قانون ۳ دوره ریاست بر فدراسیون‌ها چالش‌آفرین یا چاره‌ساز؟

به گزارش مجله خبری نگار، خراسان: بیست‌وپنجم اردیبهشت‌ماه بود که سید محمدپولادگر معاون توسعه قهرمانی وزارت ورزش با صراحت اعلام کرد قانون حضور سه دوره‌ای روسای فدراسیون‌ها از بخش معاونت حقوقی و امور مجلس ریاست جمهوری استعلام و به وزارت ورزش ابلاغ شده و این قانون عطف به ماسبق هم می‌شود. این جمله به آن معناست که با توجه به اساسنامه جدید فدراسیون‌های ورزشی (به تاریخ ۱۹ تیر سال ۱۴۰۰) سوابق حضور افراد در راس فدراسیون‌های ورزشی در پیش از این تاریخ هم محاسبه خواهد شد.

البته پولادگر تاکید کرد با وجود ابلاغ قانون به وزارت ورزش، اما این نهاد ورزشی کشور به دنبال حل و فصل ماجراست چرا که وزارتخانه معتقد است قانون حداکثر سه دوره ریاست به ورزش لطمه خواهد زد. این درحالی است که در بند ۲ ماده ۲۲ اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی آماتوری جمهوری اسلامی ایران آمده است: «رئیس فدراسیون توسط مجمع برای یک دوره چهارساله انتخاب می‌شود و انتخاب مجدد او برای حداکثر دو دوره دیگر (جمعا سه دوره متوالی یا متناوب) بلامانع است.» با این حال معاون وزیر ورزش مصداق بارزی برای زیان‌آور بودن قانون سه دوره حضور دارد تا بگوید: «همان‌طور که در حوزه قانون بازنشستگی شاهد اتفاق تلخی در ورزش بودیم که در جهان بی‌بدیل است. میانگین سنی روسای فدراسیون‌های بین‌المللی بالای ۷۰ سال است و در ورزش دنیا بازنشستگی وجود ندارد، ولی ما شرایط این قانون بازنشستگی را تغییر دادیم.»

البته ناگفته نماند که این قانون بند مشروطی هم دارد و آن داشتن کرسی‌های مهم بین‌المللی از جمله رئیس، نایب رئیس و دبیرکلی کنفدراسیون آسیا و رئیس، دبیر کل و عضو هیئت رئیسه فدراسیون جهانی است. درحالی که وزارت ورزش به دنبال آن است تا با کمک دولت، قانون حضور حداکثر سه دوره ریاست را اصلاح کند، اما فدراسیون‌هایی هستند که دوره ریاست آن‌ها به پایان رسیده و روسای کنونی‌شان مشمول قانون سه‌دوره خواهند شد. نمونه بارز آن فدراسیون شمشیربازی است که فضل‌ا... باقرزاده سه دوره ریاست در این فدراسیون را پشت سر گذاشته و تن‌ها راه حضورش در یک دوره دیگر داشتن یک کرسی مهم بین‌المللی بود که البته باقرزاده دارای چنین عناوینی در آسیا و جهان نیست. شاید به همین دلیل است که با پایان یافتن دوره ریاستش، سرپرست فدراسیون شمشیربازی شد و این بدان معناست که رئیس کهنه‌کار شمشیربازی به‌زودی با کرسی ریاست فدراسیون خداحافظی خواهد کرد.

به این ترتیب و با توجه به این‌که طبق اساسنامه جدید فدراسیون‌ها، روسا بیشتر از سه دوره نمی‌توانند این سمت را برعهده داشته باشند، ورزش کشور با مشکل بی ثباتی مدیریت روبه‌رو خواهد شد. در طرف دیگر به همان اندازه که این قانون می‌تواند به ورزش لطمه بزند، اما در مواردی هم بسیار کارامد خواهد بود. چراکه پیشتر فدراسیون‌هایی داشتیم و حتی اکنون هم داریم که روسایشان بیش از دو دهه بر کرسی ریاست تکیه زده بودند و ناکارامدی مدیریت شان نه تنها داد جامعه ورزش بلکه هواداران را هم به آسمان برده. حال باید منتظر ماند و دید در نهایت وزارت ورزش به ایجاد تغییراتی در این قانون موفق خواهد شد یا نهاد‌های بالادستی به اجرایی شدن آن اصرار خواهند کرد.