صرفه‌جویی ارزی ۱۰ میلیون دلاری با بهره‌مندی از توان دانش‌بنیان‌ها و بی‌اثر شدن تحریم‌ها

به گزارش مجله خبری نگار، به نقل از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، پروژه تولید بار اول «تدوین بسته دانش فنی طراحی پایه واحد پلی‌اتیلن سنگین بر پایه فناوری MMP»» با حمایت معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با موفقیت به پایان رسید.

هدف اصلی از اجرای این پروژه تهیه بسته مهندسی پایه واحد پلی اتیلن سنگین (HDPE) بود که توان و تخصص متخصصان شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی بهمراه به کار آمد و این محصول بومی شد تا محصولی ایران ساخت نیاز داخل را رفع کند.

این بسته مهندسی برای احداث واحد پتروشیمی تولید پلی ­اتیلن سنگین مورد استفاده قرار می‌گیرد. محصول پلی اتیلن سنگین خروجی واحد پتروشیمی تولید پلی ­اتیلن سنگین است که به عنوان ماده اولیه­ تولید محصولاتی مانند لوله، انواع ظروف تولید شده با روش تزریق، انواع بطری، انواع فیلم ­های معروف به نایلکس (شامل رکابی، دسته ­دار و فریزری) کاربرد دارد.

رفع نیاز داخل با محصول ایران‌ساخت

کاربرد این مواد در مواردی همچون لوله برای انتقال آب شرب، گاز یا فاضلاب، ظروف برای کاربرد بسته­ بندی مواد بهداشتی، غذایی و نیز مواد غیر خوراکی، بطری برای بسته ­بندی انواع مواد شیمیایی مانند شوینده ­ها و در برخی موارد مواد غذایی، فیلم برای کیسه­‌های خرید و بسته­ بندی مواد غذایی و غیر خوراکی است.

به گفته سید حمزه حسنی دبیر کارگروه تولید بار اول معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، در حال حاضر در دنیا دو شرکت معتبر ارائه کننده لیسانس واحد‌های پلی اتیلن سنگین در فاز اسلاری هستند. شرکت‌هایی مانند اوده آلمان و تکنیمونت ایتالیا نیز تهیه بسته مهندسی پایه واحد‌های پلی اتیلن سنگین مذکور را انجام می‌دهند.

بومی سازی دانش فنی با توان دانش بنیان‌ها

وی ادامه داد: با این حال به دلیل بروز تحریم ­ها، هیچ واحدی در کشور لیسانس‌های جدید دو شرکت مذکور را ندارد و بر مبنای آن تهیه بسته مهندسی پایه نیز امکان پذیر نیست؛ بنابراین شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی بر مبنای تجربیات و زیر ساخت‌های دانشی و پژوهشی خود تحت نام تجاری MMP اقدام به بومی ­سازی این دانش فنی کرده است.

حسنی همچنین با اشاره به این که در حال حاضر هیچ شرکت خارجی معتبر صاحب لیسانس پای اتیلن سنگین حاضر به فروش دانش فنی تولید این محصول به شرکت ­های ایرانی نیست بیان کرد: مجتمع‌های پتروشیمی تولید کننده پلی اتیلن سنگین نیز برای افزایش ظرفیت واحد خود نیاز به دریافت مشاوره از لایسنسور دارند که این مسیر نیز مسدود است.

دبیر کارگروه تولید بار اول معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری ادامه داد: بنابراین با توجه به ظرفیت اضافی فعلی و آتی اتیلن، امکان احداث واحد بر اساس خرید لیسانس وجود نداشته و تنها راه استفاده از دانش فنی بومی برای احداث و راه ­اندازی واحد تولید پلی اتیلن و موارد مشابه است و بر حسب شرایط موجود امکان عقد قرارداد خارجی برای تهیه بسته مهندسی پایه نیز دشوار است. همچنین در صورت پیدا شدن شرکت مهندسی خارجی برای انجام و تهیه بسته مهندسی پایه هزینه‌های اجرای آن در مقایسه با شرکت‌های داخلی حدود ۳ برابر بیشتر خواهد شد.

ایجاد نخستین گواهی دهنده فرآیند تولید پلی اتیلن سنگین

حسنی همچنین بیان کرد: با اتمام این پروژه، شرکت پژوهش و فناورپتروشیمی به نخستین گواهی دهنده اعتبار فرآیند تولید پلی­اتیلن سنگین در کشور تبدیل شده است. همان طور که اشاره شد، این شرکت قبلا دانش فنی تولید این محصول را بومی­ سازی کرده بود و برای دستیابی به گواهی اعتبار (لایسنس)، باید بسته مهندسی پایه را نیز تدوین می‌کرد؛ بنابراین با بهره­ گیری از ظرفیت برنامه تولید بار اول در معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، قرارداری با شرکت دانش بنیان مهندسان مشاور سازه برای تدوین بسته مهندسی پایه منعقد کرد و این پروژه نیز با موفقیت به پایان رسید.

دبیر کارگروه تولید بار اول معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در خصوص صرفه­ جویی‌های ارزی حاصل از انجام این پروژه گفت: میزان صرفه ­جویی ارزی شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی در قرارداد «بومی­ سازی بسته دانش فنی طراحی پایه واحد پلی ­اتیلن سنگین» با شرکت دانش بنیان معادل ۲ میلیون دلار بوده است. هم ­اکنون لایسنس ایرانی با عنوان «تولید پلی­ اتیلن سنگین به روش MMP با ظرفیت ۳۱۰ هزار تن در سال» به یکی از شرکت‌های پتروشیمی عرضه شده است.

به گفته وی، میزان صرفه­ جویی ارزی در قرارداد خرید لایسنس از شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی معادل ۱۰ میلیون دلار بوده است. پیش از این، شرکت­‌های خارجی به دلیل تحریم­‌ها از فروش لایسنس جدید به ایران خودداری می­ کردند. همچنین با توجه به حضور لایسنسور ایرانی، اجرای پروژه احداث واحد پلی‌اتیلن سنگین توسط پیمانکار داخلی انجام می­ شود که طی آن بیش از ۷۰ درصد تجهیزات از منابع داخلی تأمین خواهد شد. میزان صرفه­ جویی ارزی در این قرارداد در مقایسه با پیمانکاران خارجی معادل ۱۲۰ میلیون دلار برآورد می­ شود. پیش­ بینی می­ شود در آینده حداقل ۵ طرح مشابه دیگر از لایسنس ایرانی تولید پلی ­اتیلن سنگین استفاده کنند.