لژیونر‌های دیپورتی و ساختن فرصت از تهدید

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: بازگشت همیشه معنا و مفهوم متفاوتی دارد. آن‌هایی که روزی چمدان‌ها را به مقصد آن سوی آب‌ها بسته‌اند و با آرزو‌های بزرگ رنج غربت و زندگی در یک سرزمین با فرهنگ و آداب و البته زبان متفاوت را به جان خریده‌اند تا بلکه رستگار شده و با اتیکت لژیونری علاوه بر پر کردن صفر‌های حساب بانکی، پیشرفت کنند و سری در میان سر‌ها دربیاورند.

فوتبال ایران از دیرباز به لژیونر‌ها به شکلی متفاوت نگریسته. آن‌ها که در یک فضای استاندارد و حرفه‌ای زندگی می‌کنند و لاجرم در این فضا مسیر پیشرفت و ترقی برای آن‌ها بازتر است و از همین رو در مارکت فوتبال ایران شرایط متفاوتی پیدا می‌کنند. نخستین اتفاق در مسیر زندگی آن‌ها شاید دعوت به تیم ملی و یا حتی بازی در ترکیب اصلی باشد. اتفاقی که در تمام این سال‌ها به کرات در فوتبال ایران رخ داده و در‌های تیم ملی روی بازیکن‌ها پس از حضور در اروپا باز می‌شود. فرقی نمی‌کند سرمربی تیم ملی چه کسی باشد؛ از کی‌روش گرفته که اعتقاد ویژه‌ای به این انگاره داشت و یا حتی دراگان اسکوچیچ که با نگاه خریدارانه لژیونر‌ها را رصد می‌کند؛ همیشه مسیر تیم ملی از دروازه اروپا هموارتر است.

حالا و در فصل منتهی به جام جهانی این مسیر به شکل معکوس روایت شده و لژیونر‌های ریز و درشت در حال بازگشت به فوتبال ایران هستند. اتفاقی که از سر شرایط نه چندان مساعد در فوتبال اروپا سرچشمه می‌گیرد. اتفاقی که اگرچه یک بازگشت به عقب است، اما در مسیر منتهی به جام جهانی می‌تواند برای لژیونر‌های دیپورتی یک فرصت باشد.