ضرب المثل" روزی دست خداست"

به گزارش مجله خبری نگار، مثل، سخن کوتاه و مشهوری است که به قصه‌ای عبرت آمیز یا گفتاری نکته آموز اشاره می‌کند و جای توضیح بیشتر را می‌گیرد. کلمه” مثل ” عربی است و کلمه فارسی آن “ متل ” است. وقتی مثل گفتن صورت بی ادبانه پیدا کند آن را متلک می‌گویند.

داستان ضرب المثل

شخص ساده لوحی مکرر شنیده بود که خداوند متعال ضامن رزق بندگان است و به هر موجودی روزی رسان است. به همین خاطر به این فکر افتاد که به گوشه مسجدی برود و مشغول عبادت شود و از خداوند روزی خود را بگیرد. به این قصد یک روز از سر صبح به مسجد رفت و مشغول عبادت شد همین که ظهر شد از خداوند طلب ناهار کرد. هرچه به انتظار نشست برایش ناهاری نرسید تا اینکه شام شد و او باز از خدا طلب

خوراکی برای شام کرد و چشم به راه ماند. معنی روزی دست خداست یعنی چه؟

۱- یعنی خداوند بر اساس صفت رازقیتش به تمام مخلوقاتش روزی می‌دهد (به انسان و سایر موجودات؛ هم کافر و هم مومن هردو از خدا روزی شان را می‌گیرند با این تفاوت که روزی مومن بابرکت‌تر از کافر است).
۲- روزی تنها پول و ثروت نیست بلکه روزی می‌تواند یک دوست خوب، استاد دلسوز، همنشین باتقوا، علم مفید، بهره مندی از معنویات و … باشد. گاهی ممکن است فردی از لحاظ مالی در مضیقه باشد، اما پر روزی باشد. چطور؟ مثلا خانواده پاک و درستکار داشته باشد، فرزند صالح، دوست خوب و … داشته باشد.
۳- کسانی که کار و کاسبی شان کساد می‌شود این ضرب المثل را به کار می‌برند تا به خودشان یادآوری کنند که خدا روزی رسان است و قطعا او را کمک خواهد کرد.

۴- در پایان، توجه شما را جلب میکنیم به سخنی گرانبها از حضرت علی علیه السلام؛ آنجا که در نهج البلاغه خلقت مورچه را توصیف کرده و درباره رسیدن روزی او از جانب خدا صحبت می‌کند:
«به این مورچه نگاه کنید. با آن جثه کوچک و اندام ظریفش که به واسطه کوچکی، به سختی دیده می‌شود و درک همه پیچیدگی‌های وجود او در اندیشه نمی‌گنجد، چگونه روی زمین [ناهموار و پر سنگلاخ]راه می‌رود و به روزی اش دست می‌یابد. دانه‌ها را [از راه‌های دور و نزدیک]به لانه اش منتقل و در مکانی معین نگه داری می‌کند.

در فصل گرما برای سرما و به هنگام توانایی برای روز ناتوانی، ذخیره می‌کند. روزی اش [از سوی خدا]تضمین شده و خوراک موافق طبعش در اختیار او قرار گرفته است. خداوند منان هرگز از او غافل نمی‌شود و پروردگار مدبر محرومش نمی‌سازد، هر چند در دل سنگ سخت و خشک و میان صخره‌ای بدون رطوبت باشد.»