چالش پایان وابستگی به زغال سنگ در هند و اقیانوسیه

به گزارش مجله خبری نگار بیش از ۲۰۰ کشور در پایان اجلاس اقلیمی سازمان ملل موسوم به کاپ ۲۶ در گلاسکو اسکاتلند توافق کردند تا برای جلوگیری از افزایش دمای زمین، استفاده از سوخت‌های فسیلی را تا سال ۲۰۵۰ به صفر برسانند.

استفاده از زغال سنگ در جهان هر ساله با یک روند نزولی همراه است چرا که کشورهای مختلف در سراسر این کره خاکی به این مهم پی برده‌اند که ادامه استفاده از سوخت‌هایی که آلاینده‌های بیشتری دارد، تاثیر مخربی بر زمین و شرایط زیست محیطی می‌گذارد و همچنین روزی این منابع به پایان می‌رسند و آن زمان برای تغییر پایه انرژی بسیار دیر خواهد بود.
چین و هند در حال حاضر روزانه ۱۴ میلیون تن زغال سنگ را استخراج می‌کنند. زغال سنگ نه تنها برای نیازهای فعلی آن‌ها به انرژی حیاتی است، بلکه به نظر می‌رسد در دهه‌های آینده نیز نقش مهمی داشته باشد. این در حالی است که دو غول آسیایی چین و هند حجم عظیمی از انرژی‌های تجدیدپذیر را نصب کرده و اهدافی را برای به صفر رساندن انتشار گازهای گلخانه‌ای دنبال می‌کنند.
دولت هند پیش بینی می‌کند ظرفیت کارخانه زغال سنگ از ۲۰۸ گیگاوات تا سال ۲۰۳۰ به ۲۶۷ گیگاوات افزایش یابد. به طور معمول، انتظار می‌رود که نیروگاه‌های جدید زغال سنگ حداقل برای ۳۰ سال کار کنند و نقش سوخت را در ترکیب انرژی جهانی پس از اواسط قرن تثبیت کنند.
کشورهای جهان پس از دو هفته چانه‌زنی بر سر پیمانی جدید برای کاهش خطر تغییرات اقلیمی به توافق رسیدند. آنها در ۲۳ آبان به توافق تازه‌ای دست یافته‌اند و قصد دارند تا مصرف زغال را به‌عنوان بدترین عامل گازهای گلخانه‌ای کاهش دهند. در این توافق همچنین بر کاهش سریع‌تر انتشار آلاینده‌ها تصریح شده و به کشورهای درحال توسعه وعده کمک‌های مالی بیشتری برای سازگاری با آثار تغییرات اقلیمی داده شده است.
پیشتر وزیر محیط زیست هند گفته بود که اجماع بر سر این مساله (پایان دادن به یارانه سوخت‌های فسیلی) دشوار است و اینکه سوخت‌های فسیلی به بخش‌هایی از جهان اجازه می‌دهد تا به ثروت و استانداردهای بالای زندگی دست یابند.
نشریه "اوراسیا تایمز" نوشت: کشورهای در حال توسعه مانند هند معتقدند کشورهای ثروتمند باید برای مقابله با تغییرات آب و هوایی بیشتر تلاش کنند و خواستار افزایش حمایت مالی از کشورهای توسعه یافته هستند.
در همین حال، شرکت دولتی زغال سنگ هند در میان پنج شرکت بزرگ استخراج زغال سنگ در جهان قرار دارد. بخش زغال سنگ در هند منبع اصلی درآمد برای ایالت‌های این کشور و همچنین برای دولت مرکزی است.
در حالی که ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر به طور چشمگیری در هند افزایش یافته است، زغال سنگ هنوز حدود ۷۰ درصد برق این کشور را تامین می‌کند.
سال گذشته، دولت نارندرا مودی نخست وزیر هند به دنبال تقویت صنعت معدن زغال سنگ کشور از طریق اجرای مناقصه‌های تجاری بود.
این دولت همچنین بارها اجرای مقررات آلودگی برای نیروگاه‌های زغال سنگ را به تعویق انداخته است و در واقع برای نیروگاه‌های زغال سنگ یک راه نجات قرار داده است.
در همین حال، معادن در سراسر هند در هفته‌های اخیر تولید خود را افزایش داده‌اند تا از بحران عرضه انرژی که باعث کمبود گسترده برق و محدود کردن فعالیت‌های صنعتی شده است، کاسته شود.
دباسیش میشرا، از تحلیلگران اقتصادی هند، گفت که زغال سنگ "می تواند به هند کمک کند تا نیازهای انرژی خود را بدون وابستگی به واردات برآورده کند"، به ویژه از آنجایی که جایگزین‌هایی مانند انرژی هسته‌ای به دلیل هزینه‌های بالا و نگرانی‌های ایمنی با مشکل مواجه شده اند.
در اندونزی نیز دولت این کشور تصمیم گرفته است با هدف کاهش گازهای گلخانه‌ای سیاست اخذ مالیات بر کربن را اتخاذ کند و رویکردی تدریجی در قیمت گذاری و محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای را در پیش گیرد.
«به گزارش استریت تایمز»، اندونزی که بزرگترین اقتصاد آسیای جنوب شرقی به شمار می‌آید و دست‌کم ۷۰ درصد برق خود را از طریق زغال سنگ تامین می‌کند؛ تصمیم دارد از اول آوریل سال آینده میلادی در قبال انتشار گازهای گلخانه‌ای محدودیت رسمی تعیین کند.
بر اساس این تصمیم جدید، مراکزی که گازهای گلخانه‌ای بیش از سقف مجاز تولید کنند باید در ازای هر تن منواکسید کربن ۳۰ هزار روپیه معادل دو دلار و ۹۰ سنت پرداخت کنند.
دولت اندونزی که بزرگترین صادرکننده زغال سنگ حرارتی جهان است، قصد دارد سقف تولید گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد تا تقاضای بیشتری برای اعتبارات کربن ایجاد کند، سپس اطمینان حاصل کند که افزایش قیمت اعتبارات قبل از افزایش مالیات بر انتشار، اقتصاد این کشور را مختل نمی‌کند.
چین متعهد شده است تا سال ۲۰۶۰ انتشار گازهای گلخانه‌ای را به شدت کاهش دهد، اما نیاز این کشور به زغال سنگ به این معنی است که در آینده نزدیک تولید آلاینده‌ها در این کشور افزایش خواهد یافت.

چین به عنوان بزرگترین تولید کننده گازهای گلخانه‌ای جهان به اجلاس اقلیمی سازمان ملل در گلاسکو پیوست.

بر اساس یک نظرسنجی که سه سال پیش انجام شد، چین برای مدتی به عنوان بزرگترین تامین کننده زغال سنگ جهان بود. پس از آن هند، آمریکا، اندونزی و استرالیا در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند.

اما چین اکنون متعهد شده است تا قبل از سال ۲۰۶۰ به استفاده از سوخت‌های فسیلی پایان دهد.

همچنین یک تحول مثبت دیگر، بیانیه مشترک و غافل گیرکننده آمریکا و چین در ۱۰ نوامبر و تعهد آن‌ها برای همکاری با یکدیگر جهت کاهش گرمایش زمین در این دهه و اطمینان از پیشرفت معنادار مذاکرات گلاسکو است.
بر اساس گزارش واشنگتن پست، چین و آمریکا به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای جهان اعلام کردند که در راستای تحقق اهداف توافق اقلیمی پاریس در سال ۲۰۱۵، «اقدامات اقلیمی» خود را تقویت خواهند کرد.

با این حال، نشریه "پست" نوشت که این بیانیه اشاره‌ای به زمانبندی قطعی و همچنین تعهدات خاص نشده است.

به گفته وال استریت ژورنال، «تعهدات اقلیمی چین با واقعیت‌های روی زمین مغایر است.»

در اواخر ماه اوت، هان ژنگ، مقام ارشد آب و هوا و انرژی چین، طی جلسه‌ای مجازی به رهبران استانی چین توصیه کرد که "قاطعانه از توسعه" پروژه‌ها با آلایندگی بالای گازهای گلخانه‌ای مانند نیروگاه‌های زغال سنگ جلوگیری کنند.
اما پس از آن، در میان کمبود زغال‌سنگ و قطعی برق، هان به رهبران شرکت‌های انرژی دولتی گفت که اگرچه این محدودیت‌ها مهم هستند، اما اولویت فعالیت دوباره نیروگاه‌های زغال سنگ است.
در همین حال، اسکات موریسون، نخست وزیر استرالیا، از برنامه‌هایی برای کربن زدایی اقتصاد کشورش تا سال ۲۰۵۰ خبر داده است و در عین حال تاکید کرده است که استرالیا تولید یا استفاده از سوخت‌های فسیلی را به تدریج متوقف نخواهد کرد.

بر اساس گزارشی در فایننشال تایمز، سوخت‌های فسیلی بیش از ۹۰ درصد از ترکیب اولیه انرژی استرالیا را در سال‌های ۲۰۱۹-۲۰۲۰ تشکیل داده‌اند و منابع انرژی تجدیدپذیر تنها هفت درصد در تولید انرژی در استرالیا نقش داشته‌اند.
به رغم فشار فعالان، موریسون همچنان برای معرفی یک هدف کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۳۰ مقاومت می‌کند.

نخست وزیر استرالیا در ۲۶ اکتبر گفت که به صفر رسیدن تولید گازهای گلخانه‌ای "از طریق یک روش استرالیایی یعنی اتکا به فناوری به دست می‌آید نه طریق مالیات. "

او گفت که این به معنای "احترام به انتخاب مردم و عدم اجبار آن‌ها به خریدن یا نخریدن و (در عین حال) فعال نگه داشتن صنایع استرالیا است. "
استرالیا برای متعهد شدن به اقدامات جدی در زمینه تغییرات آب و هوایی تحت فشار بین المللی بوده است.

اما موریسون گفت که استرالیا اجازه نخواهد داد "کسانی که این کشور را درک نمی‌کنند برای آن تعیین تکلیف نمایند."

در ۳۱ اکتبر، رهبران کشورهای گروه ۲۰ که نماینده بزرگترین تولیدکنندگان و مصرف کنندگان زغال سنگ در جهان هستند، موافقت کردند که تامین مالی نیروگاه‌های زغال سنگ در خارج را متوقف کنند.

اما بیانیه آن‌ها شامل هیچ تعهد جدیدی برای محدود کردن استفاده از زغال سنگ به صورت محلی و داخلی نبود.
بر اساس تازه‌ترین تحقیقات صورت گرفته جهان با وجود وعده‌هایی که در اجلاس گلاسکو مطرح می‌شود، با اهداف مربوط به محدودسازی افزایش گرمای زمین، فاصله زیادی دارد. طبق تحقیقات صورت گرفته دنیا به سمت ۲.۴ درجه سانتیگراد افزایش دما پیش می‌رود که فراتر از ۱.۵ درجه‌ای است که کشورها به آن متعهد شده‌اند.