به گزارش مجله خبری نگار، سید محمدمهدی میرزائی قمی، مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران اظهارداشت: اولین سامانه بومی پیشبینی کیفیت هوا در این شرکت راهاندازی شده که با استفاده از این سامانه، همه روزه وضعیت کیفیت هوا و پارامترهای هواشناسی مؤثر در شرایط کیفی هوا برای ۷۲ ساعت آینده پیشبینی شده و نتایج پیشبینیها در اختیار شهروندان، مدیران و تصمیمگیران شهری قرار میگیرد. هدف از توسعه سامانه پیشبینی آلودگی هوای تهران، علاوه بر تولید ابزار مورد نیاز مدیریت شهری در کاهش آلودگی هوا، ایجاد نمونهای برای کل کشور بوده تا سایر کلانشهرها نیز بتوانند با استفاده از این الگو، چنین سامانهای را پیاده کنند.
به گفته میرزائی قمی، علاوه بر آن، با استفاده از این ابزار، مطالعات گستردهای در زمینه شناخت و کاهش آلودگی هوا قابل انجام است که امکان بررسی میزان اثربخشی راهکارهای مختلف در زمینه کاهش آلودگی هوا پیش از اجرا، از آن جمله است. راهکارهای اجرایی در زمینه کاهش آلودگی هوا هزینههای سنگینی را تحمیل میکنند و اطمینان از میزان اثرگذاری آنها پیش از اقدام برای اجرایی شدن آنها از اهمیت و ضرورت ویژهای برخوردار است.
این مدیر شهرداری تهران تصریح کرد: در حال حاضر، همه روزه نقشههای توزیع شاخص کیفیت هوا بر روی شهر تهران که با استفاده از مدلسازی ریاضی محاسبه میشود، بر روی وبسایت شرکت کنترل کیفیت هوای تهران منتشر میشود. این نتایج بخشی از اطلاعاتی است که به صورت روزانه توسط سامانه پیشبینی آلودگی هوای تهران تولید شده و پیوسته با غلظتهای اندازهگیری شده در ایستگاههای سنجش کیفیت هوای تهران، مقایسه میشود.
مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران خاطرنشان کرد: سیستم پیشبینی کیفیت هوای تهران در حال حاضر قادر است غلظت آلایندههای جوی ناشی از صرفاً منابع آلاینده انسانساز را محاسبه کند. سامانه پیشبینی آلودگی هوای شهر تهران، غلظت آلایندهها را در شبکههایی با ابعاد ۳ کیلومتر در ۳ کیلومتر محاسبه میکند، در نتیجه نمیتوان مقدار شاخص کیفیت هوا را در مقیاس محلات شهر یا در فواصل چندین متری به صورت جزیی استخراج کرد و در مجموع، این نقشهها کمک میکنند تا تصویر مناسبی از میزان افزایش یا کاهش غلظت آلایندهها، ناشی از منابع انسانساز، بین روز جاری و روز آینده به دست آید.
وی بیان داشت: سیستمهای مدلسازی و پیشبینی کیفیت هوا از جمله ابزارهای اصلی در زمینه مدیریت، شناخت و کاهش آلودگی هوا هستند. هدف از مدلسازی و پیشبینی آلودگی هوا، آگاهی از روند تغییرات در پراکنش غلظت آلایندههای مختلف در روزهای آینده به منظور اتخاذ تصمیمات اضطراری در زمینه کنترل شرایط بحرانی آلودگی هواست، به نحوی که کمترین تأثیر را بر سلامت شهروندان داشته باشد.