بر عهده این استادیوم پیر بوده است. اهالی رم سال‌هاست به انتظار اخذ مجوز ساخت استادیومی جدید ایستاده‌اند و مشکلات بروکراتیک، مانع از به سرانجام رسیدن این موضوع شده است.

یک دهه گذشت

مدیران باشگاه رم، ابتدا سال ۲۰۱۲ اعلام کردند درحال برنامه‌ریزی و سنجش شرایط برای ساخت استادیومی جدید در پایتخت هستند و سرانجام در مارس ۲۰۱۴، این برنامه‌های مدون رسماً به دست اصحاب رسانه رسید. آن استادیوم طراحی شده قرار بود با شمایلی از «کولوسئوم» ساخته شود؛ جایی که ۵۲ هزار نفر صندلی داشته و «کوروا سود» جدید، محل استقرار تیفوسی‌های رم را با ظرفیتی بالغ بر ۱۳ هزار و ۶۶۰ نفر به‌روزرسانی می‌کرد. استادیومی که با در نظر گرفتن جایگاه خبرنگاران، صندلی‌ها و سوئیت‌های ویژه، ظرفیتش به ۶۰ هزار نفر می‌رسید و علاوه بر جای دادن زمین تمرینی تیم در خودش، به همراه رستوران‌ها و مکان‌هایی برای سرگرمی هواداران در کنار فروشگاه‌های رسمی باشگاه، پتانسیل برگزاری کنسرت‌های بزرگ را هم داشت. محل ساخت این استادیوم قرار بود در حاشیه رود تیبر، به فاصله ۹ کیلومتر از مرکز شهر و در منطقه «تور دی‌واله» باشد؛ جایی که هم گنجایش ۷ هزار قطعه پارکینگ خودرو و هم امکان راحت دسترسی به سرویس حمل‌ونقل عمومی را دارا بود. ساخت این استادیوم قرار بود در نیمه دوم سال ۲۰۱۴ رسماً اغاز شود، اما زمانی که مقامات محلی شهر رم و این باشگاه با مقامات بالادست استانداری لاتسیو به مشکل خوردند، پروسه ساخت این استادیوم، آغاز نشده متوقف شد. رمی‌ها سال ۲۰۱۷ بار دیگر برای دریافت مجوز احداث این استادیوم تلاش کردند که این تلاش باز هم به نتیجه نرسید.

این بار هم سرکاری است؟

باشگاه رم حالا و برای چهارمین بار، رسماً روز پنجشنبه اعلام کرد نتیجه مطالعات چند ماهه را به مقامات محلی ارائه داده و پیش‌بینی می‌شود این بار دریافت مجوز ساخت استادیوم جدید، به سختیِ گذشته نباشد. در اطلاعیه باشگاه رم آمده است: «پس از برگزاری نشست‌های متوالی میان مقامات استان لاتسیو و تکنسین‌های تحت حمایت باشگاه رم، بسیار خوشبین هستیم که استادیوم جدیدی را در منطقه پیترالاتا احداث کنیم. پروژه جدید، تمامی دستورالعمل‌های مورد نظر مقامات استانی را در قانون ساخت استادیوم‌های جدید در نظر گرفته و باشگاه ما حساسیت‌های موجود در حیطه شهرسازی را به خوبی درک می‌کند. ساخت استادیوم جدید در این منطقه، هم رونق از دست رفته منطقه ۲۱ شهرداری رم را به آن بازمی‌گرداند و هم برای توسعه شهرسازی پایتخت ایتالیا، بسیار کارآمد خواهد بود.»

طلسم ساخت استادیوم جدید

در ایتالیا، در بالاترین سطح برگزاری فوتبال در این کشور، سال ۲۰۲۰ تنها ۴ باشگاه حاضر در سری آ از استادیوم اختصاصی بهره‌مند بوده‌اند. آماری که کمتر از ۲۵ درصد است! گزارشی که در ابتدای سال ۲۰۲۰ منتشر شد، نشان داد ۹۳ درصد استادیوم‌های قابل استفاده توسط تیم‌های حاضر در هر ۳ سطح برگزاری فوتبال حرفه‌ای این کشور، سری‌های آ و بی و سی، تحت مالکیت عمومی بوده و میانگین سنی بناشان بیشتر از ۶۳ سال است. در سال ۲۰۲۰، تنها ۴ باشگاه حاضر در سطح اول، دارای استادیوم اختصاصی برای خودشان بودند؛ آتالانتا، ساسولو، یوونتوس و اودینزه! در ایتالیا بیشتر از آن که مایل به ساخت استادیوم جدید باشند، ترجیحشان بازسازی عظیم استادیوم‌های قدیمی است؛ استادیوم‌هایی که عمر برخی‌شان به بیش از ۹۰ سال هم می‌رسد. سن‌سیرو، لوئیجی فراریس، سن‌پائولوی ناپل (دیگو آرماندو مارادونا امروزی) و آرتمیو فرانکی، استادیوم‌هایی بودند که بازسازی شدند، اما جایی در میان بهترین استادیوم‌های جهان ندارند. حجم دریافت اجاره‌بهای دولتی از باشگاه‌ها آنقدر زیاد است که مالک باشگاه ناپولی، استادیوم سن‌پائولو ناپل را «توالت» نامید و تهدید کرد بازی‌های تیمش در لیگ قهرمانان اروپا را به استادیوم سن نیکولا باری (او مالک باشگاه باری هم بود) منتقل می‌کند. به گفته دی‌لورنتیس، مسئولان شهری از سال ۱۹۹۰ هیچ قدم مثبتی در راستای نوسازی بزرگ‌ترین استادیوم شهر انجام نداده‌اند.

لزوم الگوگیری از یوونتوس

بیانکونری سال ۲۰۰۲، استادیوم دل‌آلپی را با پرداخت ۲۵ میلیون یورو خریدند و پس از تخریب بخش‌هایی از آن، پروسه ساخت استادیوم مدرن آلیانتس را در سال ۲۰۱۱ به سرانجام رساندند. در این میان، اما موفقیت یوونتوس، شاید اتفاقی نادر بود و در همین کشور، باشگاه رم یک دهه است که برای ساخت استادیوم جدید تلاش کرده و به نتیجه نرسیده است. رمی‌ها استادیوم متعلق به کمیته ملی المپیک این کشور را با رقیب دیرینه به اشتراک می‌گذارند و از طرفی به دلیل وابستگی مردم و مسئولان این کشور به میراث باستانی ایتالیا، استادیوم‌هایی، چون آرتمیو فرانکی فلورانس و الیمپیکو رم شانسی برای تخریب و نوسازی نخواهند داشت. مسئولان شهرداری، پیشنهاد استفاده از استادیوم متروکه فلامینیو را به مالکان رم داده‌اند، اما آن‌ها هم سالهاست با این پیشنهاد مخالف هستند. پیشنهاد‌ها و مخالفت‌هایی که نتیجه‌شان هزینه کردن بیش از ۷۰ میلیون یورو و در نهایت تسلیم شدن مقابل خواسته‌های شهرداری یا به عبارت دیگر، توقف ساخت و ساز بود. مساله شکست پروژه ساخت استادیوم، یکی از دلایل اصلی انتقال امتیاز مالکیت رم به خاندان فریدکین بود. ایتالیایی‌ها در ارج نهادن به صبر، یک ضرب‌المثل قدیمی دارند که می‌گوید «رم، یک روزه ساخته نشد!»، اما شاید اگر در دوران امپراتوری روم چنین موانع بروکراتیک و سرسام‌آوری وجود داشتند، کولوسئوم هرگز ساخته نمی‌شد!