به گزارش مجله خبری نگاربا شیوع ویروس کرونا، دانشمندان و متخصصان همه کشورهای جهان برآن شدند تا بتوانند راهی را برای حل این مشکل و مقابله یا پیشگیری این بیماری پیدا کنند. از این رو تولید دارو برای درمان و تولید واکسن برای پیشگیری در دستور کار این متخصصان قرار گرفت و نهایتاً منجر شد تا کشورهایی که به تکنولوژی تولید واکسن دسترسی داشتند، بتوانند به مرحله تولید واکسن کرونا دست یابند.
جمهوری اسلامی ایران نیز یکی از کشورهایی بود که علی رغم تحریمهای اقتصادی و سیاسی و دارویی سنگین غرب توانست به این تکنولوژی دست یابد و جزء اولین کشورهایی باشد که توانسته واکسن ویروس کووید ۱۹ را به مرحله تولید برساند. کوویران برکت نخستین واکسن ایرانی بود که توانست مجوز تزریق اضطراری را از وزارت بهداشت دریافت کند.
با گذر زمان شرکتهایی دارویی مختلفی به تولید واکسن کرونا پرداخته و توانستند بر پای پلتفرمهای متعددی که در جهان رایج است؛ واکسن تولید کنند. اما سوال اساسی اینجاست که آیا تاکنون حمایتهایی از این تولیدکنندگان انجام گرفته است؟
چند روز پیش نشستی با حضور اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی و شرکتهای دارویی تولید کننده واکسن برگزار شد. نشستی که بعد از مدتها توانست صدای تولیدکنندگان را به گوش مسئولین برساند.
عبدالحسین روحالامینی رئیس کمیته دارو و غذای کمیسیون بهداشت و درمان در این نشست به عدم پرداخت بدهی دولت به شرکتهای تولید کنندگان واکسن اشاره کرد و اذعان داشت: مقرر شده بود تا دولت برای حمایت از شرکتهای داخلی تولید کننده واکسن آنها را پیش خرید کند، ولی نه تنها این مهم رخ نداد بلکه هنوز بدهی این شرکتها نیز پرداخت نشده است.
عدم حمایت از شرکتهای تولید کننده واکسن در شرایط بحرانی که هنوز تکلیف ویروس کرونا مشخص نبوده و این شرکتها با سختیهای فراوان توانسته اند به تکنولوژیهای روز دنیا برای تولید واکسن دست یابند؛ موجب بروز مشکلات عدیدهای در آینده خواهد شد که میتواند صنعت واکسن سازی را در کشور دچار مشکل کند.
بر اساس آمار موجود شرکت دارویی برکت به عنوان اولین تولید کننده واکسن کرونا تا کنون ۶۰ میلیون دز واکسن تولید کرده که ۱۵ میلیون دز آن تحویل وزارت بهداشت شده است و رقمی حدود ۱۲ هزار میلیارد ریال از دولت بابت واکسن طلبکار است. شرکت سیناژن بنا به درخواست دولت در بهمن ماه ۸ میلیون دز واکسن تولید کرده که تا امروز ۶ میلیون دز آن خریداری شده و فقط ۵۰ درصد از هزینه آن به شرکت پرداخت شده است. شرکت انستیتو پاستور ۱۵ میلیون دز با دولت قرارداد داشته که ۱۲ میلیون دز آن را تحویل داده و مبلغی کمتر از ۳۰ درصد مطالبات خود را از دولت دریافت کرده است.
موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی نیز تاکنون ۵ میلیون دز واکسن به دولت تحویل داده و حدود ۸ درصد هزینه خود را دریافت کرده است. عدم پرداخت بدهی دولت به این شرکتها بابت تولید واکسن، چرخه تولید آن را با مشکلاتی مواجه خواهد کرد که در آینده میتواند در صورت بروز بیماریها و نیاز به واکسن رویه پیشگری را مختل سازد.
عبدالحسین روحالامینی نماینده مردم تهران و عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی درباره حمایت از صنعت واکسن سازی میگوید: از هیات دولت و سازمان برنامه بودجه پیگیریهای لازم را خواهیم داشت تا در قالب متمم یا استفساریه این موضوع دنبال شود؛ در حال حاضر محصول بر اساس سفارش تولید شده و نباید صنعت را رها کرد.
روح الامینی یادآور شد: به غیر از ۷۳ هزار میلیارد تومان، ۱۷۰ هزار میلیارد تومان از محل درآمدهای ارز ترجیحی به صورت عمومی پیش بینی شد و اختیار جابه جایی آن با دولت است یعنی دولت بر روی ۲۴۰ هزار میلیارد تومان اختیار جابه جایی و مانور دارد و اگر برای حفظ و نجات این مجموعه به ۱۱ همت نیاز است در مقایسه با ۲۵۰ همت مبلغ چندانی نیست، در این رابطه باید دلایل توجیهی داشته باشیم و اگر وزارت بهداشت از ما بخواهد در قالب استفساریه میتوانیم دولت را الزام کنیم که در ردیف یا جداول بودجه مبلغی را تعیین کنند؛ دستگاههای دفاعی دنیا در حوزه واکسن و بیولوژی هزینه میکنند، اما تاریخ واکسنهای ما در حال اتمام است و به آن توجهی نمیشود.
به نظر میرسد دولت باید برای حفظ صنعت واکسن سازی و چشم اندازه حوزه سلامت خود، اقدام متناسبی برای حل مشکلات شرکتهای دارویی تولید کننده واکسن انجام دهد. چرا که عدم گردش مالی و پرداخت هزینه به موقع و مکفی عملاً چرخ توسعه این شرکتها را معیوب کرده و ضربه جبران ناپذیری به این تولید در کشور خواهد زد.